Nagmaszot

Nagmaszot
	Dane podstawowe
Państwo	Izrael
Typ pojazdu	transporter opancerzony
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	2 osoby + 8 żołnierzy desantu
	Historia
Produkcja	1984
	Dane techniczne
Silnik	silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM
Transmisja	Allison CD850-6
Długość	7,55 m
Szerokość	3,39 m
Wysokość	~ 3 m
Masa	51 t
	Osiągi
Prędkość	45 km/h
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm; 1x karabin Browning M2 kalibru 12,7 mm
	Użytkownicy
	Izrael

Nagmaszot (hebr. נגמשו"ט) – izraelski ciężki transporter opancerzony na podwoziu czołgu Szot Kal powstały na początku lat 80. XX wieku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Izraelskie zaangażowanie wojskowe na południu Libanu zwiększyło zapotrzebowanie Sił Obronnych Izraela na transportery i pojazdy o opancerzeniu dającym większe bezpieczeństwo załodze i transportowanej piechocie niż użytkowane dotychczas transportery M-113 Zelda. W 1995 roku doszło do 700 ataków na izraelskie pojazdy. Większość z nich dokonywana była granatnikami przeciwpancernymi lub przeciwpancernymi pociskami kierowanymi, które znajdowały się na wyposażeniu Hezbollahu. Już w latach 80. XX wieku pojawiło się zapotrzebowanie na pojazdy, które podołałyby wymaganiom konfliktu asymetrycznego, którymi charakteryzowała się pierwsza wojna w Libanie^[1]^[2]^[3].

Izraelczycy zorientowali się, że mogą przekształcić wycofane ze służby czołgi Szot Kal na ciężkie transportery opancerzone. W tym celu zaczęto usuwać wieże czołgowe, pozostawiając samo podwozie i kadłub z włazami na dachu dla załogi i żołnierzy desantu. Z czasem dostrzeżono niebezpieczeństwo takiego rozwiązania. Brak tylnego wejścia dla żołnierzy stwarzał zagrożenie dla transportowanych żołnierzy oraz spowalniał załadunek pojazdu. W związku z tym Nagmaszoty zostały przekazane Korpusowi Inżynieryjnemu, a na początku lat 90. XX wieku zaczęto poddawać je kolejnym modyfikacjom. W ten sposób powstały kolejne pojazdy: Nagmachon, Nakpadon i Puma^[3].

Ze względu na dopasowanie pojazdu do wymagań izraelskiej armii, to Nagmaszot nie był oferowany innym państwom^[3].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Nagmaszoty powstawały poprzez usunięcie wieży czołgowej. Dzięki odpowiednim modyfikacjom wnętrza pojazd mieścił dwie osoby załogi i ośmiu żołnierzy desantu. Z przodu załoga miała do dyspozycji dwa okrągłe włazy, a desant dwa prostokątne z tyłu pojazdu. Przy każdym włazie zamontowano specjalne uchwyty na karabiny maszynowe. Na bokach kadłuba umieszczono specjalne zaczepy na dodatkowe modyfikacje lub pancerz reaktywny^[3].

Długość pojazdu wynosiła 7,55 m, szerokość 3,39 m, a wysokość ok. 3 m. Nagmaszoty ważyły 51 ton.

Nagmaszot napędzany był silnikiem diesla Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM i posiadały skrzynię biegów Allison CD850-6 z dwoma biegami w przód i jeden do tyłu. Pojazd mógł poruszać się z maksymalną prędkością 48 km/h^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Nagmachon, „Global Security” [dostęp 2022-03-15] .
↑ Gelbart 2004 ↓, s. 15-16.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Nagmashot, „Military Today” [dostęp 2022-03-15] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

MarshM. Gelbart MarshM., Modern Israeli Tanks and Infantry Carriers 1985-2004, „New Vanguard”, Oxford: Osprey Publishing, 2004 .

[:1-1] Nagmachon, „Global Security” [dostęp 2022-03-15] .

[CITEREFGelbart200415-16-2] Gelbart 2004 ↓, s. 15-16.

[:0-3] Nagmashot, „Military Today” [dostęp 2022-03-15] .

[:3-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k pojazd zdobyczny

[:1-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r izraelska modyfikacja

[:2-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o izraelska produkcja

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]

[C]