Mosty w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Most Królowej Jadwigi – wersja ceglana z 1865–1913
Zburzony w 1972 most Władysława IV na Kanale Bydgoskim
Most Kolei Wschodniej w Bydgoszczy (zachowany do dzisiaj) – litografia z 1853 roku

Mosty w Bydgoszczy – przeprawy drogowe, kolejowe i piesze przez Brdę, Kanał Bydgoski, Wisłę, Młynówkę i pomniejsze cieki na terytorium miasta Bydgoszczy.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

W 2013 r. na terytorium miasta znajdowało się około 45[1] mostów i kładek (w tym 26 mostów drogowych), z tego[1]:

Liczba istniejących przepraw rzecznych i konieczność wznoszenia nowych wiąże się z obecnością na terytorium miasta Bydgoskiego Węzła Wodnego. Przez Bydgoszcz przepływają trzy główne cieki, którym odcinki „miejskie” liczą:

Rzeka Brda jest osią miasta Bydgoszczy, rozdzielając miejskie terytorium na dwie części: północną i południową, kanał dzieli w podobny sposób zachodnią część miasta, a Wisła jest wschodnią granicą miasta. Duże rozczłonkowanie miasta ciekami stwarza konieczność budowy wielu przepraw mostowych służących potrzebom ruchu drogowego i kolejowego, jak również zapewnieniu połączeń międzyosiedlowych.

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

Mosty staropolskie[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy stały most przez Brdę przy grodzie bydgoskim zbudowano dowodnie przed 1253 r., gdyż w tym roku wymieniono go[a] w umowie ugody gospodarczej zawartej między księciem Kujaw Kazimierzem a zakonem krzyżackim. Świadkiem podpisanym na tej umowie był m.in. kasztelan bydgoski Bogusław[2]. Most znajdował się ok. 200 m na wschód, niż obecny most Jerzego Sulimy-Kamińskiego i umożliwiał przejście z lewego brzegu Brdy na wyspę grodową, gdzie pobierano cło przez urzędników książęcych. Stamtąd w kierunku południowym wiódł kolejny most przez starorzecze Brdy.

W wiekach XIV-XVIII w Bydgoszczy utrzymywano stały most przez Brdę w ciągu ul. Mostowej, który łączył miasto lokacyjne z przedmieściem Gdańskim, a także prowadził ruch handlowy z Kujaw i Wielkopolski na Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską. W 1577 r. mieszczanie uzyskali od goszczącego na bydgoskim zamku króla Stefana Batorego przywilej pobierania części spławianego Brdą drewna na naprawę mostów w mieście[3].

W związku z tym, że Bydgoszcz otoczona była wówczas licznymi ciekami: Młynówką[b], fosą miejską i fosą zamkową, zbudowano kilka mostków nad tymi ciekami, które wyprowadzały ruch z bram miejskich: Kujawskiej, Poznańskiej i Grodzkiej (prowadzącej w kierunku zamku). Na Wyspie Młyńskiej, gdzie zbudowano młyny kościelne, królewskie, tartak napędzany siłą wody, folusze do gładzenia skór i sukna, a w 1594 r. mennicę – powstały mosty nad Młynówką i Międzywodziem: Farny, Młyński, Pilarski[c]. Osobnym zagadnieniem jest połączenie zamku z zapleczem przez most zwodzony na fosie zamkowej, istniejące do czasu zburzenia zamku w 1656 r.

Mosty z okresu pruskiego[edytuj | edytuj kod]

Po przejściu Bydgoszczy pod władzę Królestwa Prus i budowie Kanału Bydgoskiego przebudowano most staromiejski w ciągu ul. Mostowej (1778), a także zbudowano przeprawy nad Kanałem Bydgoskim: most Władysława IV oraz przejścia w okolicach każdej z nowo zbudowanych śluz. Na Wyspie Młyńskiej powstały mosty: Magazynowy przez Brdę (1789), Młyński (1816), a w I połowie XIX wieku także mosty nad kanałem zbożowym i Międzywodziem. W 1840 r. wzniesiono most przez Brdę przy śluzie miejskiej.

