Rajdowe Mistrzostwa Świata 2018

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2018
Rajdowych mistrzostw świata
Ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Monako Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Australia Rajd Australii

Liderzy
Kierowcy

Francja Sébastien Ogier

Konstruktorzy

Japonia Toyota GAZOO Racing WRT

Poprzedni sezonNastępny sezon
Wicemistrz sezonu 2018 WRCThierry Neuville podczas Rajdu Szwecji 2018
Drugi wicemistrz sezonu 2018 WRCOtt Tänak podczas Rajdu Niemiec 2018

Sezon Rajdowych Mistrzostw Świata 2018 był 46. sezonem Rajdowych Mistrzostw Świata (FIA World Rally Championship). Mistrzostwa składały się z trzynastu rajdów rozgrywanych na czterech kontynentach. To najwyższa klasa międzynarodowych rajdów, gdzie zawodnicy rywalizują w następujących konkurencjach: Rajdowe Mistrzostwa Świata FIA Kierowców i Producentów, WRC-2, WRC-3 i Junior WRC.

Dostawcami opon w sezonie 2018 były firmy DMACK, Michelin oraz Pirelli. W WRC2 do końcowego wyniku było brane pod uwagę sześć najlepszych rund z siedmiu startów, przy czym nie wprowadzono obowiązkowych rund w tym sezonie[1].

W sezonie 2018 seria Junior WRC była rozgrywana w pięciu rundach rajdowych mistrzostw, na trzech rodzajach nawierzchni. Do kalendarza wybrano Szwecję, Korsykę, Portugalię, Finlandię i Turcję. Rajd w Turcji do klasyfikacji był liczony podwójnie. Do końcowego rezultatu były zaliczane cztery najlepsze wyniki. Główną nagrodą w rywalizacji juniorów był na własność samochód rajdowy Ford Fiesta R5. Oprócz tego, mistrz FIA Junior WRC miał pokryte koszty wpisowego do trzech rund WRC 2. Otrzymał również paliwo oraz pakiet opon na sezon WRC 2 2019[2]. W serii tej opony dostarczyła firma Pirelli[3].

Mistrzem świata w sezonie 2018 został Francuz Sebastien Ogier, który wygrał cztery rundy WRC i zdobył po raz szósty z rzędu mistrzostwo świata, drugi raz kierując samochodem Ford Fiesta WRC. Drugie miejsce i tytuł wicemistrza zdobył Belg Thierry Neuville jadący autem Hyundai i20 Coupe WRC, który wygrał trzy rundy, a trzecie Estończyk Ott Tänak kierujący Toyotą Yaris WRC. Tänak wygrał cztery rajdy w tym roku, wygrał najwięcej odcinków specjalnych i przez największą liczbę odcinków był liderem klasyfikacji generalnej tegorocznych rund. Wśród producentów tytuł mistrza świata zdobyła Toyota, dla której był to czwarty tytuł mistrza świata, pierwszy od roku 1999[4].

Kalendarz[5][edytuj | edytuj kod]

W porównaniu z poprzednim sezonem w roku 2018 zabrakło Rajdu Polski, który według opinii komisji WRC FIA nie spełniał wymogów bezpieczeństwa, na jego miejsce do kalendarza włączony został Rajd Turcji[6].

Runda Data Nazwa rajdu Baza rajdu Nawierzchnia Zwycięzca
1 25–28 stycznia Monako 86. Rajd Monte Carlo Gap, Alpy Wysokie Mieszana Francja Sébastien Ogier
2 15–18 lutego Szwecja 66. Rajd Szwecji Karlstad, Värmland Śnieg Belgia Thierry Neuville
3 8–11 marca Meksyk 15. Rajd Meksyku León, Guanajuato Szuter Francja Sébastien Ogier
4 5–8 kwietnia Francja 61. Rajd Korsyki Bastia, Korsyka Południowa Asfalt Francja Sébastien Ogier
5 26–29 kwietnia Argentyna 38. Rajd Argentyny Villa Carlos Paz, Córdoba Szuter Estonia Ott Tänak
6 17–20 maja Portugalia 52. Rajd Portugalii Matosinhos, Porto Szuter Belgia Thierry Neuville
7 7–10 czerwca Włochy 15. Rajd Sardynii Alghero, Sardynia Szuter Belgia Thierry Neuville
8 26–29 lipca Finlandia 68. Rajd Finlandii Jyväskylä, Keski-Suomi Szuter Estonia Ott Tänak
9 16–19 sierpnia Niemcy 36. Rajd Niemiec Bostalsee, Saara Asfalt Estonia Ott Tänak
10 13–16 września Turcja 11. Rajd Turcji Marmaris, Muğla Szuter Estonia Ott Tänak
11 4–7 października Wielka Brytania 74. Rajd Wielkiej Brytanii Deeside, Flintshire Szuter Francja Sébastien Ogier
12 25–28 października Hiszpania 54. Rajd Hiszpanii Salou, Tarragona Mieszana Francja Sébastien Loeb
13 15–18 listopada Australia 27. Rajd Australii Coffs Harbour, Nowa Południowa Walia Szuter Finlandia Jari-Matti Latvala

