Schronisko pod Szarotką: Różnice pomiędzy wersjami
Na mapach: 
49°13′11″N 20°16′37″E/49,219722 20,276944
49°13′11″N 20°16′37″E/49,219722 20,276944| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Schronisko turystyczne infobox}} |
m kat. |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
{{SORTUJ:Szarotką, pod, schronisko}} |
{{SORTUJ:Szarotką, pod, schronisko}} |
||
[[Kategoria:Schroniska tatrzańskie]] |
|||
[[Kategoria:Schroniska słowackich Tatr]] |
[[Kategoria:Schroniska słowackich Tatr]] |
||
[[Kategoria:Tatry Bielskie]] |
[[Kategoria:Tatry Bielskie]] |
||
Wersja z 23:01, 13 paź 2019
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1290 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1932 |
| Właściciel |
miasto Biała Spiska |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′11″N 20°16′37″E/49,219722 20,276944
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko pod Szarotką, Szarotka (słow. Plesnivec, dawniej Hviezdoň, niem. Edelweißhütte[1]) – jedyne tatrzańskie schronisko położone na zboczach Tatr Bielskich. Znajduje się w Dolinie do Siedmiu Źródeł (dolina Siedmich prameňov) na wysokości 1290 m n.p.m., u stóp Bujaczego Wierchu.
Chatarem jest tu Ján Matava. Schronisko powstało w 1932 r. i było pierwotnie prywatnym domem Tibora Grescha, lecz po II wojnie światowej, do roku 1955, budynek był udostępniony dla ruchu turystycznego jako schronisko. W 1953 przeszedł na własność TANAP-u jako stacja badawcza. Funkcję schroniska zaczął ponownie pełnić w roku 1997, kiedy to TANAP przekazał schronisko miastu Biała Spiska. Przy okazji remontu wybudowano oczyszczalnię ścieków, a w 2005 r. odsłonięto tablicę upamiętniającą przyrodnika Görana Wahlenberga.
Polska nazwa schroniska już w 1937 r. była używana przez Tadeusza Zwolińskiego.
Szlaki turystyczne
– zielony szlak z Tatrzańskiej Kotliny zboczami Fajksowej Czuby do schroniska, a dalej stokami Bujaczego Wierchu i Doliną Kieżmarską nad Wielki Biały Staw. Początkowo biegnie razem z łącznikowym szlakiem niebieskim Tatrzańska Kotlina – Kieżmarskie Żłoby (na tym odcinku mylne oznaczenia).
- Czas przejścia z Tatrzańskiej Kotliny do rozwidlenia szlaków zielonego i niebieskiego: 35 min w obie strony
- Czas przejścia od rozwidlenia do schroniska: 1 h, ↓ 45 min
- Czas przejścia ze schroniska nad Wielki Biały Staw: 1:35 h, ↓ 1 h
– niebieski szlak (tzw. Zbójnicki Chodnik) z Kieżmarskich Żłobów do wylotu Doliny Czarnej Rakuskiej, stąd dalej szlakiem zielonym.
- Czas przejścia z Kieżmarskich Żłobów do rozwidlenia: 1 h, ↓ 45 min
- Czas przejścia od rozwidlenia do schroniska: 1 h, ↓ 45 min[2]
-
– od niebieskiego szlaku odchodzi też żółty szlak, prowadzący dnem Doliny Rakuskiej do schroniska[3]. Szlak został wytyczony przez TANAP w 2003 r.[4] i nie jest jeszcze zaznaczony na części map[2]. Czas przejścia z Kieżmarskich Żłobów do schroniska tą trasą: 2 h[5]
Kontakt
- adres: J. Matava, Slnečná č. 52, 059 01 Biała Spiska
Przypisy
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Zielona Góra: Sygnatura, 2007/08. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008. ISBN 978-83-60078-05-1.
- ↑ Schronisko w serwisie Tatry.info
Bibliografia
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008. ISBN 978-83-60078-05-1.