Migdal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Migdal
‏מגדל‎
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Powierzchnia

11,4 km²

Populacja (2008)
• liczba ludności
• gęstość


1600
140,3 os./km²

Nr kierunkowy

+972 4

Kod pocztowy

14 950

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Migdal”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Migdal”
Ziemia32°50′20″N 35°30′07″E/32,838889 35,501944

Migdal (hebr. מגדל) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Miasteczko jest położone na zachodnim brzegu Jeziora Tyberiadzkiego, w odległości około 5 km na północ od Tyberiady, w Galilei.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa migdaltwierdza, zamek lub wieża. W Talmudzie można odnaleźć nazwę Migdal Nunaja (hebr. wieża rybna) odnoszącą się do tej miejscowości. W starożytności używano także nazwy greckiej Tarichea (gr. solone ryby).

Historia[edytuj | edytuj kod]

W starożytności istniało tutaj miasto Magdala, które według tradycji chrześcijańskiej było ojczyzną nowotestamentalnej Marii Magdaleny (por. Łk 7,36-50)[1]. Miasto było wówczas ważnym ośrodkiem rybołówstwa na Jeziorze Tyberiadzkim. Józef Flawiusz pisze o nim jako o mieście całkowicie zhellenizowanym, liczącym w I wieku 4000 mieszkańców. W czasie powstań żydowskich przeciwko Rzymianom było oblegane i zdobywane przez wojska Wespazjana i Tytusa[2]. Żydowscy bojownicy znaleźli wówczas schronienie w niezliczonych jaskiniach położonych w wadi el-Hammam (dolina), na zachód od obecnego Migdal[3].

W XII wieku krzyżowcy wybudowali tutaj kościół, który wznieść miano na miejscu domu Marii Magdaleny. Później miasteczko popadło w ruinę i brak o nim jakichkolwiek informacji[3].

Dom pierwszych założycieli współczesnej osady Migdal

Nowożytna historia tej osady rozpoczęła się od grupy katolickich Niemców, którzy w 1908 wskazali to miejsce jako prawdopodobne miejsce narodzin Marii Magdaleny. Po około roku wyprowadzili się i odsprzedali ziemię syjonistom z Rosji. Współczesna osada została założona w 1910 przez żydowskich imigrantów z Rosji, którzy założyli tutaj gospodarstwo rolnicze nazwane Achuzzat Moskwa (pol. Majątek Moskwa). Po kilku latach gospodarstwo upadło, a ziemię sprzedano prywatnym żydowskim inwestorom[4].

W latach 1923-1924 nastąpiło ponowne założenie osady, która przetrwała do czasów współczesnych[4]. Status samorządu lokalnego otrzymała w 1949[5].

Archeologia[edytuj | edytuj kod]

W 1971 prace wykopaliskowe przeprowadzili archeolodzy włoscy Virgilio Corbo i Stanislao Loffreda z Franciszkańskiego Studium Biblijnego w Jerozolimie. Prace prowadzono w okolicach dzisiejszej posiadłości franciszkanów, gdzie jeszcze przed 1948 rokiem widoczne były pozostałości muzułmańskiej osady Maisdal. Odnaleziono antyczne zabudowania, groby i kamienne sarkofagi. Franciszkańscy archeolodzy odnaleźli pozostałości bizantyńskiego klasztoru, rzymskiego akweduktu z wieżą oraz przypuszczalnie synagogę.

Latem 1986 roku, na dnie Jeziora Tyberiadzkiego w pobliżu osady natrafiono na łódź z czasów Jezusa.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2006 roku w osadzie żyło 1,4 tys. mieszkańców[6].

Populacja osady pod względem wieku (dane z 2006):

Wiek (w latach) Procent populacji
0-4 9,3%
5-9 9,0%
10-14 8,1%
15-19 6,2%
20-29 17,0%
30-44 20,4%
45-59 20,9%
ponad 60 9,0%


Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Edukacja i nauka[edytuj | edytuj kod]

Ważnym ośrodkiem badań naukowych jest Laboratorium Limnologiczne Kinneret (ang. The Kinneret Limnological Laboratory), które należy do Izraelskiego Instytutu Oceanograficznego. Prowadzi ono badania nad fauną i florą Jeziora Tyberiadzkiego[7].

W Migdal znajduje się także chasydzka uczelnia (Chabad-Lubawicz) Beit Hakneset[8].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka osady opiera się na sadownictwie i obsłudze ruchu turystycznego. Migdala jest punktem wyjściowym do wycieczek po malowniczym otoczeniu Jeziora Tyberiadzkiego, miejscowe hotele oferują dobre warunki z basenami kąpielowymi. Do położonego tutaj Galilee Service Center przyjeżdżają chrześcijanie z całego świata[9].

Swoją siedzibę mają tutaj także: przedsiębiorstwo budowlane Roshrosh M.P. Building & Development Ltd[10] oraz firma hi-tech Priortech Ltd[11].

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Przy miejscowości przebiega droga nr 90 (Metulla-Ejlat).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pinezka.pl: Tajemnice Marii Magdaleny. [dostęp 2008-09-29]. (pol.).
  2. New Advent - Catholic Encyklopedia: Magdala. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).
  3. a b Planet Ware: Migdal, Israel Tourism. [dostęp 2008-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-11)]. (ang.).
  4. a b CRW Flags: Mo’atza Mekomit Migdal. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).
  5. Minister Rozwoju Negewu i Galilei: Migdal. [dostęp 2008-09-29]. (hebr.).
  6. Israel Central Bureau of Statistics. [dostęp 2008-02-02]. (ang.).
  7. Cambridge Journals: Physiological variables determined under laboratory conditions may explain the bloom of Aphanizomenon ovalisporum in Lake Kinneret. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).
  8. Chabad Centers: Chabad of Migdal. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).
  9. Galilee Service Center: Galilee Service Center. [dostęp 2008-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-13)]. (ang.).
  10. Kompass: Roshrosh M.P. Building & Development Ltd. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).
  11. LexisNexis: Priortech Ltd. [dostęp 2008-09-29]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Corbo V. C., Cittá romana di Magdala: Rapporto preliminare dopo la quarta campagna di scavo, 1975: Studia Hierosolymitana Collectio Maior 22, Jerusalem 1976, 355-378.
  • Loffreda Stanislao, Alcuni osservazione sulla ceramica di Magdala: Studia Hierosolymitana Collectio Maior 22, Jerusalem 1976, 338-354.
  • Manns Frédéric, Magdala dans les sources littéraires: Studia Hierosolymitana Collectio Maior 22, Jerusalem 1976, 307-337.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]