Zespoły i ich załogi[edytuj | edytuj kod]

Załogi WRC zgłoszone do klasyfikacji zespołowej.
Konstruktor Zespół Samochód Opony Kierowca Pilot
M-Sport Wielka Brytania M-Sport Ford World Rally Team Ford Fiesta WRC M Francja Sébastien Ogier Francja Julien Ingrassia
Wielka Brytania Elfyn Evans Wielka Brytania Daniel Barritt
Wielka Brytania Phil Mills
Finlandia Teemu Suninen Finlandia Mikko Markkula
Francja Bryan Bouffier Francja Jérôme Degout
Francja Xavier Panseri
Hyundai Korea Południowa Hyundai Shell Mobis World Rally Team Hyundai i20 Coupe WRC M Nowa Zelandia Hayden Paddon Wielka Brytania Sebastian Marshall
Norwegia Andreas Mikkelsen Norwegia Anders Jæger
Belgia Thierry Neuville Belgia Nicolas Gilsoul
Hiszpania Dani Sordo Hiszpania Carlos del Barrio
Toyota Japonia Toyota GAZOO Racing WRT Toyota Yaris WRC M Finlandia Jari-Matti Latvala Finlandia Miikka Anttila
Estonia Ott Tänak Estonia Martin Järveoja
Finlandia Esapekka Lappi Finlandia Janne Ferm
Citroën Francja Citroën Total Abu Dhabi WRT Citroën C3 WRC M Wielka Brytania Kris Meeke Irlandia Paul Nagle
Zjednoczone Emiraty Arabskie Khalid Al Qassimi Wielka Brytania Chris Patterson
Francja Sébastien Loeb Monako Daniel Elena
Irlandia Craig Breen Wielka Brytania Scott Martin
Norwegia Mads Østberg Norwegia Torstein Eriksen
Załogi WRC nie zgłoszone do klasyfikacji zespołowej.
Konstruktor Zespół Samochód Opony Kierowca Pilot
Citroën Włochy Mauro Miele Citroën DS3 WRC M Włochy Mauro Miele Włochy Luca Beltrame
Francja Cyrille Feraud D Francja Cyrille Feraud Francja Aymeric Duschemin
Niemcy Marijan Griebel M Niemcy Marijan Griebel Niemcy Alexander Rath
Ford Włochy Manuel Villa Ford Fiesta RS WRC D Włochy Manuel Villa Włochy Daniele Michi
Arabia Saudyjska Yazeed Racing M Arabia Saudyjska Yazeed Al-Rajhi Wielka Brytania Michael Orr
Francja Armando Pereira P Francja Armando Pereira Francja Rémi Tutélaire
Francja Alain Vauthier M Francja Alain Vauthier Francja Stevie Nollet
Czechy MP-Sports D Czechy Martin Prokop Czechy Jan Tománek
Francja „Piano” D Francja „Piano” Francja Jean-François Pergola
Norwegia Henning Solberg Ford Fiesta WRC M Norwegia Henning Solberg Norwegia Cato Menkerud
Wielka Brytania M-Sport Ford WRT M Grecja Jourdan Serderidis Belgia Frédéric Miclotte
Stany Zjednoczone Hoonigan Racing M Stany Zjednoczone Ken Block Stany Zjednoczone Alex Gelsomino
Hyundai Korea Południowa Hyundai Shell Mobis World Rally Team Hyundai i20 Coupe WRC M Hiszpania Dani Sordo Hiszpania Carlos del Barrio

