David Petraeus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
Linia 17: Linia 17:
}}
}}
'''David Howell Petraeus''' (ur. [[7 listopada]] [[1952]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] wojskowy, [[generał]] [[US Army]], głównodowodzący [[Stabilizacja Iraku (2003-2007)|sił koalicyjnych w Iraku]] (MNF-I) od [[26 stycznia]] [[2007]] roku.
'''David Howell Petraeus''' (ur. [[7 listopada]] [[1952]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] wojskowy, [[generał]] [[US Army]], głównodowodzący [[Stabilizacja Iraku (2003-2007)|sił koalicyjnych w Iraku]] (MNF-I) od [[26 stycznia]] [[2007]] roku.

Ukończył [[West Point|Akademię w West Point]], przez wiele lat kształcił się i pracował w placówkach edukacyjnych dla żołnierzy Armii Stanów Zjednoczonych, służąc zarazem, głównie jako oficer sztabowy, w jednostkach powietrznodesantowych. Odznaczony wieloma medalami, zarówno amerykańskimi, jak i zagranicznymi (m.in. [[Legia Zasługi|Legią Zasługi]] i [[Distinguished Service Medal]]).

Magazyn ''[[Time]]'' umieścił Petraeusa na 33. miejscu na liście stu najbardziej wpływowych przywódców i rewolucjonistów w 2007<ref>{{Cytuj news| praca=Time | url=http://time.com/time/specials/2007/time100/article/0,28804,1595326_1615513_1615454,00.html | tytuł=General David Petraeus | autor=[[John McCain]] | data dostępu=11 lutego 2008}}</ref>, a ''[[The Daily Telegraph]]'' na drugim na liście najbardziej wpływowych amerykańskich konserwatystów<ref>{{Cytuj news | praca=The Daily Telegraph | url=http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/exclusions/uselection/nosplit/uscons1-20.xml | tytuł=The most influential US conservatives: 1-20 | data=3 listopada 2007 | data dostępu=11 lutego 2008}}, zaś ''[[Der Spiegel]]'' nazwał go najbardziej szanowanym żołnierzem Ameryki<ref>{{cytuj news|tytuł=Bush geht - seine Außenpolitik bleibt|autor=Peter Ross Range|język=de|publisher=[[Spiegel Online]]|data=8 lutego 2008|url=http://www.spiegel.de/politik/ausland/0,1518,533781,00.html}}</ref>.


== Wczesne lata ==
== Wczesne lata ==

Wersja z 21:17, 11 lut 2008

Szablon:PropozycjaDobregoArtykułu

{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
Multimedia w Wikimedia Commons

David Howell Petraeus (ur. 7 listopada 1952) – amerykański wojskowy, generał US Army, głównodowodzący sił koalicyjnych w Iraku (MNF-I) od 26 stycznia 2007 roku.

Ukończył Akademię w West Point, przez wiele lat kształcił się i pracował w placówkach edukacyjnych dla żołnierzy Armii Stanów Zjednoczonych, służąc zarazem, głównie jako oficer sztabowy, w jednostkach powietrznodesantowych. Odznaczony wieloma medalami, zarówno amerykańskimi, jak i zagranicznymi (m.in. Legią Zasługi i Distinguished Service Medal).

Magazyn Time umieścił Petraeusa na 33. miejscu na liście stu najbardziej wpływowych przywódców i rewolucjonistów w 2007[1], a The Daily Telegraph na drugim na liście najbardziej wpływowych amerykańskich konserwatystów

Błąd w przypisach: Brak znacznika zamykającego </ref> po otwartym znaczniku <ref>
BŁĄD PRZYPISÓW

.

Wczesne lata

Ojciec Davida, Sixtus, z pochodzenia Holender, był kapitanem żeglugi, który wyemigrował do USA w pierwszych latach II wojny światowej; w nowej ojczyźnie kontynuował pracę w zawodzie jako kapitan transportowca typu Liberty[2]. Sixtus poślubił Amerykankę i osiedlił się w Cornwall-on-Hudson w stanie Nowy Jork – tam właśnie urodził się, dorastał i w 1970 ukończył szkołę średnią David Petraeus. Z tamtych czasów pozostało mu przezwisko peaches (ang. brzoskwinie) wywodzące się od nazwiska wymówionego błędnie w ten sposób, iż brzmieniem upodobniło się do słowa peaches[3] lub z braku zarostu na twarzy[4].

