Mięsień uszny górny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień uszny górny
Mięsień uszny górny oznaczony na czerwono.
Mięsień uszny górny podpisany auricularis superior.

Mięsień uszny górny (łac. musculus auricularis superior) – w anatomii człowieka parzysty, trójkątny, płaski mięsień wyrazowy głowy, największy z mięśni małżowiny usznej[1]. Zaczyna się w czepcu ścięgnistym, następnie biegnie w dół zwężając się wachlarzowato i kończąc się na przyśrodkowej powierzchni małżowiny usznej (na wyniosłości dołu trójkatnego). Unerwiony jest w części przedniej przez gałązki skroniowe nerwu twarzowego, a w części tylnej przez nerw uszny tylny (również od nerwu twarzowego). Jest mięśniem szczątkowym, zmiennym, słabym i bez większego znaczenia czynnościowego (może unosić ucho)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 756–773, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 75, ISBN 978-83-66548-16-9.