Bękarty wojny
| ||
Gatunek | czarna komedia | |
Data premiery | ![]() ![]() | |
Kraj produkcji | ![]() ![]() | |
Język | angielski, niemiecki, francuski | |
Czas trwania | 153 minuty | |
Reżyseria | Quentin Tarantino | |
Scenariusz | Quentin Tarantino | |
Główne role | Brad Pitt, Diane Kruger, Daniel Brühl, Mélanie Laurent, Christoph Waltz, Til Schweiger | |
Muzyka | Mary Ramos | |
Zdjęcia | Robert Richardson | |
Kostiumy | Anna Biedrzycka-Sheppard | |
Montaż | Sally Menke | |
Produkcja | Lawrence Bender, Quentin Tarantino | |
Wytwórnia | A Band Apart Studio Babelsberg | |
Dystrybucja | The Weinstein Company Universal Pictures | |
Budżet | $70 000 000[1] |
Bękarty wojny (ang. Inglourious Basterds) – amerykańsko-niemiecki film wojenny (czarna komedia) w reżyserii Quentina Tarantino z 2009. Film otrzymał 8 nominacji do Oscara, co przełożyło się na jedną nagrodę dla Christopha Waltza za rolę drugoplanową.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
W czasie II wojny światowej powołana zostaje przez amerykański wywiad grupa żołnierzy zwanych „Bękartami”, składająca się głównie z amerykańskich Żydów pod dowództwem porucznika Aldo Raine’a. Ich celem jest zastraszanie całej III Rzeszy poprzez brutalne zabijanie i skalpowanie nazistów za liniami wroga w okupowanej przez Niemców Francji. Niektórym pozwolą przeżyć, ale robią im bez znieczulenia blizny na czołach w kształcie swastyki. Aby po wojnie nigdy nie mogli ukryć swej przeszłości.
W 1944 „Bękarty” rozpoczynają przygotowania do zaplanowanej przez wywiad brytyjski tajnej operacji zamachu na przywódców III Rzeszy podczas premiery filmowej w Paryżu, na której ma zostać wyświetlony film zrealizowany przez Josepha Goebelsa. Tematem jest snajper, szeregowy Fredrick Zoller. Ponoć o sokolim wzroku. Przypadkiem padło na kino, którego właścicielką jest Żydówka – Shosanna, ukrywająca się pod nowym nazwiskiem jako Emmanuelle Mimieux. W 1941 r. była świadkiem zmasakrowania swojej rodziny przez ludzi pułkownika SS Hansa Landy. Ten zostaje przydzielony do ochrony premiery. Nikt nie przypuszcza, że zaplanuje zemstę. Przypadkiem jej drogi skrzyżowały się z Bękartami wojny.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- „Bękarty”
- Brad Pitt – porucznik Aldo Raine, „Aldo Apacz”, przywódca grupy
- Eli Roth – sierżant Donnie Donowitz, zwany „Żydowskim Niedźwiedziem”
- Til Schweiger – sierżant Hugo Stiglitz, były żołnierz niemiecki owładnięty żądzą zemsty na funkcjonariuszach Gestapo
- Gedeon Burkhard – kapral Wilhelm Wicki, uciekinier z Austrii
- B.J. Novak – szeregowy Smithson Utivich
- Omar Doom – szeregowy Omar Ulmer
- Samm Levine – szeregowy Gerold Hirschberg
- Michael Bacall – szeregowy Michael Zimmerman
- Carlos Fidel – szeregowy Simon Sakowitz
- Amerykanie
- Bo Svenson – amerykański porucznik
- Harvey Keitel – dowódca OSS, który przyjmuje propozycję układu (głos)
- Brytyjczycy
- Michael Fassbender – porucznik Archie Hicox
- Mike Myers – generał Ed Fenech
- Rod Taylor – Winston Churchill
- Francuzi
- Mélanie Laurent – Shosanna Dreyfus
- Denis Menochet – Perrier LaPadite
- Christian Berkel – Eric
- Jacky Ido – Marcel
- Jana Pallaske – Babette
- Julie Dreyfus – Francesca Mondino
- Léa Seydoux – Charlotte LaPadite
- Niemcy
- Christoph Waltz – Standartenführer Hans Landa. Zwany „Łowcą Żydów”. Jest prawdziwym socjopatą. Często ma dobry humor lub go udaje. Stara się mówić, tak aby wmówić rozmówcy przyjaźń. Jednak jest bardzo wścibskim, inteligentnym, łapiącym za słówka śledczym. Łatwo wyciąga prawdę, stopniowo zmieniając swój charakter na potwora.
- Diane Kruger – Bridget von Hammersmark, aktorka niemiecka i agentka wywiadu brytyjskiego
- Daniel Brühl – Schütze Fredrick Zoller
- August Diehl – Sturmbannführer Dieter Hellstrom
- Alexander Fehling – Oberfeldwebel Wilhelm
- Sönke Möhring – Gefreiter Butz
- Richard Sammel – Feldwebel Werner Rachtman
- Sylvester Groth – Joseph Goebbels
- Martin Wuttke – Adolf Hitler
- Ludger Pistor – Kapitan Wolfgang
- Postacie usunięte
- Cloris Leachman – Pani Himmelstein
- Maggie Cheung – Madame Ada Mimieux
- Michael Madsen – Babe Buchinsky
- oraz
- Samuel L. Jackson – narrator (głos)
Informacje dodatkowe[edytuj | edytuj kod]
- Film inspirowany był włoskim dziełem klasy „B” Bohaterowie z piekła (1978).
- W Bękartach wojny jedynie 30% dialogów wypowiadanych jest w języku angielskim. Pozostałe to niemiecki, francuski, a także włoski[2].
- Drugi rozdział filmu nakręcony został na terenie Fortu Hahneberg w Berlinie[3].
- W filmie występuje nawiązanie do góry Piz Palü i filmu z 1929 roku Białe Piekło na Piz Palü.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Inglourious Basterds (2009) – Box Office Mojo.
- ↑ 20 filmowych ciekawostek, o których nie mieliście pojęcia (pol.). onet.pl. [dostęp 2014-06-14].
- ↑ Film-Schüsse am Fort Hahneberg (niem.). Die Welt, 2008-10-17. [dostęp 2013-03-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plakat
- Bękarty wojny w bazie Internet Movie Database (ang.)
- Bękarty wojny w bazie Filmweb
|
- Amerykańskie filmy dramatyczne
- Amerykańskie filmy wojenne
- Amerykańskie czarne komedie
- Filmy o II wojnie światowej
- Filmy w reżyserii Quentina Tarantino
- Filmy wytwórni Universal Pictures
- Filmy wytwórni The Weinstein Company
- Amerykańskie filmy z 2009 roku
- Niemieckie filmy dramatyczne
- Niemieckie czarne komedie
- Filmy kręcone w Londynie
- Filmy kręcone we Francji
- Filmy, których akcja toczy się w Paryżu