Grand Prix na żużlu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Grand Prix IMŚ na żużlu)
Grand Prix na żużlu
FIM Speedway Grand Prix
ilustracja
2024
Państwo

Zawody międzynarodowe

Oficjalny skrót

ang. SGP
pol. GP

Dyscyplina

Żużel

Organizator rozgrywek

FIM

Data założenia

1995

Partner TV

Warner Bros. Discovery/Eurosport

Sponsor tytularny

Monster Energy

Rozgrywki
Liczba drużyn

15 stałych uczestników
+ 1 zawodnik z dziką kartą

Zwycięzca

Indywidualny mistrz świata

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Dania Hans Nielsen (1995)

Obecny zwycięzca

Polska Bartosz Zmarzlik (2023)

Najwięcej zwycięstw

Szwecja Tony Rickardsson (5)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Grand Prix na żużlu – coroczny cykl turniejów, organizowany przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 1995 roku, wyłaniający indywidualnego mistrza świata. Zastąpił on rozgrywane w latach 1936–1994 finały jednodniowe[a][b].

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Historia Grand Prix na żużlu.

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Zasady turniejów cyklu Grand Prix zmieniają się na przestrzeni lat. W latach 1995-1997 rozgrywano tradycyjny turniej dwudziestobiegowy, w którym każdy z szesnastu zawodników spotykał się z każdym, następnie według klasyfikacji przejściowej zawodnicy przydzielani byli do czterech biegów finałowych – od tzw. finału D (o miejsca 13-16) odpowiednio do finału A (o miejsca 1-4). Za każde miejsce zajęte w finałowych biegach przyznawano odpowiednią liczbę punktów do klasyfikacji generalnej cyklu według odgórnie ustalonego klucza.

W roku 1998 wprowadzono formułę wzorowaną na systemach knock-out, w której po dwóch słabych biegach (trzecie lub czwarte miejsce) zawodnik kończył rywalizację. Turniej składał się z 24 biegów, w tym dziesięciobiegowego turnieju eliminacyjnego, dziesięciobiegowego turnieju głównego, dwóch biegów półfinałowych oraz dwóch finałowych, a brało w nim udział 24 zawodników. W turnieju głównym rozstawiano ośmiu najlepszych żużlowców z poprzednich zawodów (w przypadku pierwszej rundy w danym roku była to czołowa ósemka ubiegłorocznej końcowej klasyfikacji Grand Prix), pozostała czternastka rywalizowała o awans do tej fazy zawodów w biegach eliminacyjnych[1]. Końcową kolejność ustalano w biegach finałowych: tzw. finale pocieszenia (o miejsca 5-8, dla zawodników, którzy odpadli w półfinale) oraz wielkim finale (o miejsca 1-4). System ten poddano drobnej modyfikacji w 2002 roku, rezygnując m.in. z finału pocieszenia i wprowadzając dwa tzw. biegi zapoznawcze z udziałem rozstawionej ósemki w fazie eliminacyjnej – tabela biegowa składała się z 25 wyścigów.

Od sezonu 2005 powrócono do tradycyjnej formuły – turnieju dwudziestobiegowego, dla 16 zawodników, znanego z lat 1995-1997. Zamiast finałów A-D organizowało się dwa półfinały dla zawodników zajmujących w klasyfikacji przejściowej miejsca 1-8, z których po dwóch najlepszych zawodników awansowało do wielkiego finału. System punktacji poddano zmianie: czołowa czwórka była premiowana z góry ustaloną liczbą punktów (25, 20, 18 i 16), pozostali zawodnicy otrzymywali tyle punktów ile zdobyli podczas pierwszych pięciu swoich startów (biegi 1-20; bez biegów półfinałowych).

Choć w sezonie 2007 całkowicie zmieniono system punktowania, same zasady przeprowadzania turnieju pozostały niezmienione. Zrezygnowano z premiowania czołowej czwórki punktami za samo miejsce w końcowej klasyfikacji poszczególnego turnieju. Odtąd do klasyfikacji generalnej były zaliczane punkty ze wszystkich biegów, w których zawodnik wziął udział, również z biegów półfinałowych i wielkiego finału. W latach 2007-2012 punkty zdobyte przez zawodników biorących udział w biegu finałowym były mnożone dwukrotnie (6, 4, 2 i 0 punktów). Od sezonu 2014 wprowadzono na wzór Formuły 1 stałe numery startowe dla uczestników cyklu (wcześniej numery były przyznawane zawodnikom odgórnie w zależności od miejsca zajętego w poprzednim sezonie), jednak aktualny mistrz świata może używać numeru 1.

