Przejdź do zawartości

Giennadij Gołowkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giennadij Gołowkin
Геннадий Головкин
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Giennadij Giennadijewicz Gołowkin

Pseudonim

Good Boy, GGG

Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1982
Karaganda

Obywatelstwo

Kazachstan

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

średnia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

45

Zwycięstwa

42

Przez nokauty

37

Przez poddania

0

Przez decyzje

0

Porażki

2

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kazachstan
Igrzyska olimpijskie
srebro Ateny 2004 boks
waga średnia
Mistrzostwa świata
złoto Bangkok 2003 waga średnia
Igrzyska azjatyckie
złoto Pusan 2002 waga junior średnia
Odznaczenia
Order Nazarbajewa Order „Szlachetność” Order „Honor” (Kazachstan)
  1. Bilans walk aktualny na 17 września 2022.
Golovkin-Lemieux (października 2015)

Giennadij Giennadijewicz Gołowkin (kaz. Геннадий Геннадьевич Головкин, ur. 8 kwietnia 1982 w Karagandzie) – kazachski bokser, były mistrz świata IBF, WBA i IBO oraz były mistrz świata wagi średniej federacji WBC. W swojej karierze pokonał 23 zawodników o tytuł mistrza świata wagi średniej[1].

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 w Budapeszcie został mistrzem świata juniorów w kategorii lekkopółśredniej. W 2002 wystartował w Igrzyskach Azjatyckich w Pusan w wadze junior średniej. Kolejno pokonał Abdullaha Shekiba (Afganistan), Nagimeldina Adama (Katar), Song In Joona (Korea Południowa) i w finale Suriya Prasathinpimai z Tajlandii przez TKO w 3. rundzie

Na Mistrzostwach Świata w Bangkoku w 2003 pokonał: przyszłego mistrza świata Rosjanina Matwieja Korobowa, Andy’ego Lee z Irlandii oraz przyszłego zawodowego mistrza świata Rumuna Luciana Bute. W półfinale wygrał z Kubańczykiem Yordanisem Despaignem, a w finale pokonał Ukraińca Ołeha Maszkina przez RSC w 2. rundzie i został mistrzem wagi średniej[2].

W 2004 został mistrzem Azji, a następnie reprezentował swój kraj na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w wadze średniej, gdzie kolejno pokonał Ali Ahmeda Khana z Pakistanu i Egipcjanina Ramadana Yassera. W półfinale wygrał z Amerykaninem Andre Dirrellem, a w finale przegrał na punkty z Gajdarbiekiem Gajdarbiekowem z Rosji.

W Mistrzostwach Świata w Mianyang (Chiny) w 2005 pokonał Nikolę Sjekloca, a następnie sensacyjnie przegrał z Egipcjaninem Mohammadem Hikalem[3].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową rozpoczął 5 czerwca 2006. Do listopada 2009 stoczył 18 walk, wszystkie wygrywając. W tym czasie zdobył wakujący tytuł WBO Intercontinental w kategorii średniej.

14 sierpnia 2010 w Panamie doszło do spotkania z Miltonem Núñezem (Kolumbia). Gołowkin wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie i zdobył pas tymczasowego mistrza WBA w wadze średniej[4]. Po otrzymaniu przez Felixa Sturma tytułu super mistrza WBA, Gołowkin został jesienią 2010 uznany regularnym mistrzem WBA.

W pierwszej obronie, 16 grudnia 2010, bez problemu uporał się przed własną publicznością w Astanie (Kazachstan) z Kolumbijczykiem Nilsonem Julio Tapią wygrywając przez nokaut w trzeciej rundzie[5]. 17 czerwca 2011 doszło w Panamie do pojedynku z byłym mistrzem świata organizacji IBF w wadze junior średniej Ugandczykiem Kassimem Oumą. Po bardzo dobrej walce Gołowkin wygrał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie[6]. W kolejnej obronie tytułu, 9 grudnia, znokautował w pierwszej rundzie Lajuana Simona (Stany Zjednoczone)[7].

12 maja 2012 obronił pas zwyciężając przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie Japończyka Makoto Fuchigamiego, posyłając go na deski w rundzie pierwszej i drugiej[8]. W kolejnym pojedynku miał zmierzyć się z mistrzem świata federacji WBO Rosjaninem Dmitrijem Pirogiem. Do pojedynku nie doszło z powodu kontuzji Piroga a zastąpił go aktualny mistrz Europy Polak Grzegorz Proksa. 1 września w Veronie (Stany Zjednoczone) Gołowkin zaprezentował się znakomicie amerykańskiej widowni (transmisję z walki przeprowadziła stacja HBO) i wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie mając przeciwnika na deskach w rundzie pierwszej, czwartej i piątej[9].

