Paweł Słowiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Paul Slowinski)
Paweł Słowiński
Ilustracja
Słowiński w 2007
Pseudonim

The Sting

Data i miejsce urodzenia

24 września 1980
Strzegom, Polska

Obywatelstwo

Polska
Australia

Wzrost

190 cm

Masa ciała

105 (2013) kg

Styl walki

boks tajski

Kategoria wagowa

K-1 WGP

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

27 (82)[1]

Zwycięstwa

19 (65)

Przez nokauty

15 (54)

Porażki

8 (15)

Remisy

0 (1)

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 5 października 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Słowiński z trenerami po zwycięstwie w K-1 GP Europy: (od lewej) Orlando Gemerts, Paweł Słowiński, Ernesto Hoost (2007)
Wejście do ringu (2007)

Paul "The Sting" Slowinski, właśc. Paweł Słowiński (ur. 24 września 1980 w Strzegomiu) – polski kick-boxer i zawodnik muay thai reprezentujący Australię. Wielokrotny mistrz świata w muay thai. Najbardziej utytułowany Polak walczący w formule K-1. Jego głównym atutem były niskie kopnięcia. Walczył zawodowo w latach 2001-2015. Pod koniec kariery rywalizował także w mieszanych sztuk walki.

Kariera w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]

Paweł Słowiński urodził się i wychował na Dolnym Śląsku. W wieku 15 lat wyjechał wraz z matką i bratem do Australii. Osiedli w Adelaide, gdzie Słowiński zetknął się po raz pierwszy z muay thai. Jego pierwszym trenerem został Alan Wong.

W 1999 roku Słowiński został amatorskim mistrzem Australii i został powołany do kadry Australii na prestiżowy turniej muay thai King's Cup w Bangkoku. Wygrał tam wszystkie 7 walk, zdobywając złoty medal w swojej kategorii.

W latach 1999-2005 mieszkał i trenował w Tajlandii. W 2001 roku przeszedł na zawodowstwo i zdobył swój pierwszy pas mistrza świata organizacji WMC. Rok później dwukrotnie pokonał przez nokaut słynnego tajskiego zawodnika muay thai Nokweeda Davy'ego, który na następne cztery lata został jego trenerem (obok Wonga). W 2003 roku Słowiński zdobył mistrzostwo świata WMC w kategorii ciężkiej.

W 2003 roku zadebiutował w K-1 w World Grand Prix Oceanii. Przegrał przez nokaut z Mitchem O'Hello. Rok później w tym samym turnieju odpadł w półfinale wskutek porażki z Peterem Grahamem. Równolegle do kariery w K-1 Słowiński kontynuował starty w muay thai. W 2004 roku zrezygnował z mistrzostwa świata w wadze ciężkiej, aby walczyć z Jörgenem Kruthem o pas w wadze superciężkiej. Przegrał ze Szwedem przez decyzję. W 2005 roku wygrał turniej Grand Prix WMC w kategorii ciężkiej i odzyskał mistrzostwo świata w tej wadze.

W 2006 roku Słowiński odniósł swój pierwszy poważny sukces w K-1. Wygrał World Grand Prix w Auckland, co było przepustką do występu w walce eliminacyjnej do Finału K-1 WGP w Tokio. Zmierzył się w niej z Brazylijczykiem Glaube Feitosą. Pomimo porażki Słowiński wystąpił w Finale w walce pokazowej przeciwko Badrowi Hari (przegrał przez decyzję).

W 2006 roku zdobył także mistrzostwo świata WMC w wadze superciężkiej, nokautując najpierw w walce eliminacyjnej Abdumalika Gadzieva, a potem pokonując na punkty w pojedynku o tytuł Xhavita Bajramiego.