Znaczne inwestycje mostowe nastąpiły w II połowie XIX wieku. Urbanizacja wkroczyła wówczas na tereny położone na północnym brzegu Brdy, między starym miastem a dworcem kolejowym. W 1865 r. powstał nad Brdą ceglany, łukowy Most Zwycięstwa (Królowej Jadwigi). Pierwszym żelaznym mostem drogowym zbudowanym na Brdzie był Most Bernardyński (Cesarski, 1872 r.), potem wzniesiono Mosty Solidarności (Wilhelma i Portowy, 1890), Most Teatralny (1902), mosty w ciągu ul. Spornej (1897) i przebudowany w formie żelbetowej – Most Zwycięstwa (Królowej Jadwigi, 1913) W 1890 r. powstał również, zachowany w oryginalnej postaci do dnia dzisiejszego, ceglany most łukowy w ciągu ul. Witebskiej nad zatoką toru regatowego.

Nowe inwestycje mostowe przyniosło również powstanie i rozwój Bydgoskiego Węzła Kolejowego. W 1851 r. oddano do użytku masywny, pięcioprzęsłowy, ceglany, łukowy most kolejowy nad Brdą, który zachował się do czasów obecnych i jest jednym ze starszych zachowanych mostów kolejowych w Polsce. W 1861 r. w związku z budową Kolei Warszawsko-Bydgoskiej powstał most portowy na ujściowym odcinku Brdy, a w 1872 r. w ciągu linii kolejowej BydgoszczInowrocław zbudowano most kolejowy nad Kanałem Bydgoskim oraz drugi most kolejowy nad Brdą.

W 1893 w Fordonie powstał most kolejowo-drogowy nad Wisłą o długości 1350 m, który do czasu zniszczenia w 1945 r. był najdłuższym obiektem mostowym w Niemczech i na ziemiach polskich oraz trzecim co do długości w Europie.

Kilka mostów powstało również po przebudowie Kanału Bydgoskiego w latach 1912–1915. Nad nowo zbudowanym odcinkiem kanału powstały mosty: kolejowy na linii do Piły, kolejowy na trasie bocznicy do papierni na Czyżkówku (zlikwidowanej w 2002) oraz drogowy.

U schyłku okresu pruskiego na obszarze dzisiejszego terytorium Bydgoszczy znajdowało się ponad 20 mostów, z tego:

Mosty 1920–1989[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym powstał w Bydgoszczy most kolejowy nad Brdą w ciągu magistrali węglowej. 3-4 września 1939 r. wycofujące się wojsko polskie zniszczyło, bądź uszkodziło większość mostów w mieście. Władze okupacyjne przywróciły ruch na przeprawach w latach 1940–1942, w tym na moście na Wiśle. 24 stycznia 1945 r. wycofujący się Niemcy ponownie wysadzili w powietrze większość obiektów mostowych. Dzięki ofiarności kolejarzy ocalały mosty kolejowe, Królowej Jadwigi oraz zachowało się kilka pomniejszych przepraw przez Kanał Bydgoski i w rejonie Wyspy Młyńskiej. W latach 1945–1946 r. w miejscu zniszczonych obiektów zbudowano drewniane przeprawy tymczasowe. Pierwsze odbudowane mosty oddano do użytku w 1948 r. (most Młyński, most w ul. Spornej). W latach następnych odbudowywano kolejne obiekty, a od końca lat 60. budowano nowe. Wznoszono obiekty w konstrukcji żelbetowej sprężonej, a w latach 70. z użyciem typowych elementów prefabrykowanych. W latach 1950–1956 odbudowano również od podstaw stalowy most na Wiśle, który jednak skrócono o 310 m, zastępując 5 przęseł nasypem ziemnym.

Kolejno oddawano do użytku:

W okresie powojennym rozebrano również szereg mostów. Dotyczy to zwłaszcza rejonu Wyspy Młyńskiej, gdzie pozostał jedynie Most Młyński. Po II wojnie światowej nie odbudowano mostu kolei wąskotorowej w Smukale, nad Kanałem Bydgoskim oraz jednego z mostów na ul. Spornej. W 1972 r. w związku z budową węzła Grunwaldzkiego, zasypano część Kanału Bydgoskiego z dwiema śluzami oraz rozebrano most Władysława IV. W 1969 r. w związku z likwidacją kolei wąskotorowej BydgoszczKoronowo zlikwidowano również most kolejowy nad Kanałem Bydgoskim.

