Pułk Stolnika Nowogrodzkiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pułk Stolnika Nowogrodzkiego
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Rozformowanie

1699

Dowódcy
Pierwszy

J. Zachorowski

Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Skład

7 chorągwi

Pułk Stolnika Nowogrodzkiego – oddział jazdy Armii Koronnej.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Pancerni

  • jedna chorągiew – 100 koni

Jazda lekka

  • jedna chorągiew – 130 koni
  • jedna chorągiew – 100 koni
  • trzy chorągwie po 60 koni
  • jedna chorągiew – 50 koni

Razem w pułku: 7 chorągwi; 560 koni[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Struktura organizacyjna z 1698 roku podana za Wimmer; Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej s. 128

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Konstanty Górski, Historya jazdy polskiej, Spółka wydawnicza Polska, Kraków 1894
  • Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
  • Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
  • Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.