Mięsień podniebienno-gardłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień podniebienno-gardłowy podpisany pharyngopalatinus.

Mięsień podniebienno-gardłowy (łac. musculus palatopharyngeus) – w anatomii człowieka jeden z mięśni podniebienia miękkiego i gardła, przebiegający w łuku podniebienno-gardłowym[1][2]. Zaczyna się częściowo w środkowym odcinku podniebienia miękkiego i górnej powierzchni rozcięgna podniebiennego, a częściowo na haczyku wyrostka skrzydłowego kości klinowej i dolnym końcu blaszki przyśrodkowej chrząstki trąbki słuchowej. Biegnie ku tyłowi i w dół, kończąc się na tylnym brzegu chrząstki tarczowatej i tylnej ścianie części krtaniowej gardła. W ścianie gardła łączy się z mięśniem rylcowo-gardłowym, razem z nim tworząc najgłębszą warstwę mięśni gardła[1][3][2]. Część zaczynająca się na trąbce słuchowej wyróżniana bywa jako osobny mięsień trąbkowo-gardłowy (musculus salpinopharyngeus)[4].

Unerwiony jest przez splot gardłowy[1][5].

Mięsień podniebienno-gardłowy zbliża do siebie łuki podniebienno-gardłowe, opuszcza podniebienie, unosi krtań, skraca gardło[1][2][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 119–123.
  2. a b c Gray 2020 ↓, s. 276–278.
  3. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 137.
  4. Gray 2020 ↓, s. 214.
  5. a b Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 480, ISBN 978-83-200-3917-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.
  • Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, ISBN 978-83-66548-16-9.