3 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

3 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
3-я гвардейская стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	18 września 1941
Rozformowanie	25 czerwca 1957
Nazwa wyróżniająca	Wołnowachska
	Tradycje
Rodowód	153 Dywizja Strzelecka
	Działania zbrojne
	II wojna światowa (front wschodni) operacja siniawińska; bitwa stalingradzka; operacja krymska; operacja nadbałtycka;
	Organizacja
Numer	в/ч 61415
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona ; Armia Radziecka
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	54 Armia →; 8 Armia →; 2 Gwardyjska Armia
	Odznaczenia

3 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 3-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Decyzją Ludowego Komisarza Obrony №308, 153 Dywizja Strzelecka, za zasługi w działaniach obronnych po ataku Niemiec na ZSRR, otrzymała miano gwardyjskiej, jako 3 Gwardyjska Dywizja Strzelecka^[1].

W 1942 w składzie 54 Armii. Rejon działania: Mga, Siniawino, Wołchow. W grudniu tegoż roku włączona do 2 Gwardyjskiej Armii i przerzucona pod Stalingrad, gdzie otrzymała zadanie odpierania przeciwuderzeń wroga.

Po przejściu do kontrofensywy 3GwDS ruszyła w kierunku rostowskim przez Nowoczerkask i okopała się na rubieży rzeki Mius. W sierpniu i wrześniu 1943 brała udział w walkach w Donbasie zaatakowana przez niemieckie 3 DG i 17 DPanc. Po odparciu wrogiego natarcia kontynuowała działania na ukraińskim odcinku frontu, 10 września wyzwoliła miasto Wołnowacha, otrzymując honorowy tytuł dywizji wołnowachskiej^[2].

W kwietniu 1944 roku dywizja wzięła udział w ofensywie na Krym, gdzie wyzwoliła Armiańsk i Saki. W maju wraz z całą 2. Gwardyjską Armią przerzucona pod Dorogobuż. Stamtąd brała udział w operacji nadbałtyckiej. Wojnę zakończyła w Kryłowie.

Dywizja istniała do 1957, stacjonowała na terenie Litewskiej SRR.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ И. Сталин, Б. Шапошников: Приказ Народного Комиссара Обороны Союза ССР № 308 от 18 сентября 1941.
↑ И. Сталин: Приказ ВГК №11 от 10 сентября 1943.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

3-я гвардейская стрелковая дивизия. Справочник на сайте клуба «Память» Воронежского госуниверситета. (ros.).
3-я гвардейская стрелковая дивизия. [dostęp 2019-04-10]. (ros.).
Г. А. Антипин: Третья гвардейская. Боевой путь 3-й гвардейской стрелковой Волновахской Краснознаменной ордена Суворова дивизии. Свердловск: Средне-Уральское книжное издательство, 1969. (ros.).
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).

[1] И. Сталин, Б. Шапошников: Приказ Народного Комиссара Обороны Союза ССР № 308 от 18 сентября 1941.

[2] И. Сталин: Приказ ВГК №11 от 10 сентября 1943.

[1]

[2]