Przejdź do zawartości

Punkt (topologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Punkt – element przestrzeni topologicznej. W zależności od rodzaju przestrzeni, jej punktami mogą być: liczby, ciągi liczbowe (skończone lub nieskończone), punkty przestrzeni euklidesowej, punkty rozmaitości topologicznej, funkcje, ideały pierwsze pierścienia przemiennego, ideały maksymalne algebr Banacha, elementy różnych struktur algebraicznych itp.

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]
  • W przestrzeni punktem jest ciąg -elementowy
  • Na płaszczyźnie zespolonej punktami są liczby zespolone.
  • W przestrzeni Hilberta punktami są nieskończone ciągi liczbowe dla których szereg jest zbieżny[1][2].
  • W przestrzeni funkcyjnej punktami są funkcje. Na przykład w przestrzeni punktami są funkcje ciągłe [3].
  • W przestrzeni sprzężonej z przestrzenią unormowaną z topologią silną (albo słabą) punktami są funkcjonały liniowe na [4].
  • Punktami spektrum pierścienia przemiennego z jedynką są jego ideały pierwsze[5].
  • Dla przemiennej algebry Banacha zbiór jej ideałów maksymalnych można utożsamiać z podprzestrzenią topologiczną sfery jednostkowej przestrzeni sprzężonej z *-słabą topologią[6]. Zatem w tej przestrzeni punktami są ideały maksymalne algebry Banacha.
  • Elementami grupy topologicznej macierze ortogonalne rzędu o wyznaczniku równym 1. Macierze te mogą być interpretowane jako punkty trójwymiarowej przestrzeni rzutowej bo obie te przestrzenie są homeomorficzne[7].

Własności

[edytuj | edytuj kod]
  • W przestrzeni T1 każdy punkt jest zbiorem domkniętym[8].
  • Jeżeli przestrzeń T1 ma skończoną liczbę punktów, to każdy jej podzbiór jest zarówno domknięty, jak i otwarty. W szczególności każdy jej punkt jest domknięto-otwarty.
  • Każdą przestrzeń lokalnie zwartą można uzwarcić dodając do niej jeden punkt a do bazy zbiorów otwartych – dopełnienia podzbiorów zwartych zbioru czyli zbiory (twierdzenie Aleksandrowa)[9]. W szczególności okrąg jednostkowy jest uzwarceniem prostej za pomocą punktu a sfera jednostkowa jest uzwarceniem płaszczyzny za pomocą punktu [10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kuratowski 1962 ↓, s. 95–96.
  2. Колмогоров А.Н., Фомин С.В.: Элементы теории функций и функционального анализа. Москва: Наука, 1989, s. 60.
  3. Колмогоров, Фомин, op. cit., s. 60.
  4. Колмогоров, Фомин, op. cit., s. 211–212.
  5. Atiyah M.F., Macdonald I.G.: Introduction to commutative algebra. Addison-Wesley, 1969., tłum. ros. 1972, s. 22–24.
  6. Theodore Gamelin: Uniform Algebras. Englewood Cliffs, 1969., tłum. ros. 1973, s. 14–15.
  7. Трофимов B.B.: Введение в геометрию многообразий с симметриями. Москва: Издательство Московского Университета, 1989, s. 97.
  8. Duda 1986 ↓, s. 132.
  9. Ryszard Engelking: Topologia ogólna. T. 47. Warszawa: PWN, 1975, s. 218–219.
  10. Duda 1986 ↓, s. 183.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Roman Duda: Wprowadzenie do topologii. T. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986. ISBN 83-01-05714-9.
  • Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Warszawa: PWN, 1962.
  • Колмогоров А.Н., Фомин С.В.: Элементы теории функций и функционального анализа. Москва: Наука, 1989.
  • Theodore Gamelin: Uniform Algebras. Englewood Cliffs, 1969.
  • Ryszard Engelking: Topologia ogólna. T. 47. Warszawa: PWN, 1975.
  • Atiyah M.F., Macdonald I.G.: Introduction to commutative algebra. Addison-Wesley, 1969.