Petraeus kontynuował edukację w Akademii Wojskowej w West Point. W czasie studiów był członkiem drużyny piłkarskiej i narciarskiej, a kończąc studia w 1974, został sklasyfikowany na 43. pozycji wśród studentów swojego rocznika, w którego kronice opisany został jako "zawsze dający z siebie wszystko w sporcie, nauce, przywództwie i życiu towarzyskim"[5].

Po prawej żona Davida Petraeusa, Holly. Zdjęcie z października 2007.

Dwa miesiące po odebraniu dyplomu Petraeus ożenił się z Holly Knowlton, absolwentką Dickinson College i córką emerytowanego generała Williama A. Knowltona, wówczas dyrektora Akademii w West Point. Para ma dwójkę dorosłych już dzieci.

Kariera w armii

Edukacja i kariera naukowa

Ukończywszy Akademię w West Point w 1974, Petraeus powrócił do niej siedem lat później, zdobywając Nagrodę im. Gen. George'a Marshalla dla najlepszego absolwenta U.S. Army Command and General Staff College w roczniku 1983 w Fort Leavenworth. Następnie zdobył tytuł magistra administracji publicznej i, w roku 1987, doktorat w stosunkach międzynarodowych w Woodrow Wilson School of Public and International Affairs będącej częścią Uniwersytetu Princeton (jego rozprawa doktorska nosiła tytuł "Amerykańskie siły zbrojne i lekcja [wyniesiona z] Wietnamu. Studium wpływu militarnego i użycie siły w erze powietnamskiej."), po czym pracował jako wykładowca (ang. assistant professor) stosunków międzynarodowych w West Point. Odbył też stypendium w Edmund A. Walsh School of Foreign Service na Uniwersytecie Georgetown w latach 1994-1995, chociaż przed jego upłynięciem został powołany do służby na Haiti.

Od końca 2005 do lutego 2007[6] Petraeus służył jako dowódca Fort Leavenworth w stanie Kansas i znajdującego się tam U.S. Army Combined Arms Center. Jako dowódca CAC Petraeus był odpowiedzialny za nadzór nad Command and General Staff College i siedemnastoma innymi szkołami, ośrodkami i programami treningowymi, jak i za rozwój instrukcji US Army, trenowanie jej oficerów i nadzór nad ośrodkiem zajmującym się zbieraniem i wprowadzaniem w życie zebranych doświadczeń. Podczas jego służby w CAC Petraeus i generał Korpusu Marines James Mattis wspólnie nadzorowali powstanie antypartyzanckiej instrukcji polowej nr 3-24[7].

Doświadczenie bojowe

Ukończywszy West Point w 1974, został wcielony do Armii jako oficer piechoty i przydzielony do 509. batalionu powietrznodesantowego stacjonującego w Vicenzie. Od tamtego czasu lekka piechota pozostaje głównym elementem jego kariery, przedzielanej jednak przydziałami do jednostek zmechanizowanych, sztabów i placówek edukacyjnych. Po opuszczeniu 509 Batalionu w randze porucznika (ang. First Lieutenant) Petraeus trafił do sztabu 2. brygady 24 Dywizji Piechoty stacjonującej w Fort Stewart w stanie Georgia, a w 1979, awansując do stopnia kapitana, otrzymał dowodzenie kompanią A 2. batalionu 19 Pułku Piechoty Zmechanizowanej. W latach 1978-1979 służył też w 1. batalionie 30 Pułku Piechoty Zmechanizowanej 3 Dywizji Piechoty Zmechanizowanej.

W 1981 Petraeus stał się adiutantem dowódcy 24 Dywizji Piechoty Zmechanizowanej[8]. Spędził znaczną część lat 80. w Fort Leavenworth i West Point, pobierając dalsze wykształcenie wojskowe. Zdobywszy doktorat i wciąż wykładając w West Point, Petraeus wspinał się po kolejnych szczeblach kariery, zostając asystentem gen. Johna Galvina, Naczelnego Dowódcy Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie, a następnie gen. Carla Vuono, Szefa Sztabu US Army w Waszyngtonie.

