Stanisławówka (Grodno): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
ilustracja |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Horadnia, Stanisłavova. Горадня, Станіславова (N. Orda, XIX).jpg|thumb|Pałac na obrazie [[Napoleon Orda|Napoleona Ordy]] w XIX wieku]] |
[[Plik:Horadnia, Stanisłavova. Горадня, Станіславова (N. Orda, XIX).jpg|thumb|Pałac na obrazie [[Napoleon Orda|Napoleona Ordy]] w XIX wieku]] |
||
[[Plik:Станиславово.JPG|thumb|Pałac Stanisławów]] |
|||
'''Pałac Stanisławów''' – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król [[Stanisław August Poniatowski]]. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie. |
'''Pałac Stanisławów''' – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król [[Stanisław August Poniatowski]]. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie. |
||
Wersja z 13:41, 12 paź 2016
Pałac Stanisławów – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król Stanisław August Poniatowski. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie.
Historia
Pałac wybudował specjalnie dla króla podskarbi litewski Antoni Tyzenhauz w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt Giuseppe de Sacco. Po rozbiorach Rosjanie majątek skonfiskowali i sprzedali. W połowie XIX wieku Stanisławów odkupiła polska rodzina Druckich-Lubeckich, która była jego właścicielami do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy portyk. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa.
Architektura
Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz ryzalit w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami SAR (Stanislaus Augustus Rex) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się westybul z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami[1].
W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne.
Pałacu nie należy mylić z leżącym na lewym brzegu Niemna pałacem Augustówek.
- ↑ Grzegorz Rąkowski Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, 1997
Bibliografia
- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Tom 3