Województwo brasławskie

Województwo brasławskie zostało utworzone na sejmie grodzieńskim 23 listopada 1793 r. ze stolicą w Brasławiu. Nie zostało w pełni zorganizowane w związku z rozpoczęciem insurekcji kościuszkowskiej.

Województwo miało mieć w Sejmie dwóch senatorów (wojewodę i kasztelana) i sześciu posłów wybieranych na cztery lata (po dwóch z każdej ziemi).

Województwo dzieliło się na trzy ziemie:

brasławską ze stolicą w mieście Widze^[1]; składającą się z parafii ziemi brasławskiej i pozostałej przy Polsce części powiatu zawilejskiego
wiłkomirską składającą się z dawnych parafii, oprócz tych przyłączonych do ziemi oniksztyńskiej
oniksztyńską składającą się z parafii: oniksztyńskiej, skiemiańskiej, kurklewskiej, owanckiej, bolnickiej, komajskiej, rakiskiej, krewiańskiej, świadowskiej, abelskiej, duszackiej, czadowskiej, dobejskiej, wizuńskiej, uszpolskiej, uszwińskiej, uciańskiej, malatskiej, kukuciskiej i kołtyniańskiej.

Wojewodą brasławskim mianowano Michała Kossakowskiego^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

↑ Dla dawnego powiatu zawilejskiego sejmiki miały się odbywać w Święcianach.
↑ Józef Wolff, Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386–1795, Kraków 1885