Po awansie na podpułkownika (ang. Lieutenant Colonel) Petraeus trafił do Fort Campbell w Kentucky, gdzie w latach 1991-1993 dowodził 3. batalionem 187. pułku piechoty 101 Dywizji Powietrzno-Desantowej. W tej roli przeżył wypadek, który mógł skończyć się jego śmiercią - podczas ćwiczeń z ostrą amunicją jeden z żołnierzy potknął się i jego karabin wystrzelił, trafiając Petraeusa w klatkę piersiową. Przewieziono go do Vanderbilt University Medical Center w Nashville, gdzie przeszedł operację, którą przeprowadził przyszły senator, Bill Frist. Petraeus został zwolniony ze szpitala już po kilku dniach, kiedy wykonał pięćdziesiąt pompek bez odpoczynku[9].

David Petraeus w lutym 2004, jeszcze jako generał major US Army.

W latach 1993–1994 Petraeus wciąż pracował w 101. DPD, już jako asystent szefa sztabu. W 1995 został przydzielony do sztabu misji ONZ na Haiti jako szef operacji wojskowych w trakcie operacji "Uphold Democracy", a następnie na dwa lata został dowódcą 1 Brygady 82 Dywizji Powietrzno-Desantowej. Gdy przebywał na tym stanowisku, Tom Clancy w książce "Airborne" opisał cykl treningowy brygady Petraeusa, który ta odbyła w Fort Polk's Joint Readiness Training Center. Od 1997 do 1999 Petraeus służył w Pentagonie jako asystent Dyrektora Połączonych Sztabów, a następnie Przewodniczącego Kolegium Szefów Połączonych Sztabów, gen. Henry'ego Sheltona. W 1999, będąc już w randze generała brygady (ang. Brigadier General), Petraeus powrócił do 82 DPD jako asystent jej dowódcy ds. operacji, a przez krótko piastował nawet stanowisko samego dowódcy. W tym okresie dywizja została wysłana do Kuwejtu w ramach Operacji Desert Spring - trwającej od czasu wojny w Zatoce Perskiej rotacji sił w tym kraju.

Z 82 DPD został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu XVIII Korpusu Powietrznodesantowego w Fort Bragg. W 2000 po raz drugi został ciężko ranny, kiedy podczas cywilnego skoku spadochronowego jego spadochron zapadł się osiemnaście metrów nad ziemią; wskutek upadku Petraeus złamał miednicę[10]. W 2001 został awansowany na stopień generała majora (ang. Major General).[11] W latach 2001-2002 Petraeus odbył dziesięciomiesięczną służbę w Bośni i Hercegowinie w ramach Operacji Joint Forge, gdzie był asystentem szefa sztabu SFOR ds. operacji i zastępcą dowódcy U.S. Joint Interagency Counter-Terrorism Task Force, które to stanowisko stworzono po atakach z 11 września, by zwiększyć zdolność przeprowadzania działań antyterrorystycznych przez amerykańskie siły działające w ramach sił NATO w Bośni. W maju 2004 Petraeus został awansowany do stopnia generała porucznika (ang. Lieutenant General)[12], a w lutym 2007 do stopnia "pełnego" generała[13].

Zaangażowanie w Iraku

Generałowie David Petraeus (po prawej) i William S. Wallace w Kuwejcie w marcu 2003, gen. Wallace przemawia do żołnierzy 101 DPD.
Generałowie David Petraeus i Peter Schoomaker podczas patrolu w Mosulu. Sierpień 2003.
Gen. Petraeus zeznaje przed senacką Komisją ds. Sił Zbrojnych w ramach procedury nominacji na stanowisko dowódcy MNF-I.
Generałowie George Casey i David Petraeus w czasie ceremonii przekazania dowództwa nad MNF-I.

W 2003 Petraeus, wówczas generał major, po raz pierwszy wziął udział w walce jako dowódca 101 DPD podczas marszu V Korpusu na Bagdad. W kampanii opisanej przez dziennikarza The Washington Post, Ricka Atkinsona, w książce In the Company of Soldiers Petraeus prowadził swoją dywizję w czasie walk w Karbali, Hilli i Nadżafie.

