15 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
15 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1949

Organizacja
Numer

JW 2551[1]

Dyslokacja

Szczecin; Kołobrzeg[2]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

12 Dywizja Piechoty
8 Drezdeńska Dywizja Piechoty

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)
Szczecin – w tych koszarach stacjonował dywizjon
Kołobrzeg – w tych koszarach stacjonował dywizjon

15 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (15 dappanc) – samodzielny pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego

Historia dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

Dywizjon został sformowany w kwietniu 1945 roku w Wielkopolsce. Wchodził w skład 12 Dywizji Piechoty.

W 1945 ochraniał odcinek zachodniej granicy państwa, brał udział w wysiedlaniu ludności niemieckiej i organizacji akcji obsadzania gospodarstw rolnych przez napływających przesiedleńców z terenów centralnej i wschodniej Polski. Zajmował wtedy kwatery we wsi Klempino. Po przejęciu ochrony granicy przez oddziały WOP, dyslokowany został do Szczecina, początkowo do budynków mieszkalnych przy ul. Konopnickiej (róg Witkiewicza), a następnie do koszar przy ul. Łukasińskiego[3]. W 1948 stacjonował w garnizonie Kołobrzeg. W maju 1949 roku został podporządkowany dowódcy 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty[4], który na jego bazie sformował 91 Pułk Artylerii Przeciwpancernej.

Żołnierze dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy dywizjonu
  • kpt. Ditiajew (AC)
  • mjr Witold Kucharski
Oficerowie

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab

  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem według etatu 2/79 w 1949: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
  3. Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 24.
  4. Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 26.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X–XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
  • Garnizon Kołobrzeg. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-09)].
  • Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bolesława Krzywoustego 1945–2005, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2005, 83-11-10131-0