Wimbledon: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Rekordy: Cos waznego
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
→‎Historia: , WP:SK+ToS+mSK+Bn, drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 41: Linia 41:


== Historia ==
== Historia ==
Pierwszy turniej tenisowy w historii odbył się na kortach Wimbledonu 9 lipca 1874, lecz nie były to jeszcze mistrzostwa Anglii<ref>{{Cytuj |autor = [[Zbigniew Dutkowski]] |tytuł = T – jak tenis |redaktor = Jan Lis |wydanie = I |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] |data = 1979|rozdział=Ewolucja przepisów|s=16}}</ref>.
Pierwszy turniej wimbledoński odbył się w 1877 r. Były to tylko rozgrywki singla mężczyzn. W 1884 r. program poszerzono o rozgrywki singla pań i debla panów.<ref>{{Cytuj|rozdział=Od starożytności do Nadala|tytuł=Historia tenisa ziemnego|data dostępu={{subst:#time:2017-01-24}}|url=http://tenisista.com.pl/historia-tenisa.html}}</ref> Debel kobiet i gra mieszana po raz pierwszy odbyły się w 1913 r. Podobnie jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe, Wimbledon był bojkotowany przez czołowych zawodników amatorskich, aż do nastania [[Era open|Ery open]] w 1968 r. Ostatnim brytyjskim triumfatorem był [[Andy Murray]] w 2016 r., a triumfatorką – [[Virginia Wade]] w 1977 r.


Pierwszy turniej wimbledoński odbył się w 1877 roku. Były to tylko rozgrywki singla mężczyzn. W 1884 roku program poszerzono o rozgrywki singla pań i debla panów<ref>{{Cytuj|rozdział=Od starożytności do Nadala|tytuł=Historia tenisa ziemnego|data dostępu=2017-01-24|url=http://tenisista.com.pl/historia-tenisa.html}}</ref>. Debel kobiet i gra mieszana po raz pierwszy odbyły się w 1913 r. Podobnie jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe, Wimbledon był bojkotowany przez czołowych zawodników amatorskich, aż do nastania [[Era open|Ery open]] w 1968 r. Ostatnim brytyjskim triumfatorem był [[Andy Murray]] w 2016 roku, a triumfatorką – [[Virginia Wade]] w 1977 roku.
Na długiej liście triumfatorów Wimbledonu, zapoczątkowanej nazwiskiem Gore'a, widnieją znacznie sławniejsi od niego gracze, którzy potrafili wygrywać ten turniej „seriami”. Najwięcej razy Wimbledon wygrywał Szwajcar Roger Federer 8 razy (2003-2007,2009,2012,2017), 7 razy zrobili to Anglik [[William Renshaw]] (1881-86 i 1889), oraz Amerykanin [[Pete Sampras]] (1993-1995, 1997-2000).

Na długiej liście triumfatorów Wimbledonu, zapoczątkowanej nazwiskiem Gore’a, widnieją znacznie sławniejsi od niego gracze, którzy potrafili wygrywać ten turniej „seriami”. Najwięcej razy Wimbledon wygrywał Szwajcar Roger Federer 8 razy (2003-2007, 2009, 2012, 2017), 7 razy zrobili to Anglik [[William Renshaw]] (1881-1886 i 1889), oraz Amerykanin [[Pete Sampras]] (1993-1995, 1997-2000).


Wśród kobiet najwięcej, 9 razy Wimbledon wygrała [[Martina Navrátilová]] (1978-1979, 1982-1987, 1990), 8 razy Wimbledon zwyciężała Amerykanka [[Helen Wills Moody]] (1927-1930, 1932-1933, 1935, 1938).
Wśród kobiet najwięcej, 9 razy Wimbledon wygrała [[Martina Navrátilová]] (1978-1979, 1982-1987, 1990), 8 razy Wimbledon zwyciężała Amerykanka [[Helen Wills Moody]] (1927-1930, 1932-1933, 1935, 1938).
Linia 49: Linia 51:
Rekordy tenisistów XIX i początków XX wieku pomniejsza fakt, że korzystali z regulaminu obowiązującego do 1922 r., gwarantującego obronę tytułu mistrza Wimbledonu bez konieczności przebijania się przez turniej zasadniczy, tj. ''challenge round''.
Rekordy tenisistów XIX i początków XX wieku pomniejsza fakt, że korzystali z regulaminu obowiązującego do 1922 r., gwarantującego obronę tytułu mistrza Wimbledonu bez konieczności przebijania się przez turniej zasadniczy, tj. ''challenge round''.


