9 Kołobrzeski Batalion Saperów

9 Batalion Saperów
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944, 1967
Rozformowanie	1946, 1970
Nazwa wyróżniająca	Kołobrzeski
	Dowódcy
Pierwszy	kpt. Taras Czyżenek
	Organizacja
Numer	JW 2468
Dyslokacja	Ełk
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	1 Brygada Saperów ; Warszawski OW
	Odznaczenia

9 Kołobrzeski Batalion Saperów (9 bsap) – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sformowany w miejscowości Lebiedin (okolice Sum) na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 1 z 1 kwietnia 1944, jako jednostka 1 Warszawskiej Brygady Saperów. Wyróżniony mianem „Kołobrzeski” nadanym rozkazem Naczelnego Dowódcy Armii czerwonej z 18 marca 1945, odznaczony krzyżem Virtuti Militari V klasy nadanym rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z 21 czerwca 1945 i orderem Czerwonej Gwiazdy nadanym uchwałą Rady Najwyższej ZSRR nr 253/132 z 9 lipca 1945

Przysięgę żołnierze batalionu złożyli 9 lipca 1944 we wsi Ostrów na Wołyniu.

30 września 1967 dziedzictwo tradycji, numer i nazwę wyróżniającą przyjął 51 batalion saperów w Ełku.

27 marca 1970 9 Kołobrzeski batalion saperów został rozformowany.

Dowództwo i sztab
pluton dowodzenia
3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
kwatermistrzostwo
- punkt pomocy medycznej
- lazaret weterynaryjny
- warsztaty i magazyn techniczny
drużyna gospodarcza

Stan etatowy liczył 321 żołnierzy, w tym: 31 oficerów, 62 podoficerów i 228 szeregowych.

Na wyposażeniu znajdowały się między innymi 483 miny.

Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

Brygady saperów	1 BSap 2 BSap 4 BSap 5 BSap 3 BPont-Most 7 BInż-Bud
Bataliony saperów	1 bsap 2 bsap 3 bsap 4 bsap 5 bsap 7 bsap (3)8 bsap 9 bsap 10 bsap 11 bsap 13 bsap 14 bsap 18 bsap 19 bsap 20 bsap 21 bsap 24 bsap 25 bsap 26 bsap 27 bsap 28 bsap 29 bsap 30 bsap 32 bsap 34 bsap 36 bsap 38 bsap 39 bsap .
Bataliony pontonowo-mostowe	6 bpont-most 31 bpont-most 33 bpont-most 35 bpont-most

Rodowód	Związek Patriotów Polskich PSZ w ZSRR (1943–1944) Armia Ludowa
Instytucje centralne	Naczelne Dowództwo (1944) Sztab Główny ND Główny Sztab Formowania Szefostwo Mobilizacji i Uzupełnień Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Główne Kwatermistrzostwo
Formacje	1 AWP 2 AWP piechota na froncie wsch. broń pancerna na froncie wsch. artyleria na froncie wsch. Wojska Ochrony Pogranicza Wojskowa Służba Wewnętrzna
Struktura organizacyjna	OdB 1 Korpusu PSZ w ZSRR OdB WP w 1949 OdB WP w okresie stalinizmu OdB WP na przełomie lat 50/60 XX w. WP w latach 80.
Działania wojsk	bitwa pod Lenino przyczółki pod Dęblinem i Puławami przyczółek warecko-magnuszewski przyczółki warszawskie Praga Warszawa przełamanie Wału Pomorskiego operacja pomorska bitwa o Kołobrzeg forsowanie Nysy operacja łużycka forsowanie Odry operacja berlińska GO Rzeszów akcja „Wisła” GO Wisła Poznański Czerwiec Operacja „Dunaj” Grudzień 1970 wzgórza Golan stan wojenny w Polsce
Stalinizm w wojsku	Główny Zarząd Informacji obława augustowska walka z partyzantką niepodległościową i antykomunistyczną proces Tatar-Utnik-Nowicki proces generałów Uroczysko Baran Wojskowy Korpus Górniczy Kwatera na Łączce
Szkolnictwo wojskowe	ASG WAP WAT WAM WSOWOP WSOWZ SOR TOSWLot COS WSW