37 Batalion Celny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
37 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

6/V batalion wartowniczy

Kontynuacja

37 batalion SG

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Bronisław Sapecki

Organizacja
Dyslokacja

Gawrylczyce[1]
Rożan Wielki[2]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

MSW
7 Brygada Celna

37 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 37 batalion celny powstał w granicach DOG Kraków, a zorganizowano go na bazie 6/V batalionu wartowniczego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[3]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[4].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5].

W listopadzie 1921 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[6]. 37 batalion celny znalazł się w strukturze 7 Brygady Celnej[7].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[4]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[8]. 37 batalion celny przemianowany został na 37 batalion Straży Granicznej.

 Osobny artykuł: 37 batalion Straży Granicznej.

Służba celna[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozkazem poleskiego inspektora wojskowego granicy wschodniej z 19 października 1921, 37 batalion celny (krakowski) obsadził odcinek granicy od wsi Morocz do wsi Jaskowicze z siedzibą dowództwa batalionu w Gawrylczycach[9].

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[10]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[11].

Sąsiednie bataliony

Kadra batalionu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
kpt. Bronisław Sapecki[2]
mjr Stanisław Krajewski[2] od X 1922[13]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

OdeB 37 batalionu celnego w Gawrylczycach 26 października 1921[1]
kompania 1. Morocz 2. Wielki Rożan 3. Wieliczkowicze oddz. km
Ordre de Bataille 37 bc w Wielkim Rożanie1 października 1922[13]
kompania 1. Nowy Rożan 2. Wieliczkowicze 3. Morocz 4. Wielki Rożan

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Sprawy organizacyjno−dyslokacyjne Inspektoratu Granicy Wschodniej „Polesie” → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
  • Materiały dotyczące dyslokacji Inspektoratu Wojskowego Granicy Wschodniej Województwa Poleskiego, 1921–1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin