Wiktor Zborowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Zborowski
Ilustracja
Wiktor Zborowski (2017)
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1951
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Maria Winiarska

Lata aktywności

od 1969

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
podpis
Strona internetowa

Wiktor Zborowski (ur. 10 stycznia 1951 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy, radiowy (Teatr Polskiego Radia) i dubbingowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie (1969) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1973).

Od 1972 roku członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpił na początku lat 80.[1]

Ma 198 cm wzrostu. W młodości trenował koszykówkę w Polonii Warszawa, był członkiem juniorskiej reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn. W klasie maturalnej doznał kontuzji, która przerwała jego karierę[2].

Jest autorem hasła „Teraz Polska[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Etiudy filmowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1988: Szczęściarz – Baltazar
  • 2005: Profesor – Profesor
  • 2008: Supermax
  • 2017: Plica Polonica – Lektor
  • 2017: Uczciwi ludzie – Stryj

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

Dubbing[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem prawnika, prokuratora i wiceministra sprawiedliwości, Adama Zborowskiego (1919–1993) oraz Hanny z domu Kobuszewskiej[4] (1921–2012), siostry lekarki Marii Kobuszewskiej-Faryny i aktora Jana Kobuszewskiego.

Żonaty z aktorką Marią Winiarską, z którą ma dwie córki: prezenterkę telewizyjną Hannę (ur. 1983) i aktorkę Zofię (ur. 1987)[5], która jest żoną siatkarza Andrzeja Wrony (ur. 1988). Ma trzy wnuczki.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dominik Cwikła, Zborowski dla wSensie.pl: Złożyłem podanie do PZPR, ale wystąpiłem z partii po kilku latach [online], wsensie.pl [dostęp 2018-05-29] (pol.).
  2. „Przypadkiem nie zostałem sportowcem” – wywiad z W. Zborowskim dla magazynu „Dlaczego”, data publikacji 2011.02.02. onet.pl. [dostęp 2015-08-02].
  3. „Teraz Polska” – idea, hasło, godło.
  4. Hanna Zborowska, Humor w genach, wyd. 1 w tej ed., popr. i rozsz., Warszawa: Wydawnictwo Nisza, 2011, ISBN 978-83-62795-01-7, OCLC 802105661 [dostęp 2021-09-11].
  5. Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 132. ISBN 83-85056-40-8.
  6. Wiktor Zborowski uhonorowany Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], www.pap.pl [dostęp 2024-01-20].
  7. MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online] [dostęp 2021-01-04] (pol.).
  8. Laureaci Wielkiego Splendora. polskieradio.pl. [dostęp 2014-12-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]