19 stycznia 2013 w obronie tytułów WBA i IBO zmierzył się z Amerykaninem Gabrielem Rosado. Rosado dzielnie się trzymał, ale został poddany w 7 rundzie przez sędziego, z powodu dużej ilości rozcięć na twarzy.

3 listopada 2013 pokonał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Amerykanina Curtisa Stevensa mając go na deskach w drugiej rundzie. Gołowkin obronił tym samym tytuły WBA i IBO.

1 lutego 2014 na gali boksu w Monte Carlo pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Osumanu Adamę z Ghany, wcześniej trzykrotnie rzucając rywala na deski.

26 lipca 2014 w Madison Square Garden pokonał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie byłego zunifikowanego mistrza świata Daniela Geale'a, po raz kolejny broniąc tytuł mistrzowski[10].

18 października 2014 w kalifornijskim Carson pokonał przez nokaut w drugiej rundzie meksykańskiego wojownika Marco Antonio Rubio i do posiadanych pasów mistrzowskich dorzucił pas WBC Interim.

Do kolejnej obrony posiadanych tytułów przystąpił 21 lutego 2015 na gali w stolicy Monako - Monte Carlo. Jego przeciwnikiem był były pretendent do tytułów mistrzowskich wagi średniej Martin Murray (29-2-1, 12 KO). Brytyjczyk długo i dzielnie się bronił, dotrwał do jedenastej rundy, mimo że wcześniej trzykrotnie był liczony - dwukrotnie w rundzie czwartej i raz w dziesiątej. Jednak w jedenastej rundzie, po kolejnej bombie Gołowkina, sędzia Luis Pabon postanowił przerwać ten jednostronny pojedynek. Murray został jednak w ten sposób zawodnikiem, który wytrzymał z Gołowkinem najdłuższy czas w ringu[11].

16 maja 2015 w Inglewood w Kalifornii pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie Amerykanina Williego Monroego Jr. (19-2, 6 KO)[12].

17 października 2015 w Madison Square Garden w Nowym Jorku pokonał przez nokaut techniczny w 8 rundzie Kanadyjczyka Davida Lemieuxa (34-3, 31 KO) unifikując pasy WBA, IBF i IBO w kategorii średniej.

23 kwietnia 2016 w Inglewood w obronie tytułów WBA, IBF i IBO w kategorii średniej, znokautował w drugiej rundzie Amerykanina Dominica Wade’a (18-0, 12 KO).

10 września 2016 w Londynie pokonał przez techniczny nokaut w 5 rundzie mistrza świata federacji IBF z kategorii półśredniej Kella Brooka (36-1, 25 KO), broniąc tytułów mistrza świata federacji WBC, WBA, IBF i IBO w wadze średniej.

18 marca 2017 roku pokonał jednogłośnie na punkty (115-112, 115-112, 114-113) regularnego mistrza świata federacji WBA, Daniela Jacobsa (32-1, 29 KO). Tym samym Amerykanin przerwał trwającą od 2008 roku serię Kazacha kolejnych 23 zwycięstw przed czasem.

Pojedynki z Saúlem Álvarezem, utrata tytułów WBA, WBC i IBO

[edytuj | edytuj kod]

16 września 2017 w T-Mobile Arena w Las Vegas Kazach (37-0-1, 33 KO) zremisował z Meksykaninem Saúlem Álvarezem (49-1-2, 34 KO). Sędziowie punktowali 118:110 Canelo, 115:113 Gołowkin oraz 114:114.

5 maja 2018 roku w Las Vegas miało dojść do rewanżowego pojedynku Gołowkina z Saulem Alvarezem, jednak walka została odwołana ze względu na wpadkę dopingową Meksykanina[13]. Ostatecznie występ Kazacha został przeniesiony do kalifornijskiego StubHub Centre, a jego rywalem został Vanes Martirosyan (36-3-1, 21 KO). Gołowkin wygrał tę walkę przed czasem w drugiej rundzie, broniąc mistrzowskich tytułów WBC, WBA, IBF oraz IBO w kategorii średniej.[14].

W rewanżowym pojedynku z Alvarezem, do którego doszło ostatecznie 15 września 2018 ponownie w T-Mobile Arena w Las Vegas, po dwunastu zaciętych i wyrównanych rundach przegrał niejednogłośnie na punkty, tracąc tytuły mistrza świata wagi średniej federacji WBA, WBC i IBO. Sędziowie punktowali 114:114 i dwukrotnie 113:115 na korzyść jego rywala.

Odzyskanie mistrzowskiego tytułu

[edytuj | edytuj kod]

5 października w Madison Square Garden w Nowym Jorku odzyskał mistrzowskie pasy federacji IBF oraz IBO, pokonując po bardzo wyrównanym pojedynku jednogłośnie na punkty reprezentanta Ukrainy Sergieja Derewianczenkę (13-2, 10 KO). Sędziowie punktowali na jego korzyść 115-112, 115-112, oraz 114-113. W pierwszej rundzie udało mu się rzucić rywala na deski[15].

Walka z Kamilem Szeremetą

[edytuj | edytuj kod]

18 grudnia 2020 w Seminole Hard Rock Hotel and Casino w Hollywood pokonał przez RTD w siódmej rundzie Kamila Szeremetę (21-1, 5 KO), broniąc tytułów mistrza świata IBF i IBO w wadze średniej. Polak był liczony w pierwszej, drugiej, czwartej oraz siódmej rundzie[16].

Unifikacja pasów WBA i IBF

[edytuj | edytuj kod]

9 kwietnia 2022 w Super Arena w Saitamie pokonał przez TKO w 9. rundzie Japończyka Ryotę Muratę (16-3, 13 KO). Dzięki temu zwycięstwu zunifikował pasy mistrzowskie WBA i IBF w wadze średniej, zostając drugim w historii zawodnikiem, któremu udała się ta sztuka po przekroczeniu 40. roku życia (wcześniej pasy w tak dojrzałym wieku unifikował tylko Bernard Hopkins).

Dopełnienie trylogii z Saulem Alvarezem

[edytuj | edytuj kod]

17 września 2022 roku w T-Mobile Arena w Las Vegas po raz trzeci spotkał się w ringu z Saulem Alvarezem (58-2-2, 39 KO). W dwóch wcześniejszych pojedynkach z tym rywalem zanotował kontrowersyjny remis i dyskusyjną porażkę. Tym razem Meksykanin zdecydowanie przeważał przez cały pojedynek i wygrał jednogłośnie na punkty (116:112 i dwukrotnie 115:113). Stawką walki były mistrzowskie pasy federacji WBC, WBA, IBF oraz WBO w wadze super średniej[17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gennady Golovkin. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  2. Wyniki Mistrzostw Świata 2003
  3. Wyniki Mistrzostw Świata 2005
  4. Gołowkin zdemolował Nuneza (Bokser.org) [dostęp 24-07-2011]
  5. Łatwa obrona Gołowkina (Bokser.org) [dostęp 24-07-2011]
  6. Gołowkin wygrywa po świetnej walce (Bokser.org) [dostęp 24-07-2011]
  7. Gołowkin zdemolował Simona (Bokser.org) [dostęp 10-12-2011]
  8. Gołowkin demoluje (Bokser.org) [dostęp 13-05-2012]
  9. Gołowkin zdemolował Proksę... (Bokser.org) [dostęp 02-09-2012]
  10. Gołowkin znokautował Geale'a i obronił pas WBA. Przegląd Sportowy, 27-07-2014. [dostęp 2014-07-27]. (pol.).
  11. Gołowkin nokautuje, ale Murray skapitulował dopiero w 11. rundzie. bokser.org, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-02-23]. (pol.).
  12. Monroe Jr walczył dzielnie, ale ugiął się pod bombami Gołowkina. Wp.pl, 16 maja 2015. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).
  13. Redakcja, WPADKA DOPINGOWA CANELO? 'TO ZANIECZYSZCZONE MIĘSO' [online], bokser.org [dostęp 2018-05-06].
  14. Redakcja, GOŁOWKIN ZDEMOLOWAŁ TWARDEGO MARTIROSYANA W NIECAŁE DWIE RUNDY [online], bokser.org [dostęp 2018-05-06].
  15. GOŁOWKIN PO TWARDYM BOJU POKONAŁ DEREWIANCZENKĘ [online], bokser.org [dostęp 2019-10-06].
  16. GOŁOWKIN ZŁAMAŁ TWARDEGO I CHARAKTERNEGO SZEREMETĘ [online], Bokser.org [dostęp 2020-12-19].
  17. CANELO (BEZ POMOCY SĘDZIÓW) POKONAŁ GOŁOWKINA [online], Bokser.org [dostęp 2022-09-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]