Mięsień tarczowo-gnykowy
Mięsień tarczowo-gnykowy (łac. musculus thyrohyoideus) – w anatomii człowieka bardzo cienki, płaski, czworoboczny mięsień szyi, zaliczany do grupy mięśni podgnykowych. Rozpięty jest między kresą skośną chrząstki tarczowatej a kością gnykową (przyczepia się bardziej z boku niż mięśnie: mostkowo-gnykowy i łopatkowo-gnykowy).
Unaczyniony jest od tętnic tarczowych: dolnej i górnej, a unerwiony poprzez pętlę szyjną i nerw podjęzykowy[1][2].
W zależności od napięcia innych mięśni albo unosi chrząstkę tarczowatą krtani, albo obniża kość gnykową[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 738–741, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 176–179, ISBN 978-83-66548-16-9.
