313 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

313 Dywizja Strzelecka
313-я стрелковая дивизия
	; Pomnik dywizji w Miedwieżjegorsku
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	10 lipca 1941
Rozformowanie	29 maja 1945
Nazwa wyróżniająca	Pietrozawodska
	Dowódcy
Pierwszy	Anton Pawłowicz
Ostatni	płk Wasilij Asafjew
	Działania zbrojne
	II wojna światowa operacja wyborsko-pietrozawodzka; operacja pomorska;
	Organizacja
Formacja	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Skład	1068 PS, 1070 PS, 1072 PS, 856 PA
	Odznaczenia

313 Dywizja Strzelecka (ros. 313-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Sformowana w 1941, w związku z niemiecką agresją na ZSRR. Broniła Karelii, brała udział w pokonaniu wojsk fińskich. W 1945 przerzucona do Polski, zdobyła m.in. Koszalin, Sępolno, Gdynię i Biały Bór 26 lutego 1945, kończąc panowanie reżimu III Rzeszy na tych terenach. W tym czasie dowodzona była przez płk Nikifora Cygankowa i wchodziła w skład 3 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego^[1]. Zakończyła swój szlak bojowy pod Sławnem (do 1945 pod panowaniem reżimu III Rzeszy)^[2].

Dowództwo dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Anton Pawłowicz (01.07.1941 - 31.10.1941),
Aleksandr Pietrow (01.10.1941 - 30.11.1941),
Grigorij Gołowanow (01.11.1941 - 29.02.1944),
płk Nikifor Cygankow^[1] (28.02.1944 - 04.03.1945),
płk Wasilij Asafjew (01.03.1945 - 31.05.1945)^[3].

Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
313-я стрелковая дивизия. [dostęp 2018-11-03]. (ros.).
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).