Mosty po 1989[edytuj | edytuj kod]

Lata 90. XX wieku to okres coraz większej eksploatacji przepraw przez wzrastający ruch drogowy. Remonty kapitalne zużytych konstrukcji mostowych rozpoczęto w połowie dekady. W 1998 r. powstał most na nowo zbudowanej śluzy Czersko Polskie. W 2000 r. zbudowano most Kazimierza Wielkiego, a w 2002 r. mosty: Waleriana Hypszera nad Brdą oraz św. Antoniego nad Kanałem Bydgoskim. W 2009 r. rozpoczęto budowę nowego mostu kratowego nad Brdą w ciągu ul. Spornej w miejscu rozebranej starej konstrukcji, natomiast w 2010 r. dwóch mostów wantowych nad Brdą. W 2012 roku oddano do użytku most tramwajowy Władysława Jagiełły, a rok później drogowy most Uniwersytecki z pylonami w kształcie podków.

Mosty – stan w 2013 r.[edytuj | edytuj kod]

Lista[1] zawiera wykaz obecnie istniejących mostów na terenie Bydgoszczy, bez uwzględnienia historycznych przepraw nad fosami: miejską i zamkową oraz obiektów nad drobnymi ciekami: Flisem, Strugą Młyńską itp.

Mosty nad Wisłą[edytuj | edytuj kod]

Wisła jest rzeką, która na długości 14 km stanowi wschodnią granicę Bydgoszczy. W pobliżu tej rzeki mieszka około 20% ludności miasta w dzielnicy Fordon. Tuż nad rzeką znajduje się Stary Fordon – dawniej samodzielne miasteczko lokowane w XIV wieku, o średniowiecznym rozplanowaniu ulic i zabudowie w większości z XIX w.

Nr Nazwa Data powstania i odbudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most fordoński im. Rudolfa Modrzejewskiego 1893, 1956 1005 drogowo-kolejowy, dla pieszych T w latach 1893–1945 najdłuższy most w Polsce i Niemczech, trzeci co do długości w Europie (1325 m, 18 przęseł), skrócony po odbudowie ze zniszczeń z okresu II wojny światowej; przebiega przez niego droga krajowa nr 80 oraz linia kolejowa nr 209

Mosty i kładki nad Brdą[edytuj | edytuj kod]

