Dziewice konsekrowane
Dziewice konsekrowane – w Kościele katolickim indywidualna forma życia konsekrowanego kobiet. Konsekracji udziela ordynariusz diecezji kobietom świeckim oraz mniszkom. W praktyce oznacza publiczne zobowiązanie się do zachowania dziewictwa przez całe życie, dokonane wobec biskupa. Dziewice konsekrowane żyjące w świecie nie są zobowiązane do życia wspólnego, niemniej przysługuje im prawo zrzeszania.
Definicja prawno-kanoniczna stanu dziewic ujęta jest w kanonie 604. Kodeksu prawa kanonicznego:
![]() |
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Od początku historii chrześcijaństwa istniały w Kościele kobiety, które podejmowały życie w dobrowolnym, stałym dziewictwie. Wśród dzieł Ojców Kościoła znajdujemy wiele homilii i traktatów skierowanych do tych dziewic. Wśród nich m.in. Tertulian (ok. 155-220), Cyprian z Kartaginy, Ambroży z Mediolanu[1], Augustyn z Hippony, Jan Chryzostom, Grzegorz z Nyssy, Metody z Olimpu.
W ciągu wieków stan dziewic konsekrowanych w Kościele ustąpił miejsca zgromadzeniom zakonnym, choć nigdy nie zanikł. Jedną z takich dziewic była Katarzyna ze Sieny (1347-1380), uznawana przez Kościół katolicki za patronkę Europy.
Na mocy dekretów Soboru Laterańskiego II (1139) zaprzestano udzielania konsekracji dziewicom żyjącym w świecie.
Od Soboru Watykańskiego II stan dziewic doznaje odrodzenia w wielu Kościołach lokalnych. Odnowiony Obrzęd Konsekracji Dziewic, zatwierdzony przez papieża Pawła VI, wszedł w życie 6 stycznia 1971.
W 2017 w Polsce są 253 dziewice konsekrowane (Verginetki), najwięcej w Krakowie (31) oraz w Gdańsku (19) i Warszawie (31)[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ O dziewicach, tłum. K. Obrycki, w: Ambroży z Mediolanu, Wybór pism. J. Jundziłł, ks. P. Libera, ks. K. Obrycki, R. Pankiewicz, ks. W. Szołdrski (przekład), J. Jundziłł, ks. P. Libera, Ks. K. Obrycki, R. Pankiewicz (Wstęp i opracowanie), Warszawa: ATK 1986, s. 193-228, seria: PSP 35.
- ↑ Strona Stanu Dziewic Konsekrowanych w Polsce. [dostęp 2016-08-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kodeks prawa kanonicznego 1983. katolicki.net, 1983. [dostęp 2016-08-01].