Mięsień prostownik wskaziciela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień prostownik wskaziciela oznaczony na czerwono.

Mięsień prostownik wskaziciela (łac. musculus extensor indicis) – w anatomii człowieka wydłużony mięsień położony skrajnie łokciowo w grupie głębokich mięśni tylnych przedramienia. Przyczep proksymalny ma na powierzchni tylnej kości łokciowej oraz na błonie międzykostnej poniżej przyczepu mięśnia prostownika długiego kciuka. W dalszej części przechodzi w płaskie ścięgno przebiegające przez czwarty przedział troczka prostowników, na stronę grzbietową ręki kończąc się rozcięgnem grzbietowym wskaziciela[1][2].

Unaczyniony jest przez tętnicę międzykostną tylną, a unerwiony przez gałąź głęboką nerwu promieniowego (nerw międzykostny tylny)[1][2].

Mięsień ten prostuje palec wskazujący, a także prostuje rękę i odwodzi w stronę promieniową[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 823–824, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 314–315, ISBN 978-83-66548-14-5.