Tomasz Kowalski (wspinacz): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięto nieprawdziwy zapis o poleceniach kierownika wyprawy. |
m →Życiorys: - Broad Peak 2013 - wnioski dot. składu komisji PZA |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
W raporcie zostały wykazane także niedociągnięcia techniczne i organizacyjne. Słabym punktem na wyprawie były [[radiotelefon]]y, z których dwa uległy awarii w czasie ataku szczytowego, co uniemożliwiało kontakt uczestników wyprawy z kierownikiem. Za błąd Krzysztofa Wielickiego uznano brak wymuszenia na uczestnikach wyprawy i tragarzach wniesienia [[Butla tlenowa (wspinaczka)|butli z tlenem]] do najwyżej położonego obozu. [[Maciej Berbeka|Berbeka]], pomimo wieku 59 lat, nie przeszedł przed wyprawą sprawnościowych badań lekarskich, mimo tego wziął udział w wejściu na szczyt. Raport nie wykazuje żadnych nieprawidłowości postawy Kowalskiego i [[Maciej Berbeka|Berbeki]]. |
W raporcie zostały wykazane także niedociągnięcia techniczne i organizacyjne. Słabym punktem na wyprawie były [[radiotelefon]]y, z których dwa uległy awarii w czasie ataku szczytowego, co uniemożliwiało kontakt uczestników wyprawy z kierownikiem. Za błąd Krzysztofa Wielickiego uznano brak wymuszenia na uczestnikach wyprawy i tragarzach wniesienia [[Butla tlenowa (wspinaczka)|butli z tlenem]] do najwyżej położonego obozu. [[Maciej Berbeka|Berbeka]], pomimo wieku 59 lat, nie przeszedł przed wyprawą sprawnościowych badań lekarskich, mimo tego wziął udział w wejściu na szczyt. Raport nie wykazuje żadnych nieprawidłowości postawy Kowalskiego i [[Maciej Berbeka|Berbeki]]. |
||
Należy zwrócić również uwagę na skład komisji opracowującej raport na zlecenie PZA. Żaden członek komisji nie miał w momencie tworzenia raportu doświadczenia we wspinaczce w ekstremalnych zimowych warunkach. Tym samym można uznać, że wszelkie informacje o przyczynach wypadku zawarte w raporcie PZA nie są do końca wiarygodne. |
|||
Za główną, niewykazaną w żadnym źródle, przyczynę wypadku na Broad Peak uznaje się więc niewłaściwe przygotowanie wyprawy pod kątem technicznym i organizacyjnym. |
|||
== Wejścia wysokogórskie == |
== Wejścia wysokogórskie == |
||
Wersja z 21:31, 4 wrz 2018
 Pomnik Alpinistów, Katowice | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Broad Peak |
| Zawód, zajęcie |
alpinista, podróżnik, sportowiec |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Tomasz Kowalski (ur. 7 kwietnia 1985 w Dąbrowie Górniczej, zm. 6 marca 2013 na grani Broad Peak w Karakorum[1][2]) – polski alpinista, himalaista, uczestnik pierwszego zimowego wejścia na Broad Peak.
Życiorys
Był zdobywcą 6 z 9 szczytów Korony Ziemi: Mont Blanc (2004), Kilimandżaro (2006), Elbrus (2008), Aconcagua (2009, trawers solo), Góra Kościuszki (2010), Denali (McKinley, 2010, trawers). Organizator i uczestnik kilkunastu wypraw górskich, m.in. w Alpach, Andach, Alasce oraz Pamirze i Tienszanie.
W latach 2001–2006 był członkiem KW Katowice, a później KW Warszawa.
Wspinał się w skałkach Jury Krakowsko-Częstochowskiej, w Sokolikach, w Tatrach latem i zimą, w Alpach, Andach, górach Alaski, Kanady, Afryki, w Kaukazie, Tienszanie, Pamirze.
5 marca 2013 roku Tomasz Kowalski, Adam Bielecki, Maciej Berbeka oraz Artur Małek dokonali pierwszego zimowego wejścia na Broad Peak (8047 m n.p.m.)[3].