W 2007 roku rozstał się, po 9-letniej współpracy, z Alanem Wongiem i wyjechał do Holandii, aby trenować w amsterdamskim klubie czterokrotnego mistrza K-1 Ernesto Hoosta. Już pod okiem nowego trenera w znakomitym stylu (nokautując wszystkich rywali) zdobył swój drugi tytuł K-1 – Grand Prix Europy 2007 w Amsterdamie. Dzięki temu sukcesowi we wrześniu 2007 roku znów walczył o miejsce w finale K-1 WGP, ponownie bez powodzenia – został znokautowany w pierwszej rundzie walki z aktualnym mistrzem K-1 Semmym Schiltem. Mimo to, został wybrany do walki rezerwowej w Finale WGP. Zmierzył się w niej z Amerykaninem Mighty Mo, którego znokautował niskimi kopnięciami.

Pierwszą walkę w Polsce Słowiński stoczył 28 czerwca 2008 roku podczas Mistrzostw Europy Muay Thai w Zgorzelcu. W obronie pasa mistrza świata WMC w kategorii superciężkiej pokonał Antonina Duška przez TKO[2].

W sierpniu 2008 roku na Hawajach (K-1 WGP in Hawaii) stoczył dramatyczny bój z Marokańczykiem Azizem Jahjah. Walka w drugiej rundzie przerodziła się w chaotyczną wymianę ciosów, po której najpierw liczony był Polak, potem Marokańczyk i w końcowych sekundach rundy znów Słowiński. W ostatniej, trzeciej rundzie, Paweł ruszył do zdecydowanego ataku na opadającego z sił Jahjah i posłał go trzykrotnie na deski, wygrywając przez nokaut[3]. Walka ta przesądziła o przyznaniu Polakowi dzikiej karty, umożliwiającej występ w turnieju Final 16 w Seulu. Przeciwnikiem w walce, której stawką był awans do Finału WGP 2008, był Remy Bonjasky. Pojedynek był wyrównany, jednak sędziowie niejednogłośną decyzją przyznali zwycięstwo Holendrowi[4]. Podczas Finału WGP 2008 po raz kolejny otrzymał szansę występu w walce rezerwowej. Przegrał z Melvinem Manhoefem przez nokaut w pierwszej rundzie.

W czerwcu 2009 roku znokautował na gali Champions of Champions 2 w Montego Bay reprezentanta Francji Patrice'a Quarterona w kolejnej obronie pasa mistrza świata muay thai WMC w wadze superciężkiej. W październiku tryumfował również nad Benem Edwardsem, mistrzem ISKA w wadze superciężkiej. W listopadzie przegrał jednak przez decyzję z mistrzem świata WMC w wadze ciężkiej, Thorem Hoopmanem, a trzy miesiące później z wschodzącą gwiazdą holenderskiego kick-boxingu, Hesdym Gergesem. W międzyczasie zakończył też współpracę z Ernesto Hoostem.

Do K-1 WGP powrócił po ponad rocznej przerwie w marcu 2010 roku, występując w walce wieczoru podczas K-1 World GP w Warszawie. Znokautował wtedy Konstantīnsa Gluhovsa w drugiej rundzie (w pierwszej sam był liczony). W lipcu po raz czwarty w karierze wystartował w GP Oceanii. Znokautowawszy dwóch pierwszych rywali, doszedł do finału turnieju, w którym zmierzył się w walce rewanżowej z Edwardsem. Przegrał z nim przed czasem w pierwszej rundzie na skutek 3 kolejnych nokdaunów.

20 sierpnia 2011 roku zmierzył się po raz trzeci w swojej karierze z Peterem Grahamem. Znokautował go, odbierając mu mistrzostwo świata wagi ciężkiej w kick-boxingu organizacji ISKA[5].

Ostatnią walkę w organizacji K-1 stoczył październiku 2012 roku na gali K-1 World Grand Prix 2012 Final 16 w Tokio. Zmierzył się wtedy z Cătălinem Moroșanu, a stawką walki był awans do Finału K-1 World Grand Prix. Polak został pokonany przez Rumuna przez jednogłośną decyzję sędziów.

