Catherine Colonna
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1956 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Francji | |
| Okres |
od 20 maja 2022 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Catherine Colonna (ur. 16 kwietnia 1956 w Tours) – francuska polityk i dyplomatka, rzeczniczka prasowa prezydenta Francji (1995–2004), od 2005 do 2007 minister delegowany ds. europejskich, w latach 2022–2024 minister spraw zagranicznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwentka prawa na Uniwersytecie w Tours[1], uzyskała magisterium (1977) i dyplom DEA (1978) w zakresie prawa publicznego. W 1980 ukończyła studia w Instytuxie Nauk Politycznych w Paryżu, a w 1983 École nationale d’administration w ramach promocji „Solidarité”[2]. Zawodowo związana z francuską dyplomacją. W latach 1983–1986 pracowała w ambasadzie Francji w USA, następnie do 1988 zajmowała się sprawami europejskimi w dyrekcji prawnej MSZ. Była następnie radcą w gabinecie ministra Maurice’a Faure’a (1988–1989), kierownikiem projektów w centrum analiz i prognoz MSZ (1989–1990), wicedyrektorem w departamencie komunikacji resortu (1990–1993) i zastępczynią rzecznika prasowego ministerstwa (1993–1995)[2].
W 1995 prezydent Jacques Chirac powierzył jej funkcję rzecznika prasowego administracji prezydenckiej, którą pełniła przez dziewięć lat. W 2004 została mianowana dyrektorem generalnym Krajowego Centrum Kinematografii oraz zastępczynią dyrektora Festiwalu Filmowego w Cannes[2]. Od czerwca 2005 do maja 2007 sprawowała urząd ministra delegowanego do spraw europejskich w rządzie Dominique’a de Villepin[3].
W 2008 dołączyła do rady dyrektorów fundacji Fondation Jacques Chirac[1]. W tym samym roku powołana na stanowisko stałego przedstawiciela Francji przy UNESCO, a w 2010 została partnerem zarządzającym w paryskim oddziale przedsiębiorstwa finansowego Brunswick[2]. Po kilku latach powróciła do dyplomacji, w latach 2014–2017 była ambasadorem Francji we Włoszech i w San Marino. Od 2017 do 2019 pełniła funkcję stałego przedstawiciela przy OECD. W 2019 została mianowana ambasadorem w Wielkiej Brytanii[2], stanowisko to zajmowała do 2022.
W maju 2022 powołana na urząd ministra do spraw Europy i spraw zagranicznych w rządzie Élisabeth Borne[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczona Legią Honorową klasy V (2005)[5] i IV (2015)[6], Orderem Narodowym Zasługi klasy IV (2010)[7] oraz Orderem Gwiazdy Włoch klasy II (2017)[8]. Utrzymała tę funkcję także przy rekonstrukcji gabinetu z lipca 2022[9]. Urząd ten sprawowała do stycznia 2024.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eloïse Aubé: Affaires étrangères: qui est Catherine Colonna, nouvelle ministre du gouvernement Borne. actu.fr, 21 maja 2022. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ a b c d e S.E l’Ambassadrice Catherine COLONNA. uk.ambafrance.org, 6 września 2019. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Tous les gouvernements depuis 1958. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Décret du 25 mars 2005 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 27 marca 2005. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Décret du 3 avril 2015 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 5 kwietnia 2015. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Décret du 11 novembre 2010 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2022-05-21]. (fr.).
- ↑ Grande Ufficiale dell’Ordine della Stella d’Italia (già Stella della solidarietà italiana). quirinale.it, 20 listopada 2017. [dostęp 2022-05-21]. (wł.).
- ↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
- Francuscy ministrowie (V Republika)
- Francuscy ministrowie spraw zagranicznych
- Ambasadorowie Francji w Wielkiej Brytanii
- Ambasadorowie Francji we Włoszech
- Absolwenci École nationale d’administration w Paryżu
- Absolwenci Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu
- Kawalerowie Legii Honorowej
- Oficerowie Legii Honorowej
- Odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Francja)
- Ludzie urodzeni w Tours
- Urodzeni w 1956