Big Yellow Taxi

Big Yellow Taxi

Wykonawca singla z albumu Ladies of the Canyon
Joni Mitchell
Wydany	lipiec 1970
Nagrywany	1970
Gatunek	folk rock, pop-rock, folk, pop
Długość	2:16
Wydawnictwo	Reprise
Producent	Joni Mitchell
Format	7″
Autor	Joni Mitchell
Singel po singlu
— „Big Yellow Taxi” (1970) „Carey” (1971)

Big Yellow Taxi – piosenka napisana i pierwotnie nagrana przez Joni Mitchell w roku 1970. W jej rodzinnej Kanadzie singiel z utworem dotarł do miejsca 14. W Australii znalazł się na pozycji 8., natomiast w Wielkiej Brytanii zatrzymał się na lokacie 11. Oryginalnie wydany singiel w USA – w sierpniu 1970 roku – dotarł jedynie na miejsce 67. zestawienia Billboard Hot 100. Jednak pięć lat później, w wersji na żywo piosenka stała się hitem, plasując się na #24. Także inni wykonawcy sięgnęli po tę kompozycję, m.in. Bob Dylan, The Neighborhood (Hot 100, #29), Máire Brennan, Amy Grant oraz Counting Crows.

Geneza utworu

Joni Mitchell napisała tę piosenkę pod wpływem podróży na Hawaje. Jak wspomina w rozmowie z dziennikarzem Alanem McDougallem, przeprowadzonej na początku lat 70. XX w., do hotelu przybyła o takiej porze, że dopiero rano mogła zobaczyć widok z okna. Był to „pocztówkowy” widok na ocean, na palmy przy brzegu, fale. Jednak gdy stanęła na balkonie i spojrzała w dół, zobaczyła betonowy parking. Pomyślała: They paved paradise and put up parking lot (Zabetonowali raj i wybudowali plac parkingowy). I te słowa znalazły się w tekście piosenki.

Wersja Boba Dylana

Big Yellow Taxi

Wykonawca utworu z albumu Dylan
Bob Dylan
Wydany	16 listopada 1973
Nagrywany	4 czerwca 1970
Gatunek	folk
Długość	2:12
Twórca	Joni Mitchell
Producent	Bob Johnston
Wydawnictwo	Columbia Records

Muzyk zaaranżował utwór, nagrał go w czerwcu 1970 roku, który wydany został na albumie Dylan w listopadzie 1973 roku.

Historia i charakter utworu

Piosenka ta została nagrana na 6 sesji w Columbia Studio E w Nowym Jorku 4 czerwca 1970 r. Oprócz niej nagrał Dylan wtedy jeszcze: albumowe „New Morning” i „Three Angels” oraz odrzucone „Bring Me Water” i „Tomorrow Is a Long Time”.

Wersja Dylana ma nieco zmienione słowa i w pełni zasługuje na miano odrzutu sesyjnego.

Dylan nigdy nie wykonywał tej ballady na koncertach.

Muzycy

• Bob Dylan – pianino, gitara, harmonijka, wokal

sesja szósta

• Al Kooper – gitara, pianino, wokal
• Charlie Daniels – gitara basowa
• Ron Cornelius – gitara
• Russ Kunkel – perkusja
• Hilda Harris – chórki
• Albertine Robinson – chórki
• Maeretha Stewart – chórki

Inne wersje

• Sugar Beats – Really Cool Songs (1973)
• Monty Alexander – Jamboree: Ivory and Steel (1988)
• Amy Grant – House of Love (1994)
• Pinhead Gunpowder – Jump Salty (1994)
• Monika Borzym – Back to the garden (2016)

Bibliografia

• Paul Williams, Bob Dylan. Performing Artist 1960–1973. The Early Years, Omnibus Press, Nowy Jork 2004, ISBN 1-84449-095-5.
• Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8. OCLC 32746653.
• Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0. OCLC 56751184.

Linki zewnętrzne

• Tekst piosenki i akordy