W kwietniu 2015 roku Słowiński ogłosił zakończenie zawodowej kariery sportowej, wskazując na upadek K-1 i brak zainteresowania ze swojej strony dalszymi startami w MMA[6]. W grudniu 2015 roku powrócił jednak na jeszcze jedną walkę w kick-boxingu, aby zmierzyć się z Zabitem Samiedowem na gali zorganizowanej w Groznym pod patronatem Ramzana Kadyrowa. Słowiński przegrał przez jednogłośną decyzję i definitywnie zakończył karierę.

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie 2010-2011 roku rozpoczął przekrojowe treningi MMA. Na początku 2011 roku podpisał kontrakt z polską organizacją KSW. Do jego debiutanckiej walki miało dojść 19 marca 2011 roku na gali KSW 15. Rywalem miał być inny polski kickbokser Marcin Różalski. Do pojedynku jednak nie doszło, gdyż Słowiński wycofał się z walki na kilka tygodni przed galą, powołując się na przyczyny osobiste[7].

Ostatecznie Słowiński zadebiutował w MMA we wrześniu 2013 roku w Australii, pokonując na lokalnej gali MMA Down Under 4 Leamy'ego Tato (do momentu walki ze Słowińskim rekord 2-3) przez nokaut w 1. rundzie. Polak trafił rywala wysokim kopnięciem w głowę i skończył walkę serią ciosów przy siatce. Wcześniej Słowiński wznowił rozmowy z KSW i podpisał ponownie kontrakt na walkę z Marcinem Różalskim. Odbyła się ona 28 września 2013 roku na gali KSW 24. Słowiński przegrał przez poddanie w 1. rundzie. Pół roku później na gali KSW 26 stoczył on swoją trzecią i ostatnią zawodową walkę MMA, przegrywając w Warszawie przez szybki nokaut w 1. rundzie z Michałem Andryszakiem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Kick-boxing[edytuj | edytuj kod]

  • 2011: Mistrz Świata ISKA w wadze ciężkiej
  • 2010: K-1 GP Oceanii w Canberze − 2. miejsce
  • 2009: Mistrz magazynu International Kickboxer w wadze superciężkiej
  • 2007: K-1 World Grand Prix w Amsterdamie (GP Europy)
  • 2007: Mistrz Świata WMC w wadze superciężkiej
  • 2006: K-1 World Grand Prix w Auckland (GP Oceanii)
  • 2005: Mistrz Świata WMC w wadze ciężkiej
  • 2003: Mistrz Świata WMC w wadze ciężkiej
  • 2002: Mistrz Świata WMC w wadze juniorciężkiej
  • 2001: Mistrz Świata WMC w wadze półciężkiej
  • 1999: Mistrz Australii IAMTF w wadze superpółciężkiej
  • 1999: King's Birthday Cup Amateur Champion