Po upadku Bagdadu dywizja przeprowadziła najdłuższy w historii atak śmigłowcowy, by dotrzeć do prowincji Niniwa, gdzie miała spędzić większość roku 2003. 1. brygada odpowiedzialna była za obszar na południe od Mosulu, 2. za samo miasto, a 3. za rejon aż do granicy z Syrią. Często powtarzaną anegdotą o Petraeusie z tego czasu jest pytanie, jakie miał zadać Rickowi Atkinsonowi: "Powiedz mi, jak to się skończy"[14], co uznano za dowód, iż generał szybko zrozumiał, z jakimi kłopotami będzie trzeba się zmierzyć po obaleniu Saddama Husajna[15][16][17][18].

Petraeus nadzorował program robót publicznych i politycznej rewitalizacji w Mosulu[19][20], inicjując 4500 projektów odbudowy[21] (m.in. ponowne otwarcie Uniwersytetu w Mosulu[22][23][24]). The New York Times stwierdził, iż od pierwszego dnia ich pobytu w Mosulu kompania Bravo i reszta 101. Dywizji Powietrznodesantowej zostali obarczeni dziesiątkami innych zadań, samymi zdecydowanie niemilitarnymi, spowodowanymi nieodpowiednim przygotowaniem cywilnych przywódców w Waszyngtonie i Bagdadzie do okupacji Iraku[25]. Irakijczycy nadali Petraeusowi biblijny przezwisko "Król Dawid"[26][27], które zostało następnie podchwycone przez niektórych jego kolegów[28][29][30]. Newsweek stwierdził, iż "jest powszechnie przyjmowane, że żadna siła nie pracowała mocniej, by zdobyć irackie serca i umysły niż 101. DPD dowodzona przez Petraeusa"[31], który zdecydowanie popierał użycie funduszy pozostających do dyspozycji dowódców na cel robót publicznych i przekonując administratora Paula Bremera, iż "pieniądze są amunicją"[32][33]. Stwierdzenie to, często potem powtarzane[34][35][36], stało się w końcu częścią polowej instrukcji przeciwpartyzanckiej, której współautorem był Petraeus[37].

Dyplomata Peter Galbraith skrytykował sposób dowodzenia dywizją przez Petraeusa, mówiąc, że jego osiągnięcia są wyolbrzymiane[38]. Dla The New York Review of Books napisał, że "Petraeus ignorował ostrzeżenia ze strony kurdyjskich sojuszników Amerykanów, iż wyznacza niewłaściwych ludzi na kluczowe stanowiska w lokalnej polityce i policji Mosulu. Kilka miesięcy po opuszczeniu przez niego miasta wyznaczony przez Petraeusa dowódca lokalnej policji zdezerterował do irackiej partyzantki, podczas gdy policjanci-Sunnici masowo oddawali jej swoje mundury i broń"[39]. Ahmed S. Hashim napisał w Insurgency and Counter-Insurgency in Iraq, że początkowo "miasto było ciche, ponieważ było bazą wypadową dla ataków w innych miejscach", ale "przed końcem 2003 pogrążyło się w spirali przemocy"[40].

The Guardian zacytował anonimowego amerykańskiego dyplomatę, który stwierdzić miał, że "Mosul praktycznie się zawalił, kiedy [Petraeus] wyjechał"[41]. The San Francisco Chronicle stwierdził, że do końca 2004 iraccy partyzanci przejęli większość Mosulu, paląc posterunki policji i zmuszając Amerykanów do ewakuacji z baz[42]. Joe Klein z Time'a, przedstawił spostrzeżenie, iż odpowiada za to ówczesny sekretarz obrony Donald Rumsfeld, który wprowadził radykalne zmiany w systemie zarządzania miastem[43].

W czerwcu 2004, niecałe sześć miesięcy po powrocie 101. DPD do Stanów, Petraeus awansował na generała porucznika i otrzymał zadanie prowadzenia szkolenia nowej Armii Irackiej jako dowódca Multi-National Security Transition Command - Iraq. We wrześniu 2004 napisał artykuł dla The Washington Post, w którym pochwalił postępy czynione przez Irakijczyków[44]. Były minister Tymczasowej Rady Zarządzającej, Ali Allawi, napisał w The Occupation of Iraq: Winning the War, Losing the Peace, iż "pod samymi nosami dowództwa ds. transformacji bezpieczeństwa oficjele zarówno z jak i spoza ministerstwa obrony planowali sprzeniewierzenie większości, jeśli nie całości, budżetu armii"[45].

