Boots of Spanish Leather

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boots of Spanish Leather
Wykonawca utworu
z albumu The Times They Are a-Changin’
Bob Dylan
Wydany

13 stycznia 1964

Nagrywany

7 sierpnia 1963

Gatunek

folk

Długość

4:40

Twórca

Bob Dylan

Producent

Tom Wilson

Wydawnictwo

Columbia Records

Boots of Spanish Leather – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w sierpniu 1963 r. i wydana na trzecim studyjnym albumie The Times They Are a-Changin’ w styczniu 1964 r.

Historia i charakter utworu[edytuj | edytuj kod]

Ta kompozycja Dylana jest już obecnie klasykiem.

Ballada ta jest piosenką miłosną, a właściwie – o końcu miłości. Gdy powstawał album The Times They Are a-Changin’ właśnie kończyła się miłość Dylana i Suze Rotolo, studentki literatury angielskiej, która zaznajomiła go z poezją i od której dowiedział się o zbieżności jego pseudonimu z nazwiskiem poety walijskiego Dylana Thomasa[1] Na albumie tym znajdują się dwa utwory związane z Suze Rotolo: „One Too Many Mornings” i „Boots of Spanish Leather”.

6 sierpnia 1963 r. Rotolo wyprowadziła się z ich wspólnego mieszkania.

Chociaż piosenka ta jest osobista Dylan dokonał zabiegu przenosząc historię do przeszłości. Nadał utworowi formę dialogu między kochankami wprowadzając zarówno archaiczny język, jak i strukturę kompozycji. Również cała sceneria żaglowych flot podczas sztormu cofa słuchacza do przeszłości.

Utwór ten cechuje surowa emocjonalność i momentami dość brutalna szczerość.

W miarę konwersacji pomiędzy kochankami, Dylan coraz bardziej utożsamia się z kochankiem porzuconym, który powoli zaczyna sobie uświadamiać, że jest to koniec ich związku.

Od strony muzycznej ballada ta wykazuje duże podobieństwo do miłosnej ballady „Girl from the North Country”.

Wersje Dylana[edytuj | edytuj kod]

Piosenka ta była wykonywana przez Dylana głównie w latach 60. XX wieku.

  • kwiecień 1963 r. – rejestracja utworu u wydawcy Dylana - Witmark Music.
  • 12 kwietnia 1963 r. – pierwszy wielki koncert Dylana w „Town Hall” w Nowym Jorku. Występ został nagrany przez Columbię i wybrane utwory wraz z innymi piosenkami z dwóch dalszych koncertów miały zapełnić pierwszy koncertowy album artysty. Plany zostały jednak zarzucone i pozostały po nich jedynie wydrukowane okładki.
  • 26 kwietnia 1963 r. – nagrania Dylana w chicagowskim radiu WFMT dla programu „Studs Terkel Wax Museum”.
  • maj/czerwiec 1963 r. – nagrania w domu Tony’ego Glovera w Minneapolis w stanie Minnesota.
  • 17 lipca 1963 r. – nagrania w domu Dave’a Whitakera w Minneapolis.
  • 6 sierpnia 1963 r. – pierwsza sesja do albumu w Columbia Studio A w Nowym Jorku; pierwsze nagrania piosenki.
  • 7 sierpnia 1963 r. – druga sesja do albumu w Columbia Studio A; ostateczne nagranie kompozycji, które ukazało się na albumie.
  • 26 października 1963 r. – koncert w Carnegie Hall, pierwszy, na który Dylan zaprosił swoich rodziców. Występ został nagrany przez Columbię i wybrane utwory wraz z piosenkami z dwóch innych koncertów miały zapełnić pierwszy koncertowy album artysty. Plany zostały jednak zarzucone i pozostały po nich jedynie wydrukowane okładki.
  • 1 czerwca 1965 r. – nagrania dla TV BBC; emisja tej części programu nastąpiła 19 czerwca 1965 r.

Dylan przestał właściwie wykonywać ten utwór w latach 70. XX wieku. W latach 80. wykonywał go sporadycznie, a bardziej regularnie od jego „Nigdy nie kończącego się tournée”, które zaczęło się w 1988 r.

Inne wykonania[edytuj | edytuj kod]

  • Linda Mason – How Many Seas Must a White Dove Sail (1964)
  • Joan BaezAny Day Now (1968); Vanguard Sessions: Baez Sings Dylan (1998)
  • Golden Gate Strings – Bob Dylan Songbook (1965)
  • Richie HavensElectric Havens (1966)
  • Sebastian Cabot – Sebastian Cabot, Actor - Bob Dylan, Poet (1967)
  • Dan McCafferty – Dan McCafferty (1975)
  • Folkmill – Topelt rosin (1998)
  • Nanci GriffithOther Voices, Other Rooms (1993); Winter Marquee (2002)
  • Dubliners – 30 Years a-Greying (1994)
  • Seldom Scene – Scene It All (2000)
  • Michel Montecrossa – Born in Time (2000)
  • Michael Moore – Jewels and Binoculars (2000)
  • Ida na albumie różnych wykonawców A Tribute to Bob Dylan, Volume 3: The Times They Are a-Changin’ (2000)
  • Martin Simpson na albumie różnych wykonawców A Nod to Bob (2001)
  • Robert Deeble – singel (2001)
  • Gerry Murphy – Gerry Murphy Sings Bob Dylan (2002)
  • Robert Deeble na albumie różnych wykonawców - May Your Song Always Be Sung: The Songs of Bob Dylan, Volume 3 (2003)
  • Ted Tanner – Another Roadside Attraction (2006)
  • T. Duggins – T. Duggens: Undone (2006)
  • Dervish - Spirit (2003)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przeświadczenie, że Robert Zimmerman przyjął pseudonim Dylan na cześć poety Dylana Thomasa należy do sfery mitów – tworzonych przez Boba Dylana na początku lat 60. XX w. z premedytacją. Dowodzi tego ewolucja pseudonimu od Dillona (na cześć Matta Dillona, bohatera serialu „Gunsmoke”) do Dylana, brak jakichkolwiek odniesień w twórczości Boba Dylana do poezji Dylana Thomasa, brak jakichkolwiek informacji, że Bob Dylan miał w ogóle jakikolwiek tom poezji Dylana Thomasa. Hibbing było małą mieściną, gdzie z pewnością nie było ani jednej osoby wiedzącej coś o współczesnym przecież poecie. A potem w Minneapolis miał najpierw pseudonim Dillon, który ze względów brzmieniowych zmienił na Dylan. Po tym jak Suze Rotolo wprowadziła go w świat poezji i poznała z wierszami Dylana Thomasa, 2 sierpnia 1962 r. „Bob Dylan” urzędowo zmienił nazwisko na Bob Dylan.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years. Omnibus Press, Nowy Jork 2004 ISBN 1-84449-095-5
  • Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. St. Martin Press, Nowy Jork 1995 ISBN 0-312-13439-8
  • Oliver Trager. Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Billboard Books, Nowy Jork 2004. ISBN 0-8230-7974-0

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]