Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011
Sevens Grand Prix Series 2011
2010 2012
Szczegóły
Organizacja

Europa

Termin

18 czerwca – 17 lipca 2011

Zwycięzca

 Portugalia

Król strzelców

Anglia Christian Lewis-Pratt (191)

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – dziesiąte mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 18 czerwca – 17 lipca 2011 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.

W pierwszych dwóch turniejach triumfowali Anglicy pokonując w finałach Hiszpanów[1] i Portugalczyków[2], w trzecim zaś niespodziewanie najlepsi okazali się Rosjanie[3]. Angielskiemu zespołowi do triumfu w końcowej klasyfikacji wystarczało zatem zdobycie czwartego miejsca w ostatnich zawodach[4], uplasowali się jednak na piątej lokacie, a dzięki przyłożeniu Gonçalo Foro w ostatniej minucie finałowego pojedynku wygrali Portugalczycy. Dzięki zwycięstwu w tym turnieju reprezentanci Portugalii zdobyli jednocześnie mistrzostwo Europy, srebrny medal ze stratą jednego punktu przypadł Anglii, zaś brązowy Hiszpanii[5][6][7].

Po zakończeniu cyklu FIRA-AER opublikowała statystyki[8]. Najwięcej punktów zdobył Anglik Christian Lewis-Pratt (191)[9], w klasyfikacji przyłożeń triumfował zaś jego rodak Nicholas Royle (35)[10].

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

System rozgrywek mistrzowskich został zmodyfikowany w perspektywie turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016[11]. Mistrzostwa zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów w dwunastozespołowej obsadzie – czterech w Grand Prix Series, dwóch w Dywizji A oraz jednym w Dywizji B[12][13].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 (dywizje).

Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu czterech turniejów w czerwcu i lipcu – w Lyonie, Moskwie, Barcelonie i Bukareszcie – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[14]:

Miejsce Punkty
1 18
2 16
3 15
4 14
5 12
6 10
7 8
8 6
9 4
10 3
11 2
12 1

W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[15]:

  1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  3. rzutu monetą.

Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[16].

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku uzupełnionego o Anglię i Walię, które uplasowano na miejscach 6–7 w rozgrywkach elity[17].

Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków zmodyfikowany w związku z dołączeniem od 2012 roku reprezentacji Szkocji – po zakończonym sezonie dwie najsłabsze reprezentacje z Grand Prix Series oraz Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz Dywizji B[18][19][20].

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Obsada turniejów została ustalona na podstawie wyników osiągniętych w poprzednich mistrzostwach[21].

GPS Dywizja A Dywizja B

Turnieje[edytuj | edytuj kod]

Lyon (18-19 czerwca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – GPS 1.
Miejsce Reprezentacja
1  Anglia
2  Hiszpania
3  Francja
4  Portugalia
5  Rosja
6  Walia
7  Gruzja
8  Holandia
9  Włochy
10  Ukraina
11  Rumunia
12  Mołdawia
  Półfinały Finał
             
19 czerwca 2011
  Hiszpania 19  
  Francja 12  
 
19 czerwca 2011
      Hiszpania 14
    Anglia 28
 
 
Mecz o 3. miejsce
19 czerwca 2011 19 czerwca 2011
  Portugalia 14   Francja  7
  Anglia 33     Portugalia  0

Moskwa (25-26 czerwca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – GPS 2.
Miejsce Reprezentacja
1  Anglia
2  Portugalia
3  Hiszpania
4  Gruzja
5  Francja
6  Walia
7  Rosja
8  Włochy
9  Rumunia
10  Ukraina
11  Mołdawia
12  Holandia
  Półfinały Finał
             
26 czerwca 2011
  Portugalia 24  
  Gruzja 10  
 
26 czerwca 2011
      Portugalia 12
    Anglia 24
 
 
Mecz o 3. miejsce
26 czerwca 2011 26 czerwca 2011
  Anglia 24   Gruzja  0
  Hiszpania 14     Hiszpania  27

Barcelona (9-10 lipca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – GPS 3.
Miejsce Reprezentacja
1  Rosja
2  Włochy
3  Portugalia
4  Anglia
5  Hiszpania
6  Ukraina
7  Francja
8  Holandia
9  Walia
10  Gruzja
11  Rumunia
12  Mołdawia
  Półfinały Finał
             
10 lipca 2011
  Anglia 14  
  Rosja 17  
 
10 lipca 2011
      Rosja 7
    Włochy 5
 
 
Mecz o 3. miejsce
10 lipca 2011 10 lipca 2011
  Włochy 12   Anglia  19
  Portugalia 7     Portugalia  22

Bukareszt (16-17 lipca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – GPS 4.
Miejsce Reprezentacja
1  Portugalia
2  Hiszpania
3  Francja
4  Rosja
5  Anglia
6  Gruzja
7  Włochy
8  Walia
9  Ukraina
10  Rumunia
11  Holandia
12  Mołdawia
  Półfinały Finał
             
17 lipca 2011
  Hiszpania 19  
  Francja 12  
 
17 lipca 2011
      Hiszpania 10
    Portugalia 14
 
 
Mecz o 3. miejsce
17 lipca 2011 17 lipca 2011
  Rosja 7   Francja  7
  Portugalia 19     Rosja  0

Klasyfikacja końcowa[22][edytuj | edytuj kod]

Poz. Drużyna LYO MOS BAR BUK Ogółem
Punkty +/- Punkty +/- Punkty +/- Punkty +/- Punkty +/-
złoto  Portugalia 14 +16 16 +112 15 +47 18 +102 63 +277
srebro  Anglia 18 +136 18 +114 14 +84 12 +116 62 +450
brąz  Hiszpania 16 +109 15 +53 12 +152 16 +131 59 +445
4  Rosja 12 +21 8 +66 18 +73 14 +11 52 +171
5  Francja 15 +61 12 +51 8 +32 15 +36 50 +180
6  Gruzja 8 +43 14 -30 3 -45 10 +4 35 -28
7  Włochy 4 +12 6 -18 16 +51 8 -35 34 +10
8  Walia 10 +2 10 -2 4 +1 6 -33 30 -32
9  Ukraina 3 -22 3 -44 10 -65 4 -37 20 -168
10  Holandia 6 -105 1 -144 6 -76 2 -87 15 -412
11  Rumunia 2 -86 4 -39 2 -112 3 -27 11 -264
12  Mołdawia 1 -187 2 -119 1 -142 1 -181 5 -629

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ GPS In Lyon, England won the first tournament of 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  2. ↑ Wonderful England ! Winner of Moscow 7's GPS 2011. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (ang.).
  3. ↑ GPS Stage 3 in Barcelona - Fantastic victory of Russia in Barcelona. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-12)]. (ang.).
  4. ↑ The stakes of Bucharest's tournaments (Seven's Grand Prix Series and Top 12). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
  5. ↑ 7's Grand Prix Series final tournament - Portugal on top of Europe. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).
  6. ↑ Final try allows Portugal to win the tournament… and the title of European Champion. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
  7. ↑ Mistrzostwa Europy 7-17/07/2011. pzrugby.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (pol.).
  8. ↑ Seven's Grand Prix Series : the outcomes. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).
  9. ↑ Rankings of best Scorers 2011 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)]. (ang.).
  10. ↑ Rankings of best Try Scorers 2011 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)]. (ang.).
  11. ↑ Rewolucyjne zmiany w rugby 7. sport.trojmiasto.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-02)]. (pol.).
  12. ↑ 7s Rugby - Start of 2011' Competitions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  13. ↑ PRESS RELEASE. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ang.).
  14. ↑ Tournament Manual, s. 8, 27–28
  15. ↑ Tournament Manual, s. 15
  16. ↑ Tournament Manual, s. 33–35
  17. ↑ Tournament Manual, s. 7, 28
  18. ↑ Tournament Manual, s. 27
  19. ↑ MEN’S EUROPEAN 7’S CHAMPIONSHIP 2011 Group A & B – Technical Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).
  20. ↑ Mistrzostwa Europy 7. pzrugby.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)]. (pol.).
  21. ↑ Tournament Manual, s. 7
  22. ↑ Ranking 7s Grand Prix Series competition. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Europy_w_Rugby_7_Mężczyzn_2011&oldid=66719860”