The Washington Post w sierpniu 2007 ogłosił, że Pentagon stracił ślad po około 30% broni dostarczonej irackim siłom bezpieczeństwa. General Accounting Office twierdzi, że rozprowadzanie uzbrojenia było prowadzone pośpiesznie, na chybił, trafił i nie przystawało do przyjętych procedur, zwłaszcza w latach 2004-2005, kiedy szkoleniem kierował Petraeus[46][47]. Ponad sto tysięcy karabinów AK-47 i pistoletów trafiło w niewłaściwe miejsca, zagubiono tysiące kamizelek kuloodpornych[48], część brakującej broni mogła być przejęta przez iracką partyzantkę[49][50]. The Independent stwierdził, że według wojska "sytuacja była tak pilna, a agencje odpowiedzialne za monitorowanie rozprowadzania broni cierpiały na takie braki kadrowe, że dowódcy polowi nie mieli w tej kwestii wyboru"[51]. Pentagon rozpoczął w tej kwestii własne dochodzenie[52].

Jako dowódca MNF-I

Gen. Petraeus podczas inspekcji na targowisku Zafaranija w północno-wschodniej części Bagdadu, który w lutym 2007 stał się celem zamachu bombowego, w którym zginęło ponad 50 osób. Zdjęcie z marca tego samego roku.
David Kilcullen, doradca gen. Petraeusa (z lewej), z podpułkownikiem Infantim z 10. Dywizji Górskiej w Iraku w czerwcu 2007.
Gen. Petraeus z irackimi żołnierzami i cywilami. Marzec 2007.

W styczniu 2007 prezydent George W. Bush ogłosił, iż Petraeus zastąpi gen. George'a Caseya w roli głównodowodzącego Multi-National Force - Iraq i amerykańskich wojsk w Iraku. 24 stycznia Petraeus złożył przed senatem zeznania na temat swoich pomysłów odnośnie tego kraju, a zwłaszcza strategii "przypływu" (ang. surge) - zwiększenia obecności amerykańskiej w Bagdadzie, którą popiera zgodnie z klasyczną doktryną przeciwpartyzancką. Strategia tak, jak i pomysły włączone przez Petraeusa w Instrukcji Polowej 3-24, zostały przez niektórych dziennikarzy nazwane "Dokrytną Petraeusa", chociaż sam "przypływ" został zaproponowany na długo przed objęciem przezeń dowodzenia. Pomimo obaw większości Demokratów i kilku senatorów republikańskich odnośnie wprowadzenia "Dokrytny Petraeusa" w Iraku, zwłaszcza odnośnie "przypływu" wojsk, 27 stycznia został jednogłośnie zatwierdzony na stopień czterogwiazdkowego generała i dowódcę MNF-I[53][54].

Przed wyjazdem do Iraku Petraeus zwerbował jako swoich doradców pewną liczbę wysoko wyszkolonych oficerów (nadano im przezwisko "chłopcy Petraeusa" lub "wyznaczeni myśliciele"), wśród nich płk. Mike'a Meese'a, szefa Departamentu Nauk Społecznych w West Point i płk. H.R. McMastera, który zasłynął jako dowódca w wojnie w Zatoce Perskiej, jak i jako autor rozprawy doktorskiej pod tytułem Dereliction of Duty (opublikowanej następnie jako książka) o stosunkach cywilno-wojskowych w czasie wojny wietnamskiej, a także australijskiego podpułkownika, Davida Kilcullena, pracującego dla Departamentu Stanu USA[55].

Od przejęcia dowodzenia MNF-I 10 lutego 2007 Petraeus przeprowadzał inspekcje amerykańskich i irackich jednostek w całym kraju, odwiedzał posterunki w Bagdadzie, Tikricie, Bakubie, Ramadi i al-Hit. W kwietniu 2007 po raz pierwszy w nowej roli odwiedził Waszyngton, składając Kongresowi i prezydentowi Bushowi raport w sprawie postępów "przypływu" i ogólnej sytuacji w Iraku. Podczas wizyty spotkał się też prywatnie z członkami Kongresu, sprzeciwiając się ponoć ustaleniu terminarza wycofywania się amerykańskich wojsk z Iraku[56].

