Chorągiew piesza prywatna Melchiora Wejhera

Chorągiew piesza prywatna Melchiora Wejhera - chorągiew piesza prywatna (koronna) I połowy XVII wieku, okresu wojen ze Szwedami i Moskwą. Była to chorągiew autoramentu polskiego^[1].

Szefem^[2] tej chorągwi był wojewoda chełmiński - Melchior Wejher herbu tego samego nazwiska. Chorągiew wzięła udział w wojnie polsko-szwedzkiej 1626-1629 w liczbie 200 żołnierzy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojska autoramentu narodowego formowano według systemu towarzyskiego, gdzie zaciągający się towarzysz stawiał się wraz z pocztem (stąd pocztowi). Jednostką taktyczno-organizacyjną była tu chorągiew, którą dowodzili porucznik i rotmistrz. Funkcje nieetatowych podoficerów pełnili starsi towarzysze. Zarówno ubiór jak i uzbrojenie oparte było na wzorach polskich.
↑ Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Gembarzewski: Husarze, Ubiór, oporządzenie i uzbrojenie 1500–1775. Warszawa: Broń i Barwa, 1999.
Konstanty Górski: Historia jazdy polskiej. Kraków: 1894.

[1] Wojska autoramentu narodowego formowano według systemu towarzyskiego, gdzie zaciągający się towarzysz stawiał się wraz z pocztem (stąd pocztowi). Jednostką taktyczno-organizacyjną była tu chorągiew, którą dowodzili porucznik i rotmistrz. Funkcje nieetatowych podoficerów pełnili starsi towarzysze. Zarówno ubiór jak i uzbrojenie oparte było na wzorach polskich.

[2] Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

[1]

[2]