W 2012 r. korty Wimbledonu były areną zmagań [[Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012|tenisistów]] podczas [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012|XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich]], które rozpoczęły się trzy tygodnie po turnieju [[Wimbledon 2012|Championships 2012]] r.
W 2012 roku korty Wimbledonu były areną zmagań [[Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012|tenisistów]] podczas [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012|XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich]], które rozpoczęły się trzy tygodnie po [[Wimbledon 2012|Wimbledonie]].


== Korty ==
== Korty ==

Wersja z 15:35, 9 lut 2018

Wimbledon
Ilustracja
Trofea Wimbledonu (u góry kobiece, niżej męskie)
Miejsce

 Wielka Brytania
Londyn

Obiekt

All England Tennis and Croquet Club

Nawierzchnia

trawiasta

Pierwsza edycja

1877

ATP Tour
Kategoria

Wielki Szlem

Pula nagród

10 856 000 £

Drabinka

128S/128QS/64D/16QD

Dyrektor

Richard Lewis

WTA Tour
Kategoria

Wielki Szlem

Pula nagród

10 856 000 £

Drabinka

128S/96QS/64D/16QD

Dyrektor

Richard Lewis

Aktualni mistrzowie
Gra pojedyncza mężczyzn
Szwajcaria Roger Federer
Gra podwójna mężczyzn
Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
Gra pojedyncza kobiet
Hiszpania Garbine Muguruza
Gra podwójna kobiet
Rosja Jelena Viesnina
Rosja Jekaterina Makarowa
Gra mieszana
Szwajcaria Martina Hingis
Wielka Brytania Jamie Murray
Strona internetowa
Wielki Szlem
Mecz singlowy tenisistek w Londynie w 1908 roku (letnie igrzyska olimpijskie)
Wimbledon 2011 – Petra Kvitová, zwyciężczyni
Triumfator z 2011 roku – Novak Đoković po wygranej w półfinale
Roger Federer – ośmiokrotny mistrz Wimbledonu

Wimbledontenisowy turniej zaliczany do turniejów Wielkiego Szlema. Rozgrywany jest on od 1877 r. jako mistrzostwa Anglii. Jest to najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy na świecie – The Championships. Rozgrywany jest w jednej z 32 dzielnic Wielkiego LondynuWimbledon (w gminie London Borough of Merton), położonej na południowy zachód od centrum miasta. Na tamtejszych kortach trawiastych All England Lawn Tennis and Croquet Club odbywa się co roku, na przełomie czerwca i lipca. Uznawany jest za nieoficjalne mistrzostwa świata na kortach trawiastych.

130. edycja turnieju w Wimbledonie rozpoczęła się tradycyjnie w poniedziałek, 27 czerwca 2016 r., 140 lat od pierwszych zawodów.

19 lipca 1877 r. na trawiastym korcie All England Croquet and Lawn Tennis Clubu, przy Worple Road, zakończył się, już wtedy zakłócony deszczem, pierwszy turniej wimbledoński.

Historia

Pierwszy turniej tenisowy w historii odbył się na kortach Wimbledonu 9 lipca 1874, lecz nie były to jeszcze mistrzostwa Anglii[1].

Pierwszy turniej wimbledoński odbył się w 1877 roku. Były to tylko rozgrywki singla mężczyzn. W 1884 roku program poszerzono o rozgrywki singla pań i debla panów[2]. Debel kobiet i gra mieszana po raz pierwszy odbyły się w 1913 r. Podobnie jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe, Wimbledon był bojkotowany przez czołowych zawodników amatorskich, aż do nastania Ery open w 1968 r. Ostatnim brytyjskim triumfatorem był Andy Murray w 2016 roku, a triumfatorką – Virginia Wade w 1977 roku.

