Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: {{Cesarze Bizantyńscy}} jest redirectem {{Cesarze bizantyńscy}} + WP:SK |
m Robot usunął z kategorii Kategoria:Ofiary zamachów; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Cesarz bizantyński infobox |
{{Cesarz bizantyński infobox |
||
| Cesarz = Michał III Metystes |
| Cesarz = Michał III Metystes |
||
| Grafika = [[Plik:Michael iii.jpg|200px]]<br>Michał III na rycinie |
| Grafika = [[Plik:Michael iii.jpg|200px]]<br />Michał III na rycinie |
||
| Imiona = |
| Imiona = |
||
| Panował = [[842]] – [[867]] |
| Panował = [[842]] – [[867]] |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
[[Kategoria:Dynastia amoryjska]] |
[[Kategoria:Dynastia amoryjska]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 833]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 833]] |
||
[[Kategoria:Ofiary zamachów]] |
|||
[[als:Michael III. (Byzanz)]] |
[[als:Michael III. (Byzanz)]] |
Wersja z 01:46, 9 gru 2012
Szablon:Cesarz bizantyński infobox Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu — 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyjski od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku[1]. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk Poczet Cesarzy Bizantyjskich wyd. Iskry, Warszawa 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Benedykt Zientara Historia Powszechna Średniowiecza wyd. TRIO, Warszawa 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; wyd. Amber Warszawa 1999 ISBN 83-7169-904-2
- ↑ data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866 a bułgarska Wikipedia podaje datę 14 września 865