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Nazwa Rajdu Podium
Miejsce Kierowca Samochód Czas
1 Monako Rajd Monte Carlo
(25–28 stycznia) – Wyniki
1 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 4:18:55,5
2 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC +58,3
3 Finlandia Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +1:52,0
2 Szwecja Rajd Szwecji
(15–18 lutego) – Wyniki
1 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 2:52:13,1
2 Irlandia Craig Breen Citroën DS3 WRC +19,8
3 Norwegia Andreas Mikkelsen Hyundai i20 Coupe WRC +28,3
3 Meksyk Rajd Meksyku
(8–11 marca) – Wyniki
1 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:53:58,0
2 Hiszpania Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +1:13,6
3 Wielka Brytania Kris Meeke Citroën C3 WRC +1:29,2
4 Francja Rajd Korsyki
(5–8 kwietnia) – Wyniki
1 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:26:52,7
2 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC +36,1
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +1:07,5
5 Argentyna Rajd Argentyny
(26–29 kwietnia) – Wyniki
1 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:43:28,9
2 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +37,7
3 Hiszpania Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +1:15,7
6 Portugalia Rajd Portugalii
(17–20 maja) – Wyniki
1 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 3:49:46,6
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Ford Fiesta WRC +40,0
3 Finlandia Teemu Suninen Ford Fiesta WRC +47,3
7 Włochy Rajd Sardynii
(7–10 czerwca) – Wyniki
1 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 3:29:18,7
2 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC +0,7
3 Finlandia Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +1:56,3
8 Finlandia Rajd Finlandii
(26–29 lipca) – Wyniki
1 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC 2:35:18,1
2 Norwegia Mads Østberg Citroën C3 WRC +32,7
3 Finlandia Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +35,5
9 Niemcy Rajd Niemiec
(16–19 sierpnia) – Wyniki
1 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:03:36,9
2 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +39,2
3 Finlandia Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +1:00,9
10 Turcja Rajd Turcji
(13–16 września) – Wyniki
1 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:59:24,5
2 Finlandia Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +22,3
3 Nowa Zelandia Hayden Paddon Hyundai i20 Coupe WRC +1:46,3
11 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii
(4–7 października) – Wyniki
1 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:06:12,5
2 Finlandia Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +10,6
3 Finlandia Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +35,1
12 Hiszpania Rajd Hiszpanii
(25–28 października) – Wyniki
1 Francja Sébastien Loeb Citroën C3 WRC 3:12:08,0
2 Francja Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC +2,9
3 Wielka Brytania Elfyn Evans Ford Fiesta WRC +16,5
13 Australia Rajd Australii
(15–18 listopada) – Wyniki
1 Finlandia Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC 2:59:52,0
2 Nowa Zelandia Hayden Paddon Hyundai i20 Coupe WRC +32,5
3 Norwegia Mads Østberg Citroën C3 WRC +52,2

Klasyfikacja generalna RMŚ 2018[edytuj | edytuj kod]

Punkty otrzymuje 10 pierwszych zawodników, którzy ukończą wyścig według klucza:

Miejsce  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10 
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie, a w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage, w którym punkty przyznawane są według porządku:

Miejsce  1   2   3   4   5 
Punkty 5 4 3 2 1

Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja pilotów[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca MON
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
FRA
Francja
ARG
Argentyna
POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
TUR
Turcja
GBR
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
AUS
Australia
Suma punktów
1 Francja Julien Ingrassia 15 102 1 13 42 NU 22 5 41 102 13 22 51 219
2 Belgia Nicolas Gilsoul 52 14 63 3 21 12 11 94 25 161 54 4 NU 201
3 Estonia Martin Järveoja 2 95 141 25 14 NU 93 11 12 13 192 61 NU 181
4 Finlandia Miikka Anttila 34 7 82 NU NU 24 7 33 NU 24 21 8 15 128
5 Finlandia Janne Ferm 7 41 11 61 8 51 3 NU 33 NU 35 7 42 126
6 Norwegia Anders Jæger-Synnevaag 133 33 44 7 53 16 184 10 6 5 6 10 11 84
7 Wielka Brytania Sebastian Marshall 5 NU 4 4 3 7 2 73
8 Hiszpania Carlos del Barrio NU 2 4 3 43 NU 55 71
9 Norwegia Torstein Eriksen 6 6 5 22 NU 23 8 33 70
10 Wielka Brytania Daniel Barritt 6 14 NU 6 25 145 7 25 125 20 34 64 70
11 Wielka Brytania Scott Martin 9 2 NU 7 6 85 74 NU 4 9 7 67
12 Finlandia Mikko Markkula 18 8 12 9 34 10 6 5 4 NU 11 NU 54
13 Monako Daniel Elena 55 142 13 43
14 Irlandia Paul Nagle 41 NU 3 94 75 NU NW 43
15 Czechy Pavel Dresler 10 8 8 9 7 13 17
16 Szwecja Jonas Andersson 12 7 10 8 NU 10 12
17 Wielka Brytania Phil Mills 5 10
18 Austria Ilka Minor-Petrasko 6 17 8
19 Rumunia Sergiu Itu 36 NU 36 20 8 15 22 4
20 Francja Xavier Panseri 8 NU 4
21 Argentyna José Diaz NU 8 4
22 Niemcy Alexander Rath 8 4
23 Finlandia Jonne Halttunen 11 15 NU 14 10 9 12 3
24 Wielka Brytania Craig Parry NU 9 13 12 18 13 2
25 Polska Przemysław Mazur 38 15 9 16 NU 14 14 31 2
26 Wielka Brytania Ross Whittock 9 34 2
27 Australia Andrew Sarandis 9 2
28 Argentyna Pablo Olmos 10 15 20 13 NU 1
29 Francja Benjamin Boulloud 15 10 26 1
30 Francja Gabin Moreau NU 10 24 44 16 13 30 1
31 Belgia Lara Vanneste 10 1

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata producentów w sezonie 2018 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie przez nominowane załogi i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1
Msc. Zespół Nr MON
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
FRA
Francja
ARG
Argentyna
POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
TUR
Turcja
GBR
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
AUS
Australia
Punkty
1 Japonia Toyota Gazoo Racing WRT 7 3 6 6 NU NU 8 7 3 NU 2 2 NK 1 368
8 2 NK NK 2 1 NU NK 1 1 1 NK 6 NU
9 NK 4 7 6 7 4 3 NU 3 NU 3 7 4
2 Korea Południowa Hyundai Shell Mobis WRT 4 8 3 4 NK NK 7 NK NK 6 5 6 NK 8 341
5 5 1 NK 3 2 1 1 8 2 NK 5 4 NU
6 NU NK 2 4 3 NU 4 4 NU 3 NK 5 2
3 Wielka Brytania M-Sport Ford WRT 1 1 8 1 1 4 NU 2 5 4 6 1 2 5 324
2 6 NK NU 5 5 2 NK NK NK NK 8 3 6
3 NK 7 8 NU NK 3 8 6 5 4 NU NK NU
4 Francja Citroën Total Abu Dhabi WRT 10 4 NU 3 7 6 NU NW 2 NU 8 7 1 3 237
11 7 2 5 8 NU 6 6 7 7 NU 4 8 7
12 5 8 5 5 NK 7 NK
Msc. Zespół Nr MON
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
FRA
Francja
ARG
Argentyna
POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
TUR
Turcja
GBR
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
AUS
Australia
Punkty

WRC 2[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

Poz. Kierowca MON
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
FRA
Francja
ARG
Argentyna
POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
TUR
Turcja
GBR
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
AUS
Australia
Suma pkt.
1 Czechy Jan Kopecký 1 1 1 1 1 2 143
2 Szwecja Pontus Tidemand 2 1 1 1 NU 2 111
3 Finlandia Kalle Rovanperä 5 NU 4 2 1 1 90
4 Wielka Brytania Gus Greensmith 2 2 8 3 NU NU 3 70
5 Polska Łukasz Pieniążek 9 5 2 5 6 6 16 56
6 Włochy Fabio Andolfi 3 15 4 8 3 8 8 54
7 Norwegia Ole Christian Veiby 3 4 2 NU 11 9 47
8 Finlandia Jari Huttunen 6 6 12 2 12 4 11 46
9 Chile Pedro Heller 3 3 10 5 NU 41
10 Polska Kajetan Kajetanowicz 7 5 4 4 40
11 Francja Pierre-Louis Loubet 6 4 NU 5 NU NU 7 36
12 Hiszpania Nil Solans 7 7 5 9 NU 13 5 34
13 Francja Stéphane Lefebvre NU 3 8 13 8 5 15 33
14 Japonia Takamoto Katsuta 1 8 13 NU NU 12 29
15 Rumunia Simone Tempestini 16 NU 9 10 2 7 10 28
16 Finlandia Eerik Pietarinen 1 25
17 Chile Alberto Heller NU 1 25
18 Japonia Hiroki Arai 7 9 5 NU 7 24
19 Meksyk Benito Guerra NW 7 6 6 9 24
20 Francja Nicolas Ciamin NU 3 NU 7 21
21 Francja Yoann Bonato 2 11 18
22 Włochy Gianluca Linari 12 2 18
23 Włochy Eddie Sciessere 2 NW 18
24 Wielka Brytania Chris Ingram 3 12 15
25 Finlandia Teemu Suninen 3 15
26 Norwegia Petter Solberg 3 15
27 Boliwia Marco Bulacia Wilkinson 4 NU 9 18 14
28 Belgia Guillaume de Mevius 4 NW 12
29 Szwecja Mattias Adielsson 4 12
30 Paragwaj Diego Dominguez 4 12
31 Niemcy Fabian Kreim 4 12
32 Finlandia Janne Tuohino 5 10
33 Finlandia Juuso Nordgren 6 8
34 Turcja Burak Cukurova 6 8
35 Norwegia Henning Solberg 6 8
36 Portugalia Diogo Salvi 7 6
37 Szwecja Lars Stugemo 8 12 4
38 Turcja Bora Manyera 8 4
39 Turcja Erkan Güral 9 2
40 Turcja Murat Bostanci 11 10 NU 1
41 Francja Eric Camilli NU NU 10 17 1
42 Finlandia Jarmo Berg 10 1
43 Grecja Georgios Vassilakis 10 1

WRC 3[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

Poz. Kierowca MON
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
FRA
Francja
ARG
Argentyna
POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
TUR
Turcja
GBR
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
AUS
Australia
Nieliczone pkt. Suma pkt.
1 Włochy Enrico Brazzoli 1 4 2 2 1 NU 0 98
2 Finlandia Taisko Lario 3 (8) 2 7 1 3 2 4 97
3 Szwecja Emil Bergkvist 2 3 5 2 1 0 86
4 Szwecja Denis Rådström 1 4 1 NU 2 0 80
5 Francja Jean-Baptiste Franceschi NU 4 1 9 1 3 NU 0 79
6 Wielka Brytania Louise Cook 3 NW 3 9 4 3 NW 0 59
7 Wielka Brytania Tom Williams 12 NU 11 7 6 6 1 0 47
8 Irlandia Callum Devine 7 5 NU 5 4 0 38
9 Estonia Ken Torn 14 6 NU 1 NU 0 33
10 Niemcy Julius Tannert 3 9 10 4 NU 0 30
11 Turcja Bugra Banaz 8 4 8 5 0 30
12 Francja Terry Folb 5 2 NU 13 NW 0 28
13 Włochy Enrico Oldrati NU 12 2 9 8 0 24
14 Nowa Zelandia David Holder 11 15 3 10 7 0 22
15 Belgia Amaury Molle 2 14 NW 0 18
16 Chile Emilio Fernández 9 10 11 15 3 0 18
17 Włochy Luca Bottarelli 10 7 6 12 NW 0 15
18 Ukraina Yuriy Protasov 6 0 8
19 Włochy Umberto Accornero 13 8 11 0 4

Junior WRC[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

Poz. Kierowca SWE
Szwecja
FRA
Francja
POR
Portugalia
FIN
Finlandia
TUR
Turcja
Nieliczone pkt. Suma pkt.
1 Szwecja Emil Bergkvist 2+5 3 5+10 2+12 1 10 128
2 Szwecja Dennis Rådström 1+9 4 1+3 NU 2 0 110
3 Francja Jean-Baptiste Franceschi 4 1+8 9 3 NU+7 0 69
4 Irlandia Callum Devine 6 5 NU 5 4+2 0 54
5 Estonia Ken Torn 12+4 6 NU+3 1+9 NU+3 0 52
6 Turcja Bugra Banaz 8 4 7 5 0 42
7 Chile Emilio Fernández 7+1 10 11 13 3 0 38
8 Niemcy Julius Tannert 3 9 10+1 4 NU+2 0 33
9 Nowa Zelandia David Holder 9 14 3 9 7+2 0 33
10 Wielka Brytania Tom Williams 10 11 7 6 6 0 31
11 Francja Terry Folb 5 2+2 0 30
12 Włochy Enrico Oldrati NU 2 8 8 0 30
13 Włochy Luca Bottarelli 8 7+1 6+1 0 20
14 Włochy Umberto Accornero 8 10 0 5
15 Finlandia Henri Hokkala NU+2 0 2
16 Francja Theo Chalal 11 0 0
17 Rumunia Raul Badiu NU 0 0

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rajd Polski w FIA ERC. autoklub.pl, 6 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-07]. (pol.).
  2. Do wygrania Fiesta R5. rajdy.autoklub.pl. [dostęp 2017-10-26]. (pol.).
  3. Pirelli dostarczy opony do JWRC. rajdy.autoklub.pl, 23 listopada 2017. [dostęp 2017-11-23]. (pol.).
  4. Kennards Hire Rally Australia 2018 – Ogier, Ingrassia i Toyota mistrzami świata. Australia dla Latvali. rajdy.autoklub.pl. [dostęp 2018-11-18]. (pol.).
  5. WRC Calendar 2018. wrc.com. [dostęp 2017-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  6. Kalendarz WRC 2018 bez Rajdu Polski. rajdpolski.pl. [dostęp 2017-10-21]. (pol.).