Na długiej liście triumfatorów Wimbledonu, zapoczątkowanej nazwiskiem Gore’a, widnieją znacznie sławniejsi od niego gracze, którzy potrafili wygrywać ten turniej „seriami”. Najwięcej razy Wimbledon wygrywał Szwajcar Roger Federer 8 razy (2003-2007, 2009, 2012, 2017), 7 razy zrobili to Anglik William Renshaw (1881-1886 i 1889), oraz Amerykanin Pete Sampras (1993-1995, 1997-2000).

Wśród kobiet najwięcej, 9 razy Wimbledon wygrała Martina Navrátilová (1978-1979, 1982-1987, 1990), 8 razy Wimbledon zwyciężała Amerykanka Helen Wills Moody (1927-1930, 1932-1933, 1935, 1938).

Rekordy tenisistów XIX i początków XX wieku pomniejsza fakt, że korzystali z regulaminu obowiązującego do 1922 r., gwarantującego obronę tytułu mistrza Wimbledonu bez konieczności przebijania się przez turniej zasadniczy, tj. challenge round.

W 2012 roku korty Wimbledonu były areną zmagań tenisistów podczas XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich, które rozpoczęły się trzy tygodnie po Wimbledonie.

Korty

Nawierzchnię wszystkich 19 kortów, na których rozgrywany jest turniej stanowi trawa – życica. Piłka po odbiciu od takiej nawierzchni dostaje przyspieszenia, co faworyzuje styl gry serwis-wolej. Wimbledon jest w tej chwili jedynym turniejem wielkoszlemowym, rozgrywanym na trawie. W przeszłości nawierzchnię trawiastą posiadały również inne turnieje wielkoszlemowe: French Open do 1928 r., US Open do 1975 r., a Australian Open do 1988 r.

Dwa główne korty Wimbledonu – kort centralny i kort nr 1 – są używane tylko podczas tego turnieju. Na pozostałych siedemnastu są rozgrywane także inne imprezy londyńskiego All England Lawn Tennis and Croquet Club.

Kort centralny powstał na Wimbledonie w 1922 r. Jego pojemność to prawie 14 tysięcy miejsc. Ze względu na częste opady deszczu podczas turnieju, zbudowano nad nim zasuwany dach, który został ukończony w 2009 r. Kort centralny jest miejscem rozgrywania wszystkich półfinałów oraz finałów. We wcześniejszych fazach odbywa się na nim wiele pojedynków z udziałem najwyżej rozstawionych zawodników.

Drugim pod względem ważności kortem jest kort nr 1. W obecnej formie istnieje on od 1997 r., kiedy to zastąpił swego zbyt małego poprzednika. Pojemność nowego kortu, to około 11 000.

Kort nr 2, o pojemności 3000 miejsc jest nazywany "cmentarzem mistrzów" (Graveyard of Champions). Nazwa ta wzięła się z tego, że wielu faworytów (m.in. John McEnroe, Pete Sampras czy siostry Williams) odpadało tu niespodziewanie we wczesnych fazach turnieju.

Tradycje

Tradycyjnymi barwami Wimbledonu są zielony i fioletowy. Takiego koloru są logo turnieju a nawet ręczniki używane przez zawodników. Do 2005 r. ubrania w tej kolorystyce były noszone przez sędziów i dzieci od podawania piłek, jednak obecnie stroje te zastąpiły granatowe ubiory z kolekcji Ralpha Laurena. Tenisiści grający na Wimbledonie zobowiązani są występować w białych kostiumach – jest to jedyne tego typu ograniczenie w całym cyklu rozgrywkowym. [3]

W odniesieniu do zawodniczek zawsze używana jest na korcie forma "panna" (Miss) lub "pani" (Mrs). Z drugiej strony mężczyźni nie są tytułowani jako Mister.

