Williams FW11
 Williams FW11B | |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Zawieszenie przednie |
podwójne wahacze, popychacze, wewnątrz sprężyny śrubowe/amortyzatory | ||
| Zawieszenie tylne |
podwójne wahacze, drążki ciągnące, wewnątrz sprężyny śrubowe/amortyzatory | ||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów | |||
| Paliwo | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Mistrzostwa | |||
| Kierowców | |||
| Konstruktorów | |||
| Wyścigi | |||
| Wyścigi |
32 | ||
| Wygrane |
18 | ||
| Pole position |
16 | ||
| Najszybsze okrążenie |
17 | ||
| |||
Williams FW11, w 1987 FW11B – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Patricka Heada, Sergio Rinlanda i Franka Derniego, skonstruowany przez Williamsa. Model ten był napędzany turbodoładowanym półtoralitrowym silnikiem Hondy i, używany w latach 1986–1987, przyczynił się do zdobycia przez Williamsa dwóch mistrzostw konstruktorów oraz w 1987 roku mistrzostwa kierowców dla Nelsona Piqueta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 1984–1985 Honda dostarczała silniki Williamsowi, jednak mimo wysokiej mocy jednostki te były zawodne. Japoński koncern poprawił jednak niezawodność produktu w drugiej połowie 1985 roku. W efekcie turbodoładowany półtoralitrowy silnik dysponował mocą 800 KM[1].
Wskutek ograniczeń narzuconych w tym czasie przez FIA (m.in. zwężenie tylnego spojlera), projektanci FW11 szukali przewag w innych obszarach. Zmieniony został układ chłodnic i intercoolerów, a zastosowanie drążków ciągnących w tylnym zawieszeniu zoptymalizowało wykorzystanie tylnego spojlera[1].
Na sezon 1986 kierowcą zespołu został Nigel Mansell, a z Brabhama przyszedł Nelson Piquet. Ze względu na spowodowaną wypadkiem absencję Franka Williamsa na większości wyścigów, Mansell i Piquet rywalizowali między sobą przez cały sezon, a w zespole nie było ustalonego kierowcy o statusie numeru jeden. Skorzystał na tym Alain Prost z McLarena, który zdobył tytuł. Williams triumfował zaś wśród konstruktorów[1].
W sezonie 1987 pojawiła się wersja „B” pojazdu ze zmienionym dyfuzorem i zawieszeniem. Kierowcami pozostali Mansell i Piquet. Brazylijczyk wykorzystał posiadanie przez część sezonu samochodu z aktywnym zawieszeniem oraz kontuzję Mansella pod koniec sezonu i zdobył tytuł mistrzowski[1].
Po sezonie Honda przeszła do McLarena, co powstrzymało na kilka lat dominację Williamsa[2]. Williams wykorzystał jeszcze model FW11 jako platformę testową dla silnika Judd V8, którego użył w sezonie 1988[3].
Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców |
Wyniki konstruktora | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1986 | 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | Pkt. | Msc. | |||
| Canon Williams Honda Team | Honda | Nigel Mansell
|
NU | 2 | NU | 4 | 1 | 1 | 5 | 1 | 1 | 3 | 3 | NU | 2 | 1 | 5 | NU | 70 | 2 | 141 | 1 | |
| Nelson Piquet
|
1 | NU | 2 | 7 | NU | 3 | NU | 3 | 2 | 1 | 1 | NU | 1 | 3 | 4 | 2 | 69 | 3 | |||||
| 1987 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | Pkt. | Msc. | |||
| Canon Williams Honda Team | Honda | Nigel Mansell
|
6 | 1 | NU | NU | 5 | 1 | 1 | NU | 14 | 1 | 3 | NU | 1 | 1 | NW | – | 61 | 2 | 137 | 1 | |
| Riccardo Patrese
|
– | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 9 | 0 (6) | 13 | |||||
| Nelson Piquet
|
2 | NW | NU | 2 | 2 | 2 | 2 | 1 | 1 | 2 | 1 | 3 | 4 | 2 | 15 | NU | 73 | 1 | |||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stuart Codling. Cóż to był za samochód – Williams FW11. „F1 Racing”, s. 21, sierpień 2015. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.
- ↑ Wouter Melissen: Williams FW11B Honda. [w:] ultimatecarpage.com [on-line]. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).
- ↑ Mattijs Diepraam, 'Uechtel', Rafael Reyna, Leo Breevoort, Jasper Heymans: Grand Prix cars that never raced (work in progress). [w:] forix.com [on-line]. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).