Broad Peak
5 marca 2013, podczas ataku szczytowego na Broad Peak, Adam Bielecki odłączył się od reszty grupy szczytowej. Szedł swoim tempem, nie zważając na wolniejszy krok partnerów. Ten sam błąd popełnił Artur Małek. Przez to grupa szczytowa została rozbita na dwóch pojedynczych uczestników i jeden zespół (Berbeka – Kowalski).
Został opracowany Raport Zespołu Wypadkowego na zlecenie Polskiego Związku Alpinizmu[4]. Według raportu Bielecki odpowiada za świadome zerwanie integralności grupy i zlekceważenie obowiązującej taktyki ataku szczytowego. Zespół Wypadkowy uznał, że Bielecki i Małek poprzez nadanie własnego tempa i zostawienie partnerów bez kontaktu wzrokowego postąpili wbrew zasadom etyki w górach i wytycznym Polskiego Himalaizmu Zimowego.
Tomasz Kowalski połączył się przez radio z bazą główną o godz. 20:40 czasu miejscowego, informując, iż jest dopiero na wierzchołku Rocky Summit (8028 m; już wówczas miał poważne objawy choroby wysokościowej). Berbeka i Kowalski nie zdołali powrócić na noc do obozu IV, co zmusiło ich do biwakowania bez sprzętu w ekstremalnych warunkach. Kowalski biwakował na grani na wysokości około 7960 m n.p.m., a Berbeka najprawdopodobniej na przełęczy na 7900 m n.p.m. W przeciwieństwie do Tomasza Kowalskiego Berbeka był widziany następnego dnia rano na ścianie pod przełęczą, która prowadziła do obozu szturmowego. Karim Hayat, Pakistańczyk poszukujący zaginionych, nie trafił na żaden ślad. 8 marca 2013 roku Krzysztof Wielicki poinformował, że uznaje ich za zmarłych. W lipcu 2013 na wąskiej grani na wysokości około 7960 m n.p.m. Jacek Berbeka, który zorganizował wyprawę poszukiwawczą, wraz z Jackiem Jawieniem odnaleźli ciało Tomasza Kowalskiego i przenieśli go niżej (około 15 metrów nad siodło przełęczy). W roku 2014 na prośbę rodziców Tomka, podczas wyprawy „Broad Peak Memorial Expediton” Karim Hayat i Naseer Uddin przenieśli ciało w inne miejsce i pochowali. Ciała Macieja Berbeki nie odnaleziono.
W raporcie zostały wykazane także niedociągnięcia techniczne i organizacyjne. Słabym punktem na wyprawie były radiotelefony, z których dwa uległy awarii w czasie ataku szczytowego, co uniemożliwiało kontakt uczestników wyprawy z kierownikiem. Za błąd Krzysztofa Wielickiego uznano brak wymuszenia na uczestnikach wyprawy i tragarzach wniesienia butli z tlenem do najwyżej położonego obozu. Berbeka, pomimo wieku 59 lat, nie przeszedł przed wyprawą sprawnościowych badań lekarskich, mimo tego wziął udział w wejściu na szczyt. Raport nie wykazuje żadnych nieprawidłowości postawy Kowalskiego i Berbeki.
Należy zwrócić również uwagę na skład komisji opracowującej raport na zlecenie PZA. Żaden członek komisji nie miał w momencie tworzenia raportu doświadczenia we wspinaczce w ekstremalnych zimowych warunkach. Tym samym można uznać, że wszelkie informacje o przyczynach wypadku zawarte w raporcie PZA nie są do końca wiarygodne.
Wejścia wysokogórskie
- W 2009 roku podczas jednej wyprawy zdobył trzy najwyższe szczyty Ameryki Południowej: Ojos del Salado (6893 m n.p.m.), Pissis (6793 m n.p.m.), Aconcagua (6961 m n.p.m.)
- W 2010 roku razem z Szymonem Kałużą przeszedł 100-kilometrowy trawers masywu Mount McKinley (wejście West Butress, zejście lodowcem Mildrow).
