Lamparciki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lamparciki
Pardalotidae
Strickland, 1842[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – lamparcik strojny (P. striatus) z materiałem na gniazdo
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

lamparciki

Typ nomenklatoryczny

Rodzina: Pardalotus Vieillot, 1816
Rodzaj: Pipra punctata Shaw, 1792

Synonimy

Rodziny:

Rodzaju:

Rodzaje i gatunki

Pardalotus Vieillot, 1816[8]
4 gatunki – zobacz opis w tekście

Lamparciki[9] (Pardalotidae) – monotypowa rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki występujące endemicznie w Australii (wraz z Tasmanią)[10][11].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 8–12 cm; masa ciała 7–15 g[12].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pardalotus (Pardolotus, Pardalotis): nowołac. pardalotus „lamparcik”, od fr. Pardalote „lamparcik”, od gr. παρδαλωτος pardalōtos „cętkowany jak lampart”, od παρδαλος pardaloslampart[13].
  • Spizites: gr. σπιζιτης spizitēs gatunek sikory, prawdopodobnie rodzaj sikory, prawdopodobnie bogatka zwyczajna[14]. Gatunek typowy: Pipra punctata Shaw, 1792.
  • Pardalotinus: zdrobnienie nazwy rodzaju Pardalotus Vieillot, 1816[15]. Gatunek typowy: Pipra striata J.F. Gmelin, 1789.
  • Nesopardalotus: gr. νησος nēsos „wyspa” (tj. Tasmania); rodzaj Pardalotus Vieillot, 1816[16]. Gatunek typowy: Pardalotus quadragintus Gould, 1838.
  • Dipardalotus: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwukrotny”, od δυο duo „dwa”; rodzaj Pardalotus Vieillot, 1816[17]. Gatunek typowy: Pardalotus rubricatus yorki[b] Mathews, 1913.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Analiza filogenetyczna przeprowadzona w 2012 roku sugeruje, że takson ten powinien być włączony do Acanthizidae[18]. Do rodziny należą jeden rodzaj i cztery gatunki[9]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Pardalotus Vieillot, 1816.
  2. Podgatunek P. rubricatus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b H.E. Strickland. On some new genera of birds. „The Annals and Magazine of Natural History”. 8 (54), s. 522, 1842. (ang.). 
  2. Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 334. (łac.).
  3. J.K.W. Illiger. Tabellarische Ubersicht der Vertheilnung der Vögel über die Erde. „Abhandlungen der physikalischen Klasse der Königlich-Preussischen Akademie der Wissenschaften”. Aus dem Jahren 1812–1813, s. 230, 1816. (niem.). 
  4. F. Boie. Generalübersicht der ornithologischen Ordnungen, Familien und Gattungen. „Isis von Oken”. Jahrgang 1826, s. 975, 1826. (niem.). 
  5. R. Owen: Descriptive catalogue of the osteological series contained in the museum. Cz. 1: Pisces, Reptilia, Aves, Marsupialia. London: Taylor and Francis, 1853, s. 298. (ang.).
  6. a b G.M. Mathews. New generic names for Australian birds. „Austral Avian Record”. 1 (5), s. 115, 1912. (ang.). 
  7. G.M. Mathews. Additions and corrections. „Austral Avian Record”, s. 7, 1922. (ang.). 
  8. L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 31. (fr.).
  9. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pardalotidae Strickland, 1842 - lamparciki - Pardalotes (wersja: 2017-05-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-30].
  10. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-05-30]. (ang.).
  11. Pardalotes (Pardalotidae). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  12. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Pardalotes (Pardalotidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Pardalotes, DOI10.2173/bow.pardal2.01 [dostęp 2023-05-30] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  13. The Key to Scientific Names, Pardalotus [dostęp 2017-04-21].
  14. The Key to Scientific Names, Spizites [dostęp 2023-05-30].
  15. The Key to Scientific Names, Pardalotinus [dostęp 2017-04-21].
  16. The Key to Scientific Names, Nesopardalotus [dostęp 2017-04-21].
  17. The Key to Scientific Names, Dipardalotus [dostęp 2017-04-21].
  18. Á.S. Nyári & L. Joseph. Evolution in Australasian Mangrove Forests: Multilocus Phylogenetic Analysis of the Gerygone Warblers (Aves: Acanthizidae). „PLoS ONE”. 7 (2), s. e31840, 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0031840. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).