22 Batalion Celny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
22 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

III/II i VII/II batalion etapowy

Kontynuacja

22 batalion SG

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Eustachy Konowaluk

Organizacja
Dyslokacja

Borszczów[1]
Zaleszczyki (od I 1922)[1]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

MSW
5 Brygada Celna

22 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 22 batalion celny powstał w granicach DOG Lwów, a zorganizowano go na bazie III/II i VII/II batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4]. 29 października 1921 wojewoda tarnopolski wydał zarządzenie w którym granicę państwową na terenie województwa tarnopolskiego podzielił na cztery odcinki [5]:

W listopadzie 1921 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[6]. 22 batalion celny znalazł się w strukturze 5 Brygady Celnej[7].

W październiku 1922 22 batalion celny przekazał ochronę granicy jednostkom granicznym Inspektoratu SC „Zaleszczyki”[8] w przeszedł do odwodu GK SG[9].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[10]. 22 batalion celny przemianowany został na 22 batalion Straży Granicznej.

 Osobny artykuł: 22 batalion Straży Granicznej.

Służba celna[edytuj | edytuj kod]

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[11]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[12].

W kwietniu 1922 bataliony celne będące na terenie DOG Lwów otrzymały zadanie chronić w rejonie swojej odpowiedzialności wiadukty, mosty kolejowe i dworce. Zadanie taki otrzymał także 22 batalion celny w Zaleszczykach[13].

Przejęcie ochrony granicy od Batalionów Celnych na terenie Inspektoratu SC „Zaleszczyki” nastąpiło 14 października 1922 o 12:00[8].

Sąsiednie bataliony

Kadra batalionu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
kpt. Eustachy Konowaluk[1] IX 1921 – III 1922[15]
mjr Antoni Ferdynand Chitry[1] IV 1922 – 16 X 1922[15]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Rozmieszczenie 22 bc w 1921
OdeB 22 batalionu celnego w Borszczowie na dzień 1 września 1921[15]
kompanie 1. Zaleszczyki 2. Kudryńce 3. Skała 4. Kociubińczyki
dowódcy kpt. Tomasz Perlak por. Ludwik Drozdowski por. Józef Kędzia por. Władysław Szilimirski
placówki Bielowce Okopy św. Trójcy Bereżanka Bednarówka
Workowce Boryszkowce Trójca Szydłowce
Olchowiec Zawale Puklaki Zielona
Hudykowce Zielona Podfilipie Siekierzyńce
Uście Biskupie Nowosiółka Wierzbówka Zbrzyż
Kołodróbka Zalesie Załucze Krągła
Sinków Niwra
Zazulińce
Kościelniki
Gródek
Dobrowlany
Pieczarna
OdeB 22 batalionu celnego w Zaleszczykach na dzień 30 września 1922[15]
kompanie 1. Sinków 2. Zaleszczyki 3. Mielnica 4. Wołkowce
dowódcy kpt. Tomasz Perlak kpt. Antoni Palkilon por. Filibert Kozłowski por. Ferdynand Erbes
placówki Dereniówka Żeżawa Wygnanka Wołkowce
Gródek Pieczarna Kaczorówka Dźwinogród
Kościelniki Zaleszczyki Uście Biskupie Trubczyn
Zazilińce Dobrowlany Horoszowa Bielowce
Sinków Dereniówka Chudykowce Okopy Św. Trójcy
Kołodróbka Olchowiec

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
  • Materiały dotyczące ochrony granicy na odcinku 10 batalionu celnego → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące dyslokacji, wykazy placówek, rozkład pododdziałów, korespondencja 39 batalionu celnego, 1921 – 1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące spraw dyslokacyjnych:przeniesienia siedzib komend, baonów, obszary odcinków granicznych, 1922–1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.