42 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
42 Dywizja Strzelecka
42-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1940, 1941

Rozformowanie

1941, 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
wojna zimowa
atak Niemiec na Związek Radziecki
bitwa pod Lenino
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

28 Korpus Piechoty
33 Armia

42 Dywizja Strzelecka (ros. 42-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Sformowana 17 stycznia 1940 roku w Leningradzkim Okręgu Wojskowym z samodzielnych pododdziałów piechoty i batalionów roboczych Karelskiego Okręgu Wojskowego jako 42 Zmechanizowana Dywizja Strzelecka. Po wojnie z Finlandią w sierpniu 1940 została włączona w skład Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego. W czerwcu 1941 roku pod dowództwem płka Iwana Łazarenki wchodziła w skład 28 Korpusu Strzeleckiego, 4 Armii Frontu Zachodniego[1]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki broniła się w twierdzy Brześć[2]. Rozformowana 27 grudnia 1941 roku.

Jej numer przejęła dywizja sformowana w Nadwołżańskim Okręgu Wojskowym. W 1943 roku w składzie 33 Armii walczyła pod Lenino.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 44 Pułk Strzelecki
  • 455 Pułk Strzelecki
  • 459 Pułk Strzelecki
  • 472 Pułk Artylerii Lekkiej
  • 17 Pułk Artylerii Haubic
  • batalion przeciwpancerny,
  • batalion artylerii przeciwlotniczej,
  • batalion zwiadu,
  • batalion saperów i inne służby.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]