Brda jest rzeką, która rozdziela miasto Bydgoszcz na część północną i południową, stanowi również tło dla zabudowy Starego Miasta i Śródmieścia. Przepływa przez miasto na długości 26 km, z czego 15 km przypada na część skanalizowaną, zaś pozostała część ma charakter naturalny, nie uregulowany. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Brdy do Wisły w górę rzeki, aż do północno-zachodnich rubieży miasta[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most na śluzie Brdyujście 1879 18,0 drogowy, dla pieszych T przeznaczony do użytku służbowego przez RZGW Gdańsk
2 Most na śluzie Czersko Polskie 1999 23,0 drogowy, dla pieszych T przeznaczony do użytku służbowego przez RZGW Gdańsk
3 Kładka na jazie Czersko Polskie 1906 26,0 dla pieszych T kładka technologiczna do obsługi jazu oraz przejście między elektrowniami RZGW Gdańsk i Mewat Bydgoszcz
4 Most na torze regatowym 1906, 1964 11,3 30 drogowy, dla pieszych T most w ciągu ul. Toruńskiej nad kanałem łączącym tor regatowy z portem drzewnym
5 Most portowy 1861, 1949 52,5 kolejowy T most w ciągu linii kolejowej nr 18 – dawnej Kolei Warszawsko-Bydgoskiej
6 Most magistrali węglowej 1930, 1949 115,3 kolejowy T najdroższy obiekt inżynierski budowanej w latach 1925–1933 magistrali węglowej, przebiega po nim linia kolejowa nr 201
7 Most Żeglugi Bydgoskiej 1897, 1949, 1956, 1994, 2010 55,0 50 drogowy, dla pieszych T początkowo dwa mosty, wybudowane przez Bromberger Schleppschiffahrt; po 1945 r. most nad starorzeczem zastąpiono przepustem.
8 Most Kazimierza Wielkiego 2001 245,8 50 drogowy, dla pieszych T łączy Bartodzieje i Kapuściska
9 Most Pomorski 1970 79,7 40 drogowo-tramwajowy, dla pieszych T przebiega nim aleja kard. Stefana Wyszyńskiego, w ciągu dróg krajowych nr 5E261 oraz 80
10 Most Esperanto 1979 78,0 5 dla pieszych T łączy Skrzetusko i Babią Wieś w pobliżu hali Łuczniczka
11 Most Uniwersytecki 2013 200,8 drogowy T most wantowy będący elementem Trasy Uniwersyteckiej o długości 1,58 km (z tego 720 m na estakadach), podwieszony do pylonu o wysokości 69 m w kształcie przenikających się podków
12 Most Bernardyński 1872, 1963 66,6 30 drogowo-tramwajowy, dla pieszych T do 1920 r. Most Cesarski (Kaiserbrücke), na wschodnim obrzeżu Starego Miasta w Bydgoszczy
13 Most Jerzego Sulimy-Kamińskiego przed 1253, 1350, 1778, 1902, 1961 56,0 30 drogowy, tramwajowy (1961–1973), dla pieszych T most staromiejski łączący Stare Miasto w Bydgoszczy (miasto lokacyjne) ze Śródmieściem, najstarszy pod względem lokalizacji w Bydgoszczy
14 Most Jana Kiepury 1789, 2007 30,4 dla pieszych T następca mostu Magazynowego (1789–1934), łączy północne nabrzeże Brdy (bulwar im. Gabriela Narutowicza) oraz amfiteatr Opery Nova z Wyspą Młyńską, na barierkach liczne tzw. „kłódki zakochanych”
15 Mosty Portowe im. Solidarności 1840, 1890, 1955, 1981 70,7 30, 40 drogowe, tramwajowe, dla pieszych T trzy mosty, z tego dwa drogowe i tramwajowy, powyżej Starego Miasta w Bydgoszczy, w ciągu ulicy marszałka Focha
16 Kładki na śluzie Miejskiej 1840, 1890, 1955, 1981 10,0 dla pieszych T stała kładka stalowa dla obsługi śluzy oraz kładka na wrotach dolnych (rozchylana na boki wraz ze skrzydłami wrót w czasie śluzowania)
17 Most Władysława Jagiełły 2012 82,7 tramwajowy, dla pieszych T most wantowy, na którym przebiega linia tramwajowa z centrum miasta do dworca Bydgoszcz Główna, podwieszony do pylonu o wysokości 27 m
18 Most Królowej Jadwigi 1865, 1913 55,1 20 drogowy, dla pieszych T jeden z najstarszych zachowanych mostów w Bydgoszczy o konstrukcji sprzed I wojny światowej
19 Mosty kolejowe (dworcowe) 1851, 1872, 1895 80÷91 kolejowy, dla pieszych T trzy mosty, w tym dwa ceglane łukowe i jeden żelbetonowy, mieszczą linie kolejowe nr 18, 131 i 356, najstarsze zachowane mosty w Bydgoszczy i jedne ze starszych mostów kolejowych w Polsce
20 Mosty Waleriana Hypszera 2002 100,7 50 drogowy, dla pieszych T łączy Jachcice i Czyżkówko w ciągu północnej obwodnicy Śródmieścia Bydgoszczy
21 Kładka Czyżkówko-Jachcice 2020 67 dla pieszych T kładka łącząca ulicę Jednostroną (Jachcice) z Świekatowską (Czyżkówko) o szerokości ponad 8 m (droga rowerowa o szerokości 2,75 m oraz chodnik o szerokości 2 m), wykorzystująca konstrukcję nośną przeprowadzonego nad Brdą ciepłociągu[4]. 10 października 2018 bydgoski KPEC podpisał z konsorcjum firm Gotowski i Kormost umowę na zaprojektowanie i budowę estakady ciepłowniczej z kładką pieszo-rowerową. Projekt budowlany powstał do końca czerwca 2019 powstał, a 17 października 2019 rozpoczęto montaż konstrukcji kładki. Przeprawa jest stalową konstrukcją łukową z żelbetowym pomostem. Koszt inwestycji wyniósł 7 mln zł[5][6].
22 Kładka w Smukale 1989 55,0 dla pieszych T umożliwia komunikację pieszą między osiedlem Opławiec, a Smukałą i Piaskami
23 Kładka nad jazem elektrowni w Smukale 1882, 1906, 1951 16,0 dla pieszych T kładka technologiczna do obsługi elektrowni wodnej
24 Most w Smukale 1977 50,2 30 drogowy, dla pieszych T następca mostu żelaznego kolei wąskotorowej BydgoszczKoronowo (1907–1939), łączy Opławiec ze Smukałą
25 Most w Bożenkowie-Zdrojach 1987 36,2 30 drogowy, dla pieszych T przez most prowadzi droga wojewódzka nr 244 KamieniecBożenkowoStrzelce Dolne

