Przejdź do zawartości

Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji
Allied Command Transformation
Ilustracja
Historia
Organizacja

 NATO

Sformowanie

2003

Tradycje
Rodowód

Naczelne Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych NATO Atlantyku ACLANT

Organizacja
Dyslokacja

Norfolk

Strona internetowa

Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji (ang. Allied Command Transformation, ACT) – jedno z dwóch dowództw strategicznych NATO, zajmujące się transformacją zdolności wojskowych Organizacji do nowych wymagań geopolitycznych. To dowództwo ma testować i wdrażać nowe doktryny strategiczne, kontrolować zdolności i możliwości wojsk Organizacji oraz prowadzić szkolenia i ćwiczenia. ACT ma siedzibę w Norfolk w Stanach Zjednoczonych Ameryki[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo zostało powołane do życia w ramach reform strukturalnych NATO na mocy decyzji podjętych na zjeździe Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Pradze w 2002 roku. Nowa struktura ma na celu odejście od geograficznego podziału dowództw na rzecz struktur podzielonych według sprawowanych funkcji.

Struktura

[edytuj | edytuj kod]

ACT kontroluje szereg ośrodków badawczych i szkoleniowych m.in. Joint Warfare Centre w Norwegii, Centrum Szkolenia Sił Połączonych w Bydgoszczy i Centrum Badań Podwodnych w La Spezia we Włoszech.

Struktura w 2014[2]

Zadania dowództwa

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowym zadaniem Sojuszniczego Dowództwa ds. Transformacji jest kierowanie transformacją struktur wojskowych NATO w celu zdobywania i rozwijania przez siły sojusznicze zdolności do działań podejmowanych w odpowiedzi na aktualne i prognozowane zagrożenia bezpieczeństwa międzynarodowego. Odpowiada za następujące obszary funkcjonowania Sojuszu[3]:

  • planowanie obronne w zakresie opracowania przeglądu wymagań obronnych, propozycji celów sił zbrojnych oraz wymagań długoterminowych,
  • opracowywanie koncepcji i doktryn poziomu strategicznego we współdziałaniu z naczelnym dowódcą Sojuszniczych Sił w Europie
  • efektywne gospodarowanie zasobami i rozwijanie międzynarodowych zdolności umożliwiających realizację zadań Sojuszu
  • prowadzenie analiz kierunków rozwoju koncepcji i zdolności wywiadowczych NATO
  • rozwijanie przyszłej strategii, koncepcji i zdolności systemów dowodzenia i informatyki, a także ich struktury
  • szkolenie, ćwiczenia, kontrolę i eksperymenty
  • badania naukowe i rozwój przyszłych technologii

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]