Lista walk w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 68-18-1 Australia Ben Edwards Decyzja 3 3:00 Capital Punishment 7 23.03.2013 Australia Canberra
Wygrana 68-17-1 Nowa Zelandia Nato Lauui Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Kings of Kombat 8 08.12.2012 Australia
Wygrana 67-17-1 Nowa Zelandia Antz Nansen KO (kopnięcia na korpus) 2 ? Knees of Fury 39 17.11.2012 Australia Adelaide
Przegrana 66-17-1 Rumunia Cătălin Moroșanu Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 K-1 World Grand Prix 2012 in Tokyo – Final 16 14.10.2012 Japonia Tokio Pierwsza runda K-1 World Grand Prix 2012
Wygrana 66-16-1 Australia Steve Banks Decyzja 3 3:00 Capital Punishment 6 25.08.2012 Australia Canberra
Wygrana 65-16-1 Stany Zjednoczone Steve Banks TKO (niskie kopnięcia) 3 ? Knees Of Fury 36 22.02.2012 Australia Mile End
Wygrana 64-16-1 Australia Chris Knowles TKO (niskie kopnięcia) 1 ? Knees Of Fury 35 26.11.2011 Australia Mile End
Wygrana 63-16-1 Stany Zjednoczone Steve Banks KO (cios w korpus) 3 ? Knees Of Fury 34 16.09.2011 Australia Mile End
Wygrana 62-16-1 Australia Peter Graham KO 3 ? Kings of Kombat 4 20.08.2011 Australia Keysborough Zdobył mistrzostwo ISKA w wadze ciężkiej
Wygrana 61-16-1 Australia Thor Hoopman TKO (walka zatrzymana przez sędziego) 1 2:58 Knees Of Fury 32: Revenge 26.02.2011 Australia Mile End
Wygrana 60-16-1 Stany Zjednoczone Carter Williams KO (prawy sierpowy) 2 ? Kings of Kombat 2 15.12.2010 Australia Keysborough
Wygrana 59-16-1 Australia Andre Meunier KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) 1 0:43 Knees Of Fury 31 13.11.2010 Australia Adelaide
Wygrana 58-16-1 Nowa Zelandia Sio Vitale KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) 1 1:40 Kings of Kombat 29.08.2010 Australia Keysborough
Przegrana 57-16-1 Australia Ben Edwards KO (prawy sierpowy / 3 nokdauny) 1 0:59 K-1 Oceania GP 2010 10.07.2010 Australia Canberra Finał turnieju
Wygrana 57-15-1 Tonga Cedric Kongaika TKO (walka zatrzymana przez sędziego) 3 1:16 K-1 Oceania GP 2010 10.07.2010 Australia Canberra Półfinał turnieju
Wygrana 56-15-1 Nowa Zelandia Sio Vitale KO (lewe kopnięcie okrężne w korpus / 2 nokdauny) 1 2:52 K-1 Oceania GP 2010 10.07.2010 Australia Canberra Ćwierćfinał turnieju
Przegrana 55-15-1 Australia Steve McKinnon Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Last Man Standing 2 09.06.2010 Australia Melbourne Półfinał turnieju
Wygrana 55-14-1 Australia Eric Nosa KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) 1 1:23 Last Man Standing 2 09.06.2010 Australia Melbourne Walka rezerwowa
Wygrana 54-14-1 Łotwa Konstantīns Gluhovs KO (prawy sierpowy) 2 0:59 K-1 World Grand Prix 2010 w Warszawie 28.03.2010 Polska Warszawa
Przegrana 53-14-1 Egipt Hesdy Gerges Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Ring Sensation Championship: Uprising 12 09.01.2010 Holandia Rotterdam
Przegrana 53-13-1 Australia Thor Hoopman Decyzja (jednogłośna) 5 3:00 Knees Of Fury 27 14.11.2009 Australia Mile End
Wygrana 53-12-1 Australia Ben Edwards TKO (niskie kopnięcie) 3 1:20 Evolution 18 09.10.2009 Australia Melbourne Zdobył mistrzostwo IK w wadze superciężkiej
Wygrana 52-12-1 Francja Patrice Quarteron KO (lewy sierpowy) 2 1:55 Champions of Champions 2 26.06.2009 Jamajka Montego Bay Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Przegrana 51-12-1 Holandia Melvin Manhoef KO (lewy sierpowy) 1 2:26 Finał K-1 World Grand Prix 2008 06.12.2008 Japonia Tokio Druga walka rezerwowa
Wygrana 51-11-1 Chorwacja Domagoj Ostojić KO 1 ? Angels of Fire IV Against All Odds 15.11.2008 Polska Płock
Przegrana 50-11-1 Holandia Remy Bonjasky Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 K-1 World Grand Prix 2008 Final 16 27.09.2008 Korea Południowa Seul Walka eliminacyjna
Wygrana 50-10-1 Maroko Aziz Jahjah KO (prawy sierpowy / 3 nokdauny) 3 1:53 K-1 World Grand Prix 2008 in Hawaii 09.08.2008 Stany Zjednoczone Honolulu
Wygrana 49-10-1 Czechy Antonin Dušek TKO (walka zatrzymana przez lekarza) 2 3:00 Mistrzostwa Europy IFMA-EMF w Muay Thai 2008 28.06.2008 Polska Zgorzelec Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Przegrana 48-10-1 Turcja Gökhan Saki KO (lewy prosty) 1 2:40 K-1 World Grand Prix 2008 w Amsterdamie 26.04.2008 Holandia Amsterdam
