Język manipuri

মনিপুরি (manipuri), ꯃꯅꯤꯄꯨꯔꯤ (manipuri)

Obszar	Indie, Bangladesz, Birma
Liczba mówiących	ok. 1,4 miliona
Pismo/alfabet	bengalskie, meitei, łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki chińsko-tybetańskie Języki tybetańskie Języki tybeto-birmańskie Język manipuri
Status oficjalny
język urzędowy	Indie (stan Manipur)
UNESCO	2 wrażliwy↗
Ethnologue	2 prowincjonalny↗
Kody języka
ISO 639-2	mni
ISO 639-3	mni
IETF	mni
Glottolog	mani1292
Ethnologue	mni
GOST 7.75–97	мни 433
WALS	mei
SIL	MNI
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język manipuri (মনিপুরি, ꯃꯅꯤꯄꯨꯔꯤ), meitei-lon (মেইতেই লোন্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯟ), meitei-lol (মেইতেই লোল্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯜ) – główny język w indyjskim stanie Manipur, używany jako lingua franca do komunikacji pomiędzy różnymi grupami etnicznymi. Od 1992 język urzędowy (pod nazwą manipuri) w stanie Manipur, używany jest także w stanach Asam i Tripura oraz w Bangladeszu i Birmie.

Manipuri należy do grupy tybeto-birmańskiej sino-tybetańskiej rodziny językowej. Jest językiem tonalnym, nie należy go mylić z bishnupriya-manipuri, innym językiem używanym w Manipurze, należącym do rodziny języków indoeuropejskich.

Do XVIII w. manipuri posiadał własny system pisma (pismo meitei), obecnie jest najczęściej zapisywany alfabetem bengalskim, chociaż dawne pismo ostatnio przeżywa pewien renesans; stosowany bywa także alfabet łaciński.

Zobacz też

• języki Indii
• języki urzędowe Indii

Bibliografia

• Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka manipuri