W sezonie 2020 po raz kolejny zmieniono system punktacji, lecz sposób rozgrywania turnieju pozostał taki sam jak dotychczas. Powrócono do zasad opartych na systemie znanym z lat 1995-2004 - do klasyfikacji łącznej nie jest zaliczana suma punktów zdobytych w poszczególnych wyścigach, lecz odgórnie określona ich liczba, uzależniona od końcowej pozycji w danym turnieju. Miało to w założeniu zapobiec sytuacjom, w których zawodnik z drugiego lub trzeciego miejsca miał w swoim dorobku więcej punktów niż zwycięzca całej rundy[2].

Niezależnie od systemu, w którym rozgrywano turnieje Grand Prix, punkty zdobyte w turnieju przekłada się na punkty do klasyfikacji ogólnej cyklu. Suma punktów w klasyfikacji generalnej ze wszystkich turniejów Grand Prix, których liczba co roku waha się od 6 do 12, decyduje o medalach i tytule indywidualnego mistrza świata.

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Uczestnicy Grand Prix na żużlu.

Stawka zawodników, którzy uczestniczą w turniejach cyklu w danym roku jest stała, choć zmieniała się na przestrzenie lat.

W latach 1995-1997 ścigano się według dwudziestobiegówki: stałych uczestników cyklu było 17, w tym 15 pełnoprawnych i 2 rezerwowych. Obowiązywał system rotacyjny: dwóch ostatnich zawodników w klasyfikacji generalnej po danym turnieju zajmowało pozycje rezerwowych w następnym, a na ich miejsce wchodzili dotychczasowi rezerwowi. Stawkę uzupełniał jeden zawodnik z dziką kartą (zwykle był nim zawodnik z kraju organizatora, choć w turniejach, gdzie ów kraj miał już swojego reprezentanta w gronie pełnoprawnych uczestników zawodów nie zawsze przestrzegano tej zasady)[1].

W 1998 program zawodów był nowatorski, oparty na zasadzie knock-out. Ten system pozwalał na uczestniczenie w turnieju aż 24 zawodników (21 stałych uczestników i trzy dzikie karty). Już w następnym roku jednak zwiększono liczbę stałych uczestników do 22, jednocześnie zmniejszając liczbę dzikich kart do 2. Mimo modyfikacji programu zawodów w 2002 (dodatkowe biegi eliminacyjne) liczba uczestników nie zmieniała się.

W 2005 ponownie powrócono do sprawdzonej dwudziestobiegówki (modyfikując jednak w porównaniu do lat 1995-1997 biegi finałowe). Liczba stałych uczestników wynosiła 15, stawkę uzupełniali jeden zawodnik z dziką kartą oraz dwóch rezerwowych (rezerwy toru; także z kraju organizatora). System ten funkcjonuje do dziś.

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1995 Dania Hans Nielsen Szwecja Tony Rickardsson Stany Zjednoczone Sam Ermolenko [3]
1996 Stany Zjednoczone Billy Hamill Dania Hans Nielsen Stany Zjednoczone Greg Hancock [4]
1997 Stany Zjednoczone Greg Hancock Stany Zjednoczone Billy Hamill Polska Tomasz Gollob [5]
1998 Szwecja Tony Rickardsson Szwecja Jimmy Nilsen Polska Tomasz Gollob [6]
1999 Szwecja Tony Rickardsson Polska Tomasz Gollob Dania Hans Nielsen [7]
2000 Wielka Brytania Mark Loram Stany Zjednoczone Billy Hamill Szwecja Tony Rickardsson [8]
2001 Szwecja Tony Rickardsson Australia Jason Crump Polska Tomasz Gollob [9]
2002 Szwecja Tony Rickardsson Australia Jason Crump Australia Ryan Sullivan [10]
2003 Dania Nicki Pedersen Australia Jason Crump Szwecja Tony Rickardsson [11]
2004 Australia Jason Crump Szwecja Tony Rickardsson Stany Zjednoczone Greg Hancock [12]
2005 Szwecja Tony Rickardsson Australia Jason Crump Australia Leigh Adams [13]
2006 Australia Jason Crump Stany Zjednoczone Greg Hancock Dania Nicki Pedersen [14]
2007 Dania Nicki Pedersen Australia Leigh Adams Australia Jason Crump [15]
2008 Dania Nicki Pedersen Australia Jason Crump Polska Tomasz Gollob [16]
2009 Australia Jason Crump Polska Tomasz Gollob Rosja Emil Sajfutdinow [17]
2010 Polska Tomasz Gollob Polska Jarosław Hampel Australia Jason Crump [18]
2011 Stany Zjednoczone Greg Hancock Szwecja Andreas Jonsson Polska Jarosław Hampel [19]
2012 Australia Chris Holder Dania Nicki Pedersen Stany Zjednoczone Greg Hancock [20]
2013 Wielka