Przejdź do zawartości

Ryszard Barycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Barycz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1924
Lwów, Polska

Data i miejsce śmierci

28 lipca 2010
Warszawa

Zawód

aktor

Lata aktywności

1946–2010

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Ryszard Barycz w latach 60. XX wieku
Grób aktora na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ryszard Barycz (ur. 17 marca 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W teatrze zadebiutował 20 listopada 1946. W 1948 został absolwentem Studia Aktorskiego Iwa Galla w Gdańsku i zdał eksternistyczny egzamin aktorski, a w 1954 został absolwentem Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Łodzi.

Występował w wielu polskich teatrach: Teatrze Wybrzeże w Gdyni (1946–1949), Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1949–1954), warszawskich – Teatrze Nowej Warszawy (1954–1955), Teatrze Młodej Warszawy (1955–1956), Teatrze Powszechnym (1956–1963), Teatrze Dramatycznym (1963–1970). Od 1970 był aktorem warszawskiego Teatru Współczesnego.

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 212-2-26/27)[1].

Role teatralne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1956 – Skowronek jako hrabia Warwick (reż. Czesław Szpakowicz)
  • 1962 – Świętoszek (reż. Tadeusz Byrski)
  • 1967 – Pan Damazy jako Seweryn (reż. Józef Słotwiński)
  • 1968 – Kobieta w trudnej sytuacji jako inspektor (reż. Czesław Wołłejko)
  • 1969 – Drugi strzał (reż. J. Słotwiński)
  • 1971 – Spektakl w teatrze Forda jako Rathbone (reż. Andrzej Zakrzewski)
  • 1971 – Rafał Olbromski (Popioły) jako De With (reż. Kazimierz Braun)
  • 1972 – Amerykańska guma do żucia pinky jako kapitan. Wapiennik (reż. J. Słotwiński)
  • 1974 – Popiół i diament jako Teleżyński (reż. Z. Hübner)
  • 1975 – Arszenik i stare koronki jako pastor Harper (reż. M. Englert)
  • 1982 – Irydion jako Arystomachus (reż. Jan Englert)
  • 1988 – 12 krzeseł (reż. Konstanty Ciciszwili)
  • 1989 – Żegnaj, laleczko (reż. Laco Adamík)
  • 2007 – Pierwszy września jako narrator-Leopold (reż. Krzysztof Lang)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW RADELICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
  2. M.P. z 2002 r. nr 9, poz. 171.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]