170 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
170 Dywizja Strzelecka
170-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1939, 1942

Rozformowanie

1941, 1945

Dowódcy
Pierwszy

Tichon Silkin

Ostatni

Siemion Cyplenkow

Działania zbrojne
II wojna światowa (front wschodni)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Front Północno-Zachodni
Front Centralny
1 Front Białoruski
2 Front Białoruski

Skład

391 Pułk Strzelców,
422 Pułk Strzelców,
717 Pułk Strzelców,
294 Pułk Artylerii Lekkiej

Odznaczenia

170 Dywizja Strzelecka (ros. 170-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej, wyzwoliła więżniów z niemieckiego obózu Stutthof.

Sformowana zimą 1941/1942, w Uralskim Okręgu Wojskowym, w związku z niemiecką agresją na ZSRR. Przesunięta na front broniła się przed najeźdźcą w okolicach Diemiańska, walczyła pod Orłem, wyzwoliła Rieczycę i Bobrujsk. Wojnę zakończyła na Mazurach. Dywizja ta 9 maja 1945 wyzwoliła obóz Stutthof.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Tichon Silkin (01.09.1939 - 31.07.1941)
  • płk Stepan Uszakow (23.07.1942 - 29.12.1942)
  • płk Abram Czeriak[1] (10.03.1943 — 22.10.1943)
  • płk Anton Puzyriewskij (01.06.1944 - 30.06.1944)
  • Siemion Cyplenkow (21.07.1944 - 09.05.1945)[2]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 391 Pułk Strzelców,
  • 422 Pułk Strzelców,
  • 717 Pułk Strzelców,
  • 294 Pułk Artylerii Lekkiej[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]