358 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
358 Dywizja Strzelecka
358-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

9 września 1941

Rozformowanie

31 lipca 1946

Nazwa wyróżniająca

Leningradzko-Chingańska

Dowódcy
Pierwszy

Zacharij Usaczew

Ostatni

Pawieł Zariecki

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Formacja

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

4 Armia Uderzeniowa
43 Armia
4 Armia Uderzeniowa
21 Armia
39 Armia

Skład

1187 Pułk Strzelecki,
1189 Pułk Strzelecki,
1191 Pułk Strzelecki
919 Pułk Artylerii

Odznaczenia

358 Dywizja Strzelecka (ros. 358-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Historia i szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Sformowana we wrześniu 1941 w Bugurusłanie. Osiągnęła gotowość bojową w listopadzie, a w styczniu 1942 została włączona do 4 Armii Uderzeniowej. W czasie bitwy toropiecko-chołmskiej osłaniała natarcie 249 DS, a następnie odpierała uderzenie niemieckiej 81 DP. Utrzymywała front w Obwodzie smoleńskim, w lipcu 1942 wycofana na tył dla odpoczynku żołnierzy, wróciła na front we wrześniu.

Jesienią 1943 wzięła udział w ofensywie na Smoleńsk i dalej na zachód, wyzwalając Suraż.

Latem 1944 przerzucona do Karelii, wzięła udział w pokonaniu wojsk Finlandii.

Na początku 1945 nad Bałtykiem (w późniejszym obwodzie królewieckim) ubezpieczała działania 124 DS, 1 maja wycofana decyzją Stawki z frontu i przerzucana na Daleki Wschód jako część 39 Armii.

Wzięła udział w pokonianiu Japonii w sierpniu 1945. Rozwiązana na miejscu w Port Artur, prawdopodobnie w 1946 w czasie demobilizacji wojsk ZSRR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]