Do maja 2007 Kongres nie zatwierdził żadnego terminarza w ramach przydzielania funduszy na wojnę[57] Przegłosowano za to, iż Petraeus i amerykański ambasador w Iraku, U.S., Ryan Crocker, mają do 15 września 2007 złożyć Kongresowi szczegółowy raport przedstawiający ich ocenę wojskowej, gospodarczej i politycznej sytuacji Iraku. Pomimo że Petraeus oznajmił w czerwcu 2007, że w Bagdadzie są "oszałamiające oznaki normalności"[58], co ściągnęło nań krytykę ze strony przewodniczącego większości w Senacie, Harry'ego Reida[59], Petraeus ostrzegł, że według niego sytuacja w Iraku wymagać będzie dalszego utrzymywania tam żołnierzy, po wrześniu 2007 roku ponad 150 tysięcy, a amerykańska obecność tam trwać może jeszcze wiele lat[60].

"Raport Petraeusa"

W lipcu 2007 Petraeus przedstawił międzyokresowy Raport dla Kongresu ws. sytuacji w Iraku, w którym stwierdził, iż siły koalicji osiągnęły zadowalający postęp w sześciu z osiemnastu punktów wskazanych przez Kongres. 7 września w liście adresowanym do dowodzonych przez siebie oddziałów Petraeus napisał, że poczyniono wielkie postępy wojskowe, ale nie osiągnięto spodziewanego postępu politycznego[61]. Ostateczny raport został przedstawiony 10 września.

15 sierpnia 2007 The Los Angeles Times napisał, że według anonimowych przedstawicieli administracji raport "został w istocie napisany przez Biały Dom"[62]. Petraeus oznajmił jednak Kongresowi, że napisał zeznanie (którego nie składał pod przysięgą[63]) sam i dodał, że nie zostało zatwierdzone ani omówione z nikim, ani w Pentagonie, ani w Białym Domu, ani w Kongresie[64].

Przewodniczący Większości w Senacie, demokrata Harry Reid, stwierdził, że plan Petraeusa to "ciąg dalszy tego samego" i nie stanowi potrzebnej zmiany charakteru misji. Robert Wexler z tej samej partii oskarżył Petraeusa o wybiórcze traktowanie statystyk[65]. Przewodniczący United States House Committee on Foreign Affairs, Tom Lantos, nazwał generała i ambasadora Ryana Crockera "dwojgiem z naszego narodu najbardziej zdolnych urzędników państwowych" i dodał, że Partia Demokratyczna "szanuje ich profesjonalizm", ale nie można już "przyjmować ich twierdzeń na temat Iraku na piękne oczy"[66]. Duncan Hunter ubiegający się o nominację z ramienia Partii Republikańskiej na kandydata do wyborów prezydenckich w 2008 nazwał raport szczerą, niezależną, uczciwie przedstawioną analizą[67], a senator Jon Kyl z Arizony pochwalił generała Petraeusa za "uczciwą i prostolinijną ocenę sytuacji w Iraku"[68]. Sprzeciwiający się wojnie republikański senator Chuck Hagel z Nebraski skrytykował raport, ale zaraz bronił Petraeusa, mówiąc: "To nie pana wina, generale. To nie wina ambasadora Crockera. To wina tej [tzn. prezydenta Busha] administracji"[69].

Wspólny sondaż USA Today i Instytutu Gallupa przeprowadzony po złożeniu przez Petraeusa raportu wykazał, że praktycznie nie nastąpiła zmiana w postrzeganiu wojny przez opinię publiczną[70], ale wyniki sondażu Pew Research Center pokazały, iż większość Amerykanów, którzy usłyszeli o raporcie, popiera sugestie generała[71].