Mosty i kładki nad Młynówką[edytuj | edytuj kod]

Młynówka jest odnogą Brdy opływającą Wyspę Młyńską w Bydgoszczy. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Młynówki do Brdy w górę rzeki do śluzy Miejskiej[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Kładka na jazie Farnym XV wiek, 1899, 1929, 1970, 1996 14,0 dla pieszych T w wiekach XV-XVIII znajdował się tu most Farny, po budowie jazu Farnego kładka przeznaczona jest do obsługi urządzeń jazu
2 Most Młyński 1791, 1948, 1964 16,9 drogowy, dla pieszych T most łączący Stary Rynek z Wyspą Młyńską w ciągu ulicy Ku Młynom
3 Kładka Wenecji Bydgoskiej 2006 15,5 dla pieszych T łączy Wyspę Młyńską z nabrzeżem Wenecji Bydgoskiej, skąd można przejść na ul. Długą
4 Kładka Krzysztofa Klenczona 2008 26,0 dla pieszych T łączy Wyspę Młyńską z nabrzeżem Wenecji Bydgoskiej, skąd można przejść na ul. Świętej Trójcy
5 Most nad przepławką 1890, 1993 3,3 drogowy, dla pieszych T nad przepławką dla ryb w pobliżu Przystani Bydgoszcz
6 Most nad jazem Ulgowym 1890, 1964 9,5 drogowy, dla pieszych T most w ciągu ulicy Tamka na grobli oddzielającej Brdę od Młynówki
7 Mosty Młyńskie im. Solidarności 1840, 1890, 1955, 1981 48,0 30, 40 drogowe, tramwajowy, dla pieszych T trzy mosty, z tego dwa drogowe i tramwajowy, powyżej Starego Miasta w Bydgoszczy, w ciągu ulicy marszałka Focha

Mosty i kładki nad Starym Kanałem Bydgoskim[edytuj | edytuj kod]

Stary Kanał Bydgoski to odcinek Kanału Bydgoskiego na odcinku między śluzą VI, a ujściem do Brdy w rejonie śluzy Miejskiej. Wyłączony z żeglugi w 1915 roku po zastąpieniu go nowym odcinkiem Kanału, stał się osią dużego parku miejskiego – plant nad Kanałem Bydgoskim. Skrócono go w 1971 r. po zasypaniu wschodniego fragmentu do śluzy III włącznie. Oddziela na długości ok. 3,5 km południowe i północne osiedla Bydgoszczy w środkowo-zachodniej części miasta: Flisy i Okole od Wilczaka, Jarów i Miedzynia. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Kanału do Brdy w kierunku zachodnim[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most w ulicy Grottgera 1836, 1964 10,0 drogowy, dla pieszych N most łączący ul. Focha z ul. Grottgera, rozebrany w 1980 roku w związku z rozbudową mostów Solidarności
2 Most na II śluzie 1774, 1810 7,5 dla pieszych N most na wrotach śluzy II służący obsłudze technologicznej, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
3 Most Władysława IV 1774, 1841, 1946 29,1 drogowo-tramwajowy, dla pieszych N most w formie kamiennych łuków łączący ulicę Świętej Trójcy z ul. Grunwaldzką, posiadał duże znaczenie komunikacyjne, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
4 Most na III śluzie 1774, 1810 7,5 dla pieszych N most na wrotach śluzy III służący obsłudze technologicznej, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
5 Most w ul. Wrocławskiej 1774, 1810, 1962 7,9 15 drogowy, dla pieszych T most poniżej wrót dolnych śluzy IV Kanału Bydgoskiego służący komunikacji między osiedlami Okole i Wilczak
6 Kładka na V śluzie 1774, 1807, 1906, 1948, 1991 7,4 5 dla pieszych T kładka poniżej wrót dolnych śluzy V w ciągu ul. Czarna Droga, służący komunikacji między osiedlami Okole i Jary
7 Most kolejowy nad Starym Kanałem Bydgoskim 1872, 1965 15,0 kolejowy T most w ciągu linii kolejowej nr 131 (magistrali węgowej) oraz linii kolejowej nr 356
8 Most w ul. Bronikowskiego 1774, 1810, 1850, 1961 8,4 15 drogowy, dla pieszych T most poniżej wrót dolnych śluzy VI w ciągu ul. Bronikowskiego, służący komunikacji między osiedlami Flisy i Miedzyń