Typową potrawą serwowaną widzom są truskawki z bitą śmietaną. Rocznie zużywa się do jej przyrządzania 28 ton truskawek i 7000 litrów śmietany.

Turniej wimbledoński rozpoczyna się zawsze w poniedziałek, pomiędzy 20 a 26 czerwca. Niedziela, siódmy dzień turnieju, jest tradycyjnie dniem wolnym. Nie odbywają się wtedy żadne gry. Odstępstwo od tej reguły miało do tej pory miejsce trzykrotnie – w latach 1991, 1997 i 2004, kiedy właśnie w niedzielę nadrabiano spowodowane opadami deszczu zaległości. Wprowadzono wówczas tanie, dostępne od ręki bilety, bez rezerwacji miejsc. Deszcz podczas turnieju stanowi również niejako tradycję.

W 2007 r. na Wimbledonie zrównano ostatecznie nagrody pieniężne dla tenisistów oraz tenisistek. Wcześniej równouprawnienie wprowadziły pozostałe turnieje wielkoszlemowe.

Rekordy

Rekord Kobiety Mężczyźni
najwięcej tytułów (łącznie) Stany Zjednoczone Billie Jean King (20)
Czechy / Stany Zjednoczone Martina Navrátilová (20)
Wielka Brytania Lawrence Doherty (13)
najwięcej tytułów
(gra pojedyncza)
Czechy / Stany Zjednoczone Martina Navrátilová (9) Szwajcaria Roger Federer (8)
najwięcej tytułów
(gra podwójna)
Stany Zjednoczone Elizabeth Ryan (12) Australia Todd Woodbridge (9)
najwięcej tytułów
z rzędu
Czechy / Stany Zjednoczone Martina Navrátilová (6) Wielka Brytania William Renshaw (6)
najmłodsi mistrzowie Wielka Brytania Lottie Dod
1887, 15 lat, 9 miesięcy
Niemcy Boris Becker
1985, 17 lat, 7 miesięcy
najstarsi mistrzowie Wielka Brytania Charlotte Cooper
1908, 37 lat, 9 miesięcy
Wielka Brytania Arthur Gore
1909, 41 lat, 6 miesięcy
ostatni brytyjscy
triumfatorzy
Wielka Brytania Virginia Wade (1977) Wielka Brytania Andy Murray (2016)

Aktualni mistrzowie

Konkurencja Mistrzowie 2017
gra pojedyncza mężczyzn Szwajcaria Roger Federer
gra pojedyncza kobiet Hiszpania Garbine Muguruza
gra podwójna mężczyzn Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
gra podwójna kobiet Rosja Jelena Viesnina
Rosja Jekaterina Makarowa
gra mieszana Szwajcaria Martina Hingis
Wielka Brytania Jamie Murray
gra pojedyncza chłopców Kanada Denis Shapovalov
gra pojedyncza dziewcząt Rosja Anastasija Potapowa
gra podwójna chłopców Estonia Kenneth Raisma
Grecja Stefanos Tsitsipas
gra podwójna dziewcząt Stany Zjednoczone Usue Maitane Arconada
Stany Zjednoczone Claire Liu
gra pojedyncza mężczyzn na wózkach Wielka Brytania Gordon Reid
gra pojedyncza kobiet na wózkach Holandia Jiske Griffioen
gra podwójna mężczyzn na wózkach Wielka Brytania Alfie Hewett
Wielka Brytania Gordon Reid
gra podwójna kobiet na wózkach Japonia Yui Kamiji
Wielka Brytania Jordanne Whiley
turniej legend mężczyzn Wielka Brytania Greg Rusedski
Francja Fabrice Santoro
turniej legend kobiet Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Tunezja Salima Safar
turniej legend seniorów Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde

Zobacz też

Przypisy

  1. Zbigniew Dutkowski, Ewolucja przepisów, [w:] Jan Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 16.
  2. Od starożytności do Nadala, [w:] Historia tenisa ziemnego [dostęp 2017-01-24].
  3. Wimbledon - ciekawostki, [w:] Zbiór ciekawostek związanych z tenisem ziemnym [dostęp 2017-01-24].