20 września Senat, przy poparciu wszystkich 49 senatorów republikańskich i 22 demokratycznych[72], przegłosował poprawkę zaproponowaną przez republikanina Johna Cornyna z Teksasu mającą "zdecydowanie potępić ataki na honor i uczciwość generała Petraeusa"; stało się to w odpowiedzi na opublikowaną przez Moveon.org w The New York Times dziesięć dni wcześniej kontrowersyjną reklamę, w której nazwisko generała przekręcono na Betray Us (ang. "Zdradź Nas"). 23 września Izba Reprezentantów zatwierdziła podobną uchwałę stosunkiem głosów 341:79[73].

W październiku 2007 Petraeus wspólnie z ambasadorem Crockerem stworzyli uaktualniony plan organizacji amerykańskich sił w Iraku. Jednym z głównych jego punktów jest przeniesienie głównego nacisku w ich działaniach na przeciwdziałanie szyickim milicjom[74].

Po raz kolejny Petraeus dokona oceny sytuacji w Iraku i przedstawi nowe sugestie w marcu 2008 roku[75].

Medale i inne odznaczenia (lista niekompletna)

Amerykańskie odznaczenia wojskowe

Amerykańskie nagrody

Amerykańskie odznaczenia niewojskowe

Amerykańskie medale za służbę i baretki za służbę i szkolenia

Amerykańskie odznaki

Zagraniczne odznaczenia wojskowe

Zagraniczne odznaki

  • Brytyjska Odznaka Spadochronowa
  • Francuska Odznaka Spadochronowa
  • Niemiecka Odznaka Spadochronowa

