1 Batalion Celny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

3/I batalion wartowniczy

Kontynuacja

1 batalion SG

Dowódcy
Pierwszy

mjr piech. Julian Żaba

Organizacja
Dyslokacja

Chorzele[1]
Korotycze (od I 1922)[1]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

Główna Komenda Batalionów Celnych
1 Brygada Celna
Ministerstwo Skarbu

Szkic rozmieszczenia pododdziałów
1 batalionu celnego w 1921

1 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 w miejsce batalionów wartowniczych i batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 1 batalion celny powstał na terenie Okręgu Generalnego Warszawa na bazie 3/I batalionu wartowniczego[2]. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[3]. Podlegał Komendzie Głównej Batalionów Celnych, a pod względem politycznym Ministrowi Spraw Wewnętrznych[4]

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5]. Po sformowaniu dowództwo batalionu stacjonowało w Chorzelach. Swoje kompanie batalion rozmieścił w Lemanie, Dąbrowach, Chrzelach i Janowcu Kościelnym[6].

W sierpniu 1921 21 batalion celny został zluzowany przez Straż Celną i niedługo potem rozformowany. 1 i 2 kompania celna rozformowanego batalionu odeszła do 20 batalionu celnego, 3 kompania celna podporządkowana została 1 batalionowi celnemu, a 4 kc 2 batalionowi celnemu[7].

W listopadzie 1921 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[8]. 1 batalion celny wszedł w strukturę 1 Brygady Celnej[9].

Późną jesienią 1921 1 batalion celny przekazał swój odcinek graniczny nowo powstałemu Inspektoratowi Straży Celnej „Chorzele”.

Rozporządzeniem MSWewn. z 21 grudnia 1921 zmieniono dotychczasowe ustalenia związane z przegrupowaniem batalionu na granicę wschodnią i po załadowaniu na stacji Raszujka, 27 grudnia batalion miał udać się nie do Lidy a do Mikaszewicz. W styczniu dowództwo batalionu przemieściło się do Korotycz, a kompanie odpowiednio do Korotycz, Kormy, Maleszewa i Radziwiłowicz[6]. Z dniem 30 lipca 1922 o godzinie 12:00 batalion miał być zluzowany i na tym odcinku zakończyć służbę graniczną[10]. Został zluzowany jesienią 1922 przez 19 batalion celny i przeszedł do odwodu celem gruntownego przeszkolenia i zdyscyplinowania[10]. Po przeszkoleniu przedyslokowany został do Łachwy.

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[4]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[11]. 1 batalion celny przemianowany został na 1 batalion Straży Granicznej.

 Osobny artykuł: 1 batalion Straży Granicznej.

Służba celna[edytuj | edytuj kod]

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[12]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[13].

Sąsiednie bataliony

2 batalion celny w Szczuczynie13 batalion celny w Lubawie – VI 1921[14]

Kadra batalionu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
mjr piech. Julian Żaba[1] VI – VII 1921[6] dowódca 4 baonu celnego
kpt. Tadeusz Radziewanowski VII 1921[6]
mjr Henryk Więckowski VIII 1921 – XI1921[1] I – II i VII 1922[6]
kpt. Józef Mellerowicz[1] XII 1921[6]
por. Józef Lisewski p.o.[1] III - VI 1922[6]
rtm. rez. Zenobiusz Kolago[1][a] VIII 1922[6]
kpt. żand. Stanisław Kohmann[1] od 1 IX 1922[6]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Ordre de Bataille 1 batalionu celnego w Chorzelach na dzień 1 czerwca 1921[6]
kompanie 1. Leman[b] 2. Dąbrowy[c] 3. Chorzele[d] 4. Janowiec[e]
dowódcy por. Włodzimierz Papiz kpt. Tadeusz Radziewanowski por. Ignacy Pańcewicz por. Jan Buczyński
placówki Leman Antonia Zaręby I Gewarty
Kozioł Dąbrowy Zaręby II Smolany
Łacha Łosicha Kopiejka Trząski
Zimna Pełty Chorzele Zdzięty
Leman Cyk Wasiły Leśniki
Łączki Ruchaje Wólka Gołębie
Antonia Surowe Ryki-Borkowo Pepłówek
Warmiak Czarnia Janów Janowiec Kościelny
OdeB 1 batalionu celnego w Korotyczach na dzień 1 lutego 1922[6]
kompanie 1. Korotycze[f][g] 2. Korma 3. Maleszewo[h] 4. Radziwiłowicze[i]
dowódcy ppor. Józef Kotarba por. Józef Lissewski por. Karol Klingenberg por. Jan Buczyński
placówki ziemianka Prypeć Żugol
ziemianka Maleszewo I Suchryn
ziemianka Maleszewo II Sumita
ziemianka Maleszewo III Obsycie
ziemianka Borsuki Dubno
ziemianka Łutki Polski Chutor
ziemianka Lado Lesiczyn
Korma Bermy Kupicha
Rubryn Słoboda
Radziwiłowicze
OdeB 1 batalionu celnego w Korotyczach na dzień 1 września 1922[6]
kompanie 1. Korotycze 2. Korma 3. Maleszewo 4. Radziwiłowicze
dowódcy kpt. Piotr Kancewicz por. Józef Lissewski por. Marcin Nowicki por. Stanisław Stefanowicz
placówki Smolarnia nr 1 nr 0 Suchryń
Żadzin nr 2 nr 1 Sumita
Wysoki Grodziec nr 3 nr 2 Obszyc
Berny nr4 nr 3 Dubno
Lada nr 5 nr 4 Żukiewicze
Łutki nr 6 oddział km Lesiczyn
Borsuki nr7 sztab kc Kupiela
Łutki warta - sztab kc odwód Słoboda
oddział km sztab kc oddział km
warta - sztab kc warta - sztab kc
sztab kc sztab kc

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zenobiusz Kolago (ur. 29 października 1885), rotmistrz rezerwy 24 puł, w czerwcu 1922 został powołany do służby czynnej w Baonach Celnych[15]
  2. 1 kompania celna 1 bc w Lemanie została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Leman”
  3. 2 kompania celna 1 bc w Dąbrowach została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Dąbrowy”
  4. 3 kompania celna 1 bc w Chorzelach została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Chorzele”
  5. 4 kompania celna 1 bc w Janowcu została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Janowiec Kościelny”
  6. wieś Korotycze, gmina Chorsk, powiat stoliński, województwo poleskie
  7. 1 kompania celna w tym czasie była kompania rezerwową
  8. wieś Maleszewo Wielkie, gmina Chorsk, powiat stoliński, województwo poleskie
  9. okolica Radziwiłłowicze, gmina Czemery, powiat słonimski, województwo nowogródzkie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Ordre de bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Zarządzenia i wytyczne Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównej Komendy Batalionów Celnych dotyczące organizacji, reorganizacji i luzowania Batalionów Celnych → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Zarządzenia Głównej Komendy Baonów Celnych dotyczące przejęcia odcinka granicy 21 baonu celnego przez Straż Celną . → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.