Mosty i kładki nad Kanałem Bydgoskim[edytuj | edytuj kod]

Kanał Bydgoski to główny ciek w zachodniej części Bydgoszczy, oddzielający północne i południowe osiedla: Flisy i Osową Górę od Miedzynia i Prądów. Zbudowany został w 1774 r., a jego część wschodnia (ze śluzami Okole i Czyżkówko o długości 1,6 km) – w 1915 roku. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia kanału do Brdy, aż do zachodnich rubieży miasta i ujścia Kanału Górnonoteckiego[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most kolejowy do papierni na Czyżkówku 1836, 1964 129,0 kolejowy T most służący istniejącej do lat 90. XX wieku bocznicy kolejowej do Zakładów Papierniczych na Czyżkówku, od 2002 r. w likwidacji. We wrześniu 2018 został udostępniony dla pieszych. W tym celu uzupełnione zostały brakujące balustrady, a ich wysokość została dostosowana do aktualnych wymagań, w tym dla rowerzystów. Na końcu przęsła zastosowano blachę ułatwiającą wjazd rowerów i wózków na przęsło. Jednocześnie zamknięto dla pieszych stary wiadukt kolejowy nad ulicą Nadrzeczną[7].
2 Kładka na śluzie Okole 1915 10,5 dla pieszych T kładka służąca obsłudze technologicznej urządzeń śluzy
3 Most św. Antoniego 2002 83,2 50 drogowy, dla pieszych T element węzła Zachodniego, łączy ul. Grunwaldzką z ul. Nad Torem i Siedlecką, w ciągu dróg krajowych nr 25 i 80. 1 grudnia 2015 oddano do użytku drugą nitkę mostu o długości 96 m.
4 Most Grunwaldzki 1954, 2002 52,0 42 drogowy, dla pieszych T element węzła Zachodniego, przebiega nim ul. Grunwaldzka i jednocześnie drogi krajowe nr 25 i 80
5 Most w ul. Mińskiej 1913, 1973, 1983 58,0 kolejowy, drogowy, dla pieszych T dwa sąsiadujące mosty: kolejowy w ciągu linii nr 18 oraz drogowy w ulicy Mińskiej na osiedlu Flisy
6 Kładka na śluzie Czyżkówko 1914 9,6 dla pieszych T kładka służąca obsłudze technologicznej urządzeń śluzy
7 Most drogowy nad Kanałem Bydgoskim XIX wiek drogowy, dla pieszych N łączył brzegi Kanału Bydgoskiego w rejonie ulic: Kruszyńskiej i Żywieckiej, zachowały się ceglane przyczółki
8 Kładka przy ul. Janowieckiej 1993 33,0 dla pieszych T zaadaptowana pod kładkę konstrukcja wsporcza wodociągu, służąca komunikacji między osiedlami Osowa Góra i Miedzyń
9 Most na śluzie Prądy 1774, 1852, 1915 10,2 2,5 drogowy, dla pieszych T most poniżej wrót dolnych śluzy Prądy służący komunikacji lokalnej między osiedlami Osowa Góra i Prądy
10 Most obwodnicy nad Kanałem Bydgoskim 1963 39,6 30 drogowy T w ciągu drogi krajowej nr 10 na zachodnich rubieżach miasta
11 Most na śluzie Osowa Góra 1774, 1852, 1915 10,2 drogowy, dla pieszych T most poniżej wrót dolnych śluzy Osowa Góra służący komunikacji lokalnej
12 Most w Kruszyńcu XIX wiek 29,4 drogowy, dla pieszych T położony za zachodnimi rubieżami Bydgoszczy przy ujściu Kanału Górnonoteckiego, służący komunikacji lokalnej

Mosty nad innymi ciekami[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono mosty i kładki zarówno historyczne w obrębie miasta lokacyjnego Bydgoszczy, już dziś nieistniejące, jak również inne obiekty wcześniej nie przedstawione.

