(3) Juno: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne, ilustracja |
poprawa linków, drobne redakcyjne, WP:SK |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
| rok = 1804 |
| rok = 1804 |
||
|występowanie = [[Pas planetoid|Pas główny]] |
|występowanie = [[Pas planetoid|Pas główny]] |
||
| epoka = |
| epoka = |
||
|wielka_półoś = 2,6716 |
|wielka_półoś = 2,6716 |
||
| mimośród = 0,2553 |
| mimośród = 0,2553 |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
| satelity = prawdopodobnie posiada (?) |
| satelity = prawdopodobnie posiada (?) |
||
}} |
}} |
||
⚫ | |||
''' 3 Juno''' lub '''Junona''' |
''' 3 Juno''' lub '''Junona''' – trzecia w kolejności odkrycia [[planetoida]] z [[pas planetoid|pasa planetoid]] krążących pomiędzy [[Mars]]em a [[Jowisz]]em. |
||
== Odkrycie i nazwa == |
== Odkrycie i nazwa == |
||
Planetoida 3 Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma [[Karl Ludwig Harding|Karla Hardinga]] w dniu [[1 września]] [[1804]] roku w [[Lilienthal (Dolna Saksonia)|Lilienthal]]. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z [[mitologia|mitologii |
Planetoida 3 Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma [[Karl Ludwig Harding|Karla Hardinga]] w dniu [[1 września]] [[1804]] roku w [[Lilienthal (Dolna Saksonia)|Lilienthal]]. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z [[mitologia rzymska|mitologii rzymskiej]] – [[Junona|Junony]]. [[19 lutego]] [[1958]] roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia [[gwiazda|gwiazdy]] przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy. |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Linia 49: | Linia 48: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
⚫ | |||
* [[ |
* [[lista planetoid]] |
||
* [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki| |
* [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki|przegląd zagadnień z zakresu astronomii]] |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Linia 58: | Linia 58: | ||
{{Planetkanav|poprzednia=2 Pallas|nazwa=3 Juno|następna=4 Westa|}} |
{{Planetkanav|poprzednia=2 Pallas|nazwa=3 Juno|następna=4 Westa|}} |
||
⚫ | |||
{{Układ Słoneczny}} |
{{Układ Słoneczny}} |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Nazwane planetoidy]] |
[[Kategoria:Nazwane planetoidy]] |
||
[[Kategoria:Planetoidy pasa głównego]] |
[[Kategoria:Planetoidy pasa głównego]] |
Wersja z 18:01, 24 mar 2011
Juno w różnych długościach fali widziana przez teleskop Hooker, obserwatorium na Mt Wilson, USA | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
1 września 1804 |
Numer kolejny |
3 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
2,6716 au |
Mimośród |
0,2553 |
Peryhelium |
1,9895 au |
Aphelium |
3,3536 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 134 dni |
Średnia prędkość |
17,92 km/s |
Inklinacja |
12,98° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
290×240×190 km |
Masa |
3 × 1019 kg |
Średnia gęstość |
3,14 g/cm3 |
Okres obrotu |
(7 h 12 min 36 s) h |
Albedo |
0,238 |
Jasność absolutna |
5,33m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~163 K |
Satelity naturalne |
prawdopodobnie posiada (?) |
3 Juno lub Junona – trzecia w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid krążących pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Odkrycie i nazwa
Planetoida 3 Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej – Junony. 19 lutego 1958 roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia gwiazdy przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy.
-
Ruch Juno po niebie na tle gwiazd
-
Pięciominutowa ekspozycja planetoidy (jasny obiekt w centrum)
Orbita
Orbita planetoidy Juno nachylona jest pod kątem 12,97° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,26. Ciało to krąży w średniej odległości 2,67 j.a. wokół Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 134 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało o nieregularnym kształcie, którego rozmiary wynoszą 290×240×190 km. Albedo Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7m (dla ziemskiego obserwatora). Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,3m.
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w podczerwieni, duży krater uderzeniowy o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami, w których składzie odnajdujemy zawierające żelazo związki krzemu, np. oliwin czy piroksen.