36 Pułk Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
36 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1957

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Stanisław Skrzycki

Organizacja
Numer

JW 2524[1]

Dyslokacja

Siedlce[2];Choszczno

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

14 Dywizja Piechoty[2]

Armata dywizyjna wz. 42 ZIS-3
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

36 Pułk Artylerii Lekkiej (36 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Pułk sformowany został w Bydgoszczy na podstawie rozkazu nr 58 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 15 marca 1945. Wchodził w skład 14 Dywizji Piechoty. Rejon formowania opuścił już po zakończeniu wojny. Udziału w walkach nie brał. Po wojnie uczestniczył w akcji rolnej i w walkach z UPA[3]. W połowie 1946 dyslokowany został do garnizonu Siedlce, a wiosną 1949 do garnizonu Choszczno[4]. Latem 1957 jednostka została rozformowana, a na jej bazie utworzony został 105 dywizjon artylerii haubic i 7 dywizjon artylerii rakietowej. Oba pododdziały włączone zostały w skład 20 Dywizji Pancernej.

30 września 1967 105 dah przyjął dziedzictwo tradycji 1 Pomorskiego pułku moździerzy i otrzymał nazwę wyróżniającą "Pomorski", a dzień 2 lutego ustanowiony został świętem jednostki[5]. Później na bazie 105 Pomorskiego dywizjonu artylerii haubic utworzony został 36 Pomorski pułk artylerii.

Dowódca[edytuj | edytuj kod]

  • ppłk Stanisław Skrycki[6]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Stan etatowy: żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów - 299, kanonierów - 644)

sprzęt:

Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]

36 pułk artylerii lekkiej (do 1977) → 105 Pomorski dywizjon artylerii haubic(do 1968) → 36 Pomorski pułk artylerii (do 1990) → 37 Łużycki pułk artylerii (1990-91) → 37 pułk artylerii (1991-96) → 30 Pomorski pułk artylerii mieszanej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  3. Ways 1967 ↓, s. 113.
  4. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  5. Rozkaz Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z 30.09.1967 r. w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek.
  6. Stanisław Komornicki: Regularne jednostki LWP... s.164

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1965.