- W 2011 roku próbował pobić rekord w szybkości zdobycia Śnieżnej Pantery podczas wyprawy „Snow Leopard Speed Ascent” w ciągu 28 dni zdobył cztery najwyższe siedmiotysięczniki leżące na terytorium byłego Związku Radzieckiego:
- Szczyt Lenina (7134 m n.p.m.) – 21 lipca
- Szczyt Korżeniewskiej – solo (7105 m n.p.m.) – 31 lipca
- Szczyt Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m. ) – 8 sierpnia
- Chan Tengri – solo (7010 m n.p.m.) – 18 sierpnia
- Ze wspinaczki na Szczyt Zwycięstwa zrezygnował.
Za osiągnięcie to otrzymał wyróżnienie w konkursie Kolosy[5].
Osiągnięcia
Tomek Kowalski był ultramaratończykiem. Niektóre z biegów, które ukończył, to:
- Stormy 50miler (Kanada),
- Waldo 100 km w USA,
- Bieg 7 dolin – 100 km,
- Mt. Kinabalu International Climbathon Race (Borneo),
- Bieg Rzeźnika 2007 i 2011,
- Nocna Masakra 2010.
Zwycięzca wielu rajdów typu Adventure Race, m.in.
- Wertepy Trail,
- On Sight Adventure Race,
- Mountain Touch Challenge,
- Lycian Challange (Turcja).
Założyciel hostelu podróżniczego Poco Loco w Poznaniu[6]. Autor artykułów publikowanych w miesięcznikach „Góry”, „Extremium”, „Bieganie”. Podróżował po całym świecie, odwiedził łącznie ponad 30 krajów na 6 kontynentach. W latach 2009–2010 odbył półtoraroczną podróż dookoła świata.
Nagrody, odznaczenia i upamiętnienie
w górach na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym. Jasna tablica w środkowej części jest poświęcona Maciejowi Berbece i Tomkowi Kowalskiemu
Tomasz Kowalski został laureatem Nagrody im. Andrzeja Zawady. Otrzymał również wyróżnienie w kategorii Alpinizm na Kolosach 2012 za to, że przybliżył się do rekordu czasowego w zdobywaniu Śnieżnej Pantery[7].
25 kwietnia 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Tomasza Kowalskiego pośmiertnie Złotym Krzyżem Zasługi „za zasługi dla rozwoju sportów wysokogórskich, za promowanie imienia Polski w świecie”[8].
Jego nazwisko zostało upamiętnione na Pomniku Alpinistów w Katowicach, odsłoniętym 28 października 2015 roku[9].
Przypisy
- ↑ Maciej Berbeka, T. Kowalski uznani za zmarłych. 10 marca 2013. [dostęp 10 marca 2013].
- ↑ Krzysztof Wielicki Kończy Wyprawę. [dostęp 2013-09-18].
- ↑ Berbeka i Kowalski uznani za zaginionych. www.polski-himalaizm-zimowy.wspinanie.pl, 6 marca 2013. [dostęp 7 marca 2013].
- ↑ Raport Zespołu Wypadkowego na zlecenie PZA. 2013-09-18.
- ↑ Polacy na Broad Peak. Hajzer ujawnia szczegóły. Małek schodzi do bazy. off.sport.pl, 6 marca 2013. [dostęp 8 marca 2013].
- ↑ Strona hostelu Poco Loco. [dostęp 2013-09-18].
- ↑ Blog Tomka Kowalskiego: Poco Loco magisterkowalski. magisterkowalski.blogspot.com. [dostęp 8 marca 2013].
- ↑ Odznaczenia na Kasprowym Wierchu. 2015-04-25. [dostęp 2015-04-25].
- ↑ Odsłonięto pomnik tragicznie zmarłych alpinistów Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. wspinanie.pl, 2015-10-28. [dostęp 2015-12-22]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Blog Tomasza Kowalskiego [dostęp 13 marca 2013].
- Raport Zespołu Wypadkowego ds. zbadania okoliczności i przyczyn wypadku podczas zimowej wyprawy na Broad Peak w 2013 r.. [dostęp 2013-09-18].