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most Pilarski XV wiek, 2007 drogowy, dla pieszych T na kanale Międzywodzie, łączący Wyspę Menniczą z Wyspą zachodnią, dzisiaj w obrębie Wyspy Młyńskiej, koło Czerwonego Spichrza
2 Most na Kanale Zbożowym 1840 drogowy, dla pieszych N obok Młynów Rothera, zniknął po częściowym zasypaniu kanału w latach 60. XX w.
3 Most na Międzywodziu 1840, 2007 dla pieszych T most dla pieszych istniejący w XIX wieku na środkowym odcinku Międzywodzia przy Wyspie Menniczej, odbudowany w formie kilku przejść nad Międzywodziem
4 Most na ul. Witebskiej 1890 25,0 drogowy, dla pieszych T most łukowy ceglany nad zatoką toru regatowego, najstarszy zachowany w oryginalnej konstrukcji most drogowy w Bydgoszczy

Schemat[edytuj | edytuj kod]

Schemat rozmieszczenia głównych mostów nad ciekami w Bydgoszczy

Mosty planowane[edytuj | edytuj kod]

W sferze dalekosiężnych planów znajduje się kolejnych kilka mostów[8]:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

W dzień[edytuj | edytuj kod]


Nocą[edytuj | edytuj kod]


Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wraz z komorą celną.
  2. Niegdyś główne koryto Brdy.
  3. Widnieją one m.in. na rekonstrukcji planu Bydgoszczy staropolskiej wykonanej przez G. Reicherta w 1890 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.
  2. Łbik Lech. Średniowieczne brody i przeprawy na dolnej Brdzie w okolicy Bydgoszczy. [w:] Kronika Bydgoska XIX. Bydgoszcz 1998.
  3. Guldon Zenon: Rozwój uprawnień handlowych Bydgoszczy w XVI-XVII w. Prace Komisji Historii t. III: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C: 1966.
  4. Powstanie kładka nad Brdą dla spacerujących i rowerzystów
  5. Nowa estakada ciepłownicza nad Brdą także dla pieszych i cyklistów
  6. Budują kładkę nad Brdą między Czyżkówkiem a Jachcicami
  7. Przejście dla pieszych przez wiadukt kolejowy otwarte
  8. Uchwała L/756/09 Rady Miasta Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2009 r. w sprawie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju przestrzennego miasta Bydgoszczy.
  9. Bydgoskie mosty tylko na papierze. Z planów ratusza mało wynika

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bydgoszcz w stronę Okola, Daria Bręczewska-Kulesza, Bydgoszcz: Zakład Poligraficzny Kordruk – Bogdan Koronka, 2004, ISBN 83-921725-0-7, OCLC 69371545.
  • Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006.
  • Dudek Krzysztof. Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Tom II: Brda i Kanał Bydgoski; Oddział Pomorsko-Kujawski Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej. Grudziądz-Bydgoszcz, 2012.
  • Guldon Zenon: Rozwój uprawnień handlowych Bydgoszczy w XVI-XVII w. Prace Komisji Historii t. III: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C: 1966.
  • Jeleniewski K. Marek. ...której nie ma. Bydgoszcz na starej widokówce. Bydgoszcz 2001. ISBN 83-87586-17-X.
  • Kajczuk Jacek. Mosty i wiadukty. [w:] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996.
  • Łbik Lech. Średniowieczne brody i przeprawy na dolnej Brdzie w okolicy Bydgoszczy. [w:] Kronika Bydgoska XIX. Bydgoszcz 1998.
  • Michalski Stanisław (red.): Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945–1980. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa-Poznań 1988.
  • Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]