Nieamerykańskie medale i baretki

  1. ↑ Szablon:Cytuj news
  2. ↑ Szablon:Cytuj news.
  3. ↑ http://www.littleleague.org/media/DavidPatraeus_020807.asp
  4. ↑ http://www.nytimes.com/2007/09/12/washington/12petraeus.html
  5. ↑ Bruno, Greg; January 11, 2007; New Iraq commander is Cornwall's favorite son; Times-Herald Record; retrieved January 13, 2007.
  6. ↑ External link From the Commander—Farewell to Combined Arms Center, Fort Leavenworth.
  7. ↑ FM 3-24 text
  8. ↑ NPR news story
  9. ↑ Atkinson, Rick, In the Company of Soldiers: A Chronicle of Combat (New York City: Henry Holt & Co., 2004, ISBN 0-641-78803-7), p. 38.
  10. ↑ http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,,2166212,00.html
  11. ↑ General Officer Announcements. [w:] DefenseLink [on-line]. June 19, 2001. [dostęp 2007-10-29].
  12. ↑ Army General Officer Announcement. [w:] DefenseLink [on-line]. May 5, 2004. [dostęp 2007-10-29].
  13. ↑ General Officer Announcements.
  14. ↑ Christopher Dickey: The Story of O. [dostęp 20 stycznia 2008]. (ang.).
  15. ↑ http://news.independent.co.uk/world/middle_east/article2439520.ece
  16. ↑ Szablon:Cytuj news
  17. ↑ http://www.cbsnews.com/stories/2007/03/16/iraq/main2579098.shtml
  18. ↑ http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=6952481
  19. ↑ http://www.newsweek.com/id/54322/page/4
  20. ↑ The Accidental Statesman: General Petraeus and the City of Mosul, Iraq. [dostęp 3 lutego 2008]. (ang.).
  21. ↑ http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/beyond/interviews/petraeus.html
  22. ↑ Susan Sachs: A REGION INFLAMED: OCCUPATION; Baathists, Once Reviled, Prove Difficult to Remove. [dostęp 3 lutego 2008]. (ang.).
  23. ↑ http://www.assistnews.net/ansarticle.asp?URL=Stories/2007/s07090106.htm
  24. ↑ http://findarticles.com/p/articles/mi_m0PBZ/is_1_86/ai_n16346153/pg_5
  25. ↑ Lucian K. Truscott IV: A Million Miles From the Green Zone to the Front Lines. [dostęp 3 lutego 2008]. (ang.).
  26. ↑ http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2007/01/06/wirq106.xml
  27. ↑ http://www.newsweek.com/id/54322/page/4
  28. ↑ http://www.military.com/forums/0,15240,126628,00.html
  29. ↑ http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=6730560
  30. ↑ http://seattletimes.nwsource.com/html/nationworld/2003515887_petraeusprofile09.html
  31. ↑ http://www.newsweek.com/id/54322/page/2
  32. ↑ http://findarticles.com/p/articles/mi_qa3723/is_200311/ai_n9312775
  33. ↑ http://www.uscav.com/uscavonpoint/Feature.aspx?id=169
  34. ↑ http://www.pbs.org/weta/washingtonweek/voices/200604/0418world0.html
  35. ↑ http://www.opinionjournal.com/columnists/pnoonan/?id=110010448
  36. ↑ Szablon:Cytuj news
  37. ↑ http://www.press.uchicago.edu/Misc/Chicago/841519.html
  38. ↑ http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,,2027289,00.html
  39. ↑ http://www.nybooks.com/articles/19950#fn1
  40. ↑ Ahmed Hashim: Insurgency and Counter-Insurgency in Iraq. [dostęp 20 stycznia 2008]. (ang.).
  41. ↑ http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,,2166212,00.html
  42. ↑ http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2007/04/15/ING5GP49UK902.DTL
  43. ↑ http://www.time.com/time/columnist/klein/article/0,9565,1587186,00.html
  44. ↑ http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A49283-2004Sep25.html
  45. ↑ Ali A. Allawi: The Occupation of Iraq: Winning the War, Losing the Peace.
  46. ↑ "Weapons Given to Iraq Are Missing" on August 7, 2007
  47. ↑ http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,,2142774,00.html
  48. ↑ "US 'loses track' of Iraq weapons"
  49. ↑ "Iraq's Arms Bazaar" in Newsweek
  50. ↑ "U.S. shoots self in foot with lost weapons in Iraq" in The Oakland Tribune
  51. ↑ http://news.independent.co.uk/world/americas/article2841342.ece
  52. ↑ http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/08/05/AR2007080501299_pf.html]
  53. ↑ Szablon:Cytuj news
  54. ↑ Szablon:Cytuj news
  55. ↑ Szablon:Cytuj news
  56. ↑ Szablon:Cytuj news
  57. ↑ Congress surrenders to Bush, FinalCall
  58. ↑ Petraeus says security crackdown working, USA Today
  59. ↑ Reid Blasts Generals on Iraq (June 15, 2007),Capital Hill Blue
  60. ↑ Iraq 'Challenges' to Last for Years (June 18, 2007), Washington Post
  61. ↑ http://www.mnf-iraq.com/images/stories/CGs_Corner/070907_cg_mess.pdf
  62. ↑ "Top General May Propose Pullbacks." Los Angeles Times. 15 Aug 2007. retrieved 16 Aug 2007. (see page 2)
  63. ↑ http://www.consortiumnews.com/2007/091007a.html
  64. ↑ "Report to Congress on the Situation in Iraq." 10 Sept 2007. retrieved 10 Sept 2007.
  65. ↑ http://www.nytimes.com/2007/09/11/washington/11policy.html?_r=2&pagewanted=1&oref=slogin
  66. ↑ MarketWatch: Text of Democratic response to president's address. Congressman Tom Lantos, D- Calif., Chair of the House Foreign Affairs Committee, delivers the Democratic Radio Address.. [dostęp 20 stycznia 2008]. (ang.).
  67. ↑ Petraeus Warns Against Quick Pullback in Iraq News Graphic
  68. ↑ http://kyl.senate.gov/record.cfm?id=282218
  69. ↑ http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=14350283
  70. ↑ http://www.usatoday.com/news/washington/2007-09-18-poll-iraq_N.htm
  71. ↑ http://people-press.org/reports/display.php3?ReportID=355
  72. ↑ U.S. Senate Roll Call Votes 110th Congress - 1st Session. [dostęp 20 stycznia 2008]. (ang.).
  73. ↑ http://ap.google.com/article/ALeqM5icjoZfw9cxthDHzemr2CBJn0hSQg
  74. ↑ http://seattletimes.nwsource.com/html/iraq/2003968504_iraqplan23.html
  75. ↑ http://news.yahoo.com/s/ap/20070914/ap_on_re_us/us_iraq
  76. ↑ http://www.un.org/Depts/dpko/medals/unmih.htm United Nations Mission in Haiti
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Petraeus&oldid=11299273”