Wygrana 48-9-1 Stany Zjednoczone Mighty Mo KO (niskie kopnięcie) 2 0:50 Finał K-1 World Grand Prix 2007 08.12.2007 Japonia Jokohama Walka rezerwowa
Przegrana 47-9-1 Holandia Semmy Schilt KO (cios kolanem) 1 2:26 K-1 World Grand Prix 2007 Final 16 29.08.2007 Korea Południowa Seul Walka eliminacyjna
Wygrana 47-8-1 Sudan Faisal Zakarija TKO (niskie kopnięcie) 4 0:08 Fists of Fury 28.07.2007 Singapur Singapur Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Wygrana 46-8-1 Szwajcaria Björn Bregy KO (prawy sierpowy) 2 2:25 K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie 23.06.2007 Holandia Amsterdam Finał turnieju
Wygrana 45-8-1 Białoruś Zabit Samiedow KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) 1 3:00 K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie 23.06.2007 Holandia Amsterdam Półfinał turnieju
Wygrana 44-8-1 Japonia Hiromi Amada KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) 1 1:50 K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie 23.06.2007 Holandia Amsterdam Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 43-8-1 Abbas Asaraki TKO (niskie kopnięcie) 2 2:21 Fury in Macau 02.06.2007 Makau Makau Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Przegrana 42-8-1 Holandia Badr Hari Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Finał K-1 World Grand Prix 2006 02.12.2006 Japonia Tokio Walka dodatkowa
Wygrana 42-7-1 Szwajcaria Xhavit Bajrami Decyzja 5 3:00 Xplosion Macau 11.11.2006 Makau Makau Zdobył mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Przegrana 41-7-1 Brazylia Glaube Feitosa Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 K-1 World Grand Prix 2006 Opening Round 30.09.2006 Japonia Osaka Walka eliminacyjna
Wygrana 41-6-1 Japonia Tatsufumi Tomihira Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 K-1 World Grand Prix 2006 in Sapporo 30.07.2006 Japonia Sapporo
Przegrana 40-6-1 Rosja Aleksandr Ustinow KO (lewy sierpowy w korpus) 2 2:55 Mars 24.04.2006 Korea Południowa Seul
Wygrana 40-5-1 Nowa Zelandia Jason Suttie KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) 2 1:45 K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland 05.03.2006 Nowa Zelandia Auckland Finał turnieju
Wygrana 39-5-1 Australia Peter Graham KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) 2 1:42 K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland 05.03.2006 Nowa Zelandia Auckland Półfinał turnieju
Wygrana 38-5-1 Nowa Zelandia Rony Sefo Dezycja (jednogłośna) 3 3:00 K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland 05.03.2006 Nowa Zelandia Auckland Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 37-5-1 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abdumalik Gadzhiev KO (niskie kopnięcie) 2 ? Knees Of Fury 12 02.02.2006 Australia Adelaide
Wygrana 36-5-1 Japonia Yuuki Niimura KO 2 ? KOMA GP 22.12.2005 Japonia Tokio Finał turnieju
Wygrana 35-5-1 Japonia Kanenobu KO 2 ? KOMA GP 22.12.2005 Japonia Tokio Półfinał turnieju
Wygrana 34-5-1 Korea Południowa Soo Kyong KO 1 ? KOMA GP 22.12.2005 Japonia Tokio Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 33-5-1 Australia Ben Edwards KO 2 ? K-1 Kings of Oceania 2005 Round 3 10.12.2005 Australia Gold Coast
Przegrana 32-5-1 Nowa Zelandia Jason Suttie KO (lewy sierpowy) 3 ? Knees Of Fury 11 04.11.2005 Australia Adelaide
Wygrana 32-4-1 Nowa Zelandia Daniel Tai TKO 2 ? K-1 Kings of Oceania 2005 Round 2 08.10.2005 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 31-4-1 Korea Południowa Kwan Yoon Sup KO (niskie kopnięcie) 1 0:38 Titans 2nd 22.08.2005 Japonia Tokio
Wygrana 30-4-1 Nowa Zelandia Sydney Asiata KO (lewy sierpowy) 1 ? K-1 Kings of Oceanai 2005 Round 1 10.07.2005 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 29-4-1 Japonia Ryu TKO (walka zatrzymana przez lekarza) 2 3:00 K-1 Challenge 2005 Xplosion X 25.06.2005 Australia Gold Coast
Wygrana 28-4-1 Holandia Ricardo van den Bos TKO (poddanie przez narożnik) 1 0:05 Knees Of Fury 10 18.05.2005 Australia Mile End Finał turnieju / zdobył mistrzostwo WMC w wadze ciężkiej
Wygrana 27-4-1 Nigeria Roger Izonritei TKO (poddanie przez narożnik) 2 2:30 Knees Of Fury 10 18.05.2005 Australia Mile End Półfinał turnieju
Wygrana 26-4-1 Nowa Zelandia Andrew Peck KO (prawy sierpowy) 1 2:00 Knees Of Fury 10 18.05.2005 Australia Mile End Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 25-4-1 Nowa Zelandia Rony Sefo Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Battle of the Anzacs II 30.04.2005 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 24-4-1 Mohammad Reza KO (cios łokciem) 2 ? Knees Of Fury IX 11.03.2005 Australia Adelaide
Wygrana 23-4-1 Australia Chris Chrisopoulides Decyzja 3 3:00 K-1 Challenge 2004 Oceania vs. World 18.12.2004 Australia Gold Coast
Przegrana 22-4-1 Białoruś Aleksiej Ignaszow Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Titans 1st 06.11.2004 Japonia Kitakyūshū
Wygrana 22-3-1 Samoa Matt Samoa KO 2 ? Knees Of Fury VIII 15.10.2004 Australia Adelaide
Przegrana 21-3-1 Szwecja Jörgen Kruth Decyzja 5 3:00 SM Thaiboxing Gala 05.09.2004 Szwecja Sztokholm Walka o mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej
Przegrana 21-2-1 Australia Peter Graham Decyzja 3 3:00 Kings of Oceania 2004 16.07.2004 Nowa Zelandia Auckland Półfinał turnieju
Wygrana 21-1-1 Nowa Zelandia Sio Vitale Decyzja 3 3:00 Kings of Oceania 2004 16.07.2004 Nowa Zelandia Auckland Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 20-1-1 Nowa Zelandia Rony Sefo Decyzja 5 3:00 Knees Of Fury VII 18.06.2004 Australia Adelaide
Wygrana 19-1-1 Australia Andrew Peck KO (prawy sierpowy) 1 ? Battle of the Anzacs 2004 23.04.2004 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 18-1-1 Nowa Zelandia Sio Vitale TKO (walka zatrzymana przez sędziego) 4 2:36 Knees Of Fury VI 19.03.2004 Australia Adelaide
Wygrana 17-1-1 Korea Południowa Lee Hyo-phil KO ? ? Into the Fire 2/2 20.12.2003 Korea Południowa Seul
Remis 16-1-1 Australia Chris Chrisopoulides Remis 5 3:00 Knees Of Fury V 07.11.2003 Australia Adelaide
Porażka 16-1 Papua-Nowa Gwinea Mitch O'Hello KO (prawy sierpowy) 1 1:12 K-1 World Grand Prix 2003 w Melbourne 27.07.2003 Australia Melbourne Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 16-0 Szwecja Jörgen Kruth TKO (cios łokciem) 1 ? Knees Of Fury IV 15.06.2003 Australia Melbourne
Wygrana 15-0 Samoa Clay Aumitagi TKO (poddanie przez narożnik) 3 ? License 2 Thrill 24.04.2003  Australia
Wygrana 14-0 Kazachstan Aschab Gorbakow TKO 3 ? 14.03.2003 Australia Adelaide Zdobył mistrzostwo WMC w wadze ciężkiej
Wygrana 13-0 Japonia Koji Iga TKO (walka zatrzymana przez sędziego) 3 1:40 Shootboxing: The Age of "S" Vol.5 05.11.2002 Japonia Tokio
Wygrana 12-0 Nowa Zelandia Daniel Paora TKO (walka zatrzymana przez sędziego) 3 ? KB4 21.09.2002 Australia Rooty Hill
Wygrana 11-0 Tajlandia Louk Thong TKO ? ? South Australia vs Thailand 14.06.2002 Australia Adelaide
Wygrana 10-0 Tajlandia Nokweed Davy KO (kopnięcie okrężne w głowę) 4 ? Chaweng Stadium 07.05.2002 Tajlandia Bangkok
Wygrana 9-0 Tajlandia Nokweed Davy KO (ciosy pięściami) 2 ? Kanchanaburi Stadium 23.04.2002 Tajlandia Bangkok
Wygrana 8-0 Tajlandia Louk Thong KO (ciosy pięściami) 4 ? Chewang Stadium 09.04.2002 Tajlandia Bangkok Zdobył mistrzostwo WMC w wadze juniorciężkiej
Wygrana 7-0 Sudan Faisal Zakarija TKO (niskie kopnięcie) 3 ? 23.12.2001 Tajlandia Bangkok Zdobył mistrzostwo WMC w wadze półciężkiej
Wygrana 6-0 Australia Steve McKinnon KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) 3 1:52 JNI Promotions 01.09.2001 Australia Sydney
Wygrana 5-0 Australia Nathan Corbett Decyzja 3 3:00 Light Heavyweight Super 8 12.05.2001 Australia Brisbane Finał turnieju
Wygrana 4-0 Nowa Zelandia Aaron Boyes ? ? ? Light Heavyweight Super 8 12.05.2001 Australia Brisbane Półfinał turnieju
Wygrana 3-0 Australia Matt McConachy ? ? ? Light Heavyweight Super 8 12.05.2001 Australia Brisbane Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 2-0 Australia John Wyborne KO ? ? Thailand vs West Australia 2000 Australia Perth
Wygrana 1-0 Australia Brett Dalton Decyzja 5 3:00 Thai Consul General's Cup 1999 Australia Perth Debiut w kick-boxingu

Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 1-2 Polska Michał Andryszak (11-3) TKO (ciosy pięściami) 1 1:06 KSW 26: Materla vs. Silva III 22.03.2014 Polska Warszawa
Przegrana 1-1 Polska Marcin Różalski (3-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:55 KSW 24: Starcie Gigantów 28.09.2013 Polska Łódź Debiut w KSW
Wygrana 1-0 Nowa Zelandia Leamy Tato (2-3) KO (wysokie kopnięcie i ciosy pięściami) 1 2:30 MMA Downunder 4 21.09.2013 Australia Adelaide Debiut w MMA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bilans obejmuje walki w cyklu K-1. W nawiasie: ogółem w kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych. Stan na 01.01.2011
  2. ↑ Słowiński obronił tytuł, Jędrzejczyk zdobyła złoto. muaythai.pl. [dostęp 2008-07-02].
  3. ↑ Monty DiPietro: Saki Crowned K-1 USA GP Champ in Hawaii. [dostęp 2008-10-16]. (ang.).
  4. ↑ Monty DiPietro: Aerts Overwhelms Schilt in Seoul. [dostęp 2008-10-16]. (ang.).
  5. ↑ Brent Ducharme: Paul Slowinski Scores Knockout Win Against Peter Graham in Australia. headkicklegend.com, 22 sierpnia 2011. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  6. ↑ Paweł Słowiński zakończył zawodową karierę. www.mmanews.pl. [dostęp 2019-10-04].
  7. ↑ KSW 15: Wielkiej bitwy w stójce nie będzie. przegladsportowy.pl. [dostęp 2019-10-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Słowiński&oldid=68499264”