Stanisławówka (Grodno): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Pałac wybudował specjalnie dla króla [[Podskarbi nadworny litewski|podskarbi litewski]] [[Antoni Tyzenhauz]] w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt [[Giuseppe de Sacco]]. Po rozbiorach Rosjanie majątek skonfiskowali i sprzedali. W połowie XIX wieku Stanisławów odkupiła polska rodzina Druckich-Lubeckich, która była jego właścicielami do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy [[portyk]]. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa. |
Pałac wybudował specjalnie dla króla [[Podskarbi nadworny litewski|podskarbi litewski]] [[Antoni Tyzenhauz]] w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt [[Giuseppe de Sacco]]. Po rozbiorach Rosjanie majątek skonfiskowali i sprzedali. W połowie XIX wieku Stanisławów odkupiła polska rodzina [[Druccy-Lubeccy|Druckich-Lubeckich]], która była jego właścicielami do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy [[portyk]]. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa. |
||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz [[ryzalit]] w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami ''SAR'' (Stanislaus Augustus Rex) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się [[westybul]] z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami<ref>[[Grzegorz Rąkowski]] ''Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi'', Burchard Edition, 1997</ref>. |
Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz [[ryzalit]] w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami ''SAR'' (Stanislaus Augustus Rex - Stanisław August Król) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się [[westybul]] z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami<ref>[[Grzegorz Rąkowski]] ''Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi'', Burchard Edition, 1997</ref>. |
||
W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne. |
W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne. |
||
W Grodnie dla króla wybudowano jeszcze dwie rezydencje: |
|||
Pałacu nie należy mylić z leżącym na lewym brzegu Niemna pałacem ''Augustówek''. |
|||
* Pałac Poniemuń w południowo wschodniej części miasta |
|||
* [[Pałac Augustówek w Grodnie|Pałac Augustówek]] leżący po drugiej stronie Niemna |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 16:18, 12 paź 2016
.jpg)
Pałac Stanisławów – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król Stanisław August Poniatowski. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie.
Historia
Pałac wybudował specjalnie dla króla podskarbi litewski Antoni Tyzenhauz w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt Giuseppe de Sacco. Po rozbiorach Rosjanie majątek skonfiskowali i sprzedali. W połowie XIX wieku Stanisławów odkupiła polska rodzina Druckich-Lubeckich, która była jego właścicielami do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy portyk. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa.
Architektura
Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz ryzalit w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami SAR (Stanislaus Augustus Rex - Stanisław August Król) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się westybul z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami[1].
W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne.
W Grodnie dla króla wybudowano jeszcze dwie rezydencje:
- Pałac Poniemuń w południowo wschodniej części miasta
- Pałac Augustówek leżący po drugiej stronie Niemna
- ↑ Grzegorz Rąkowski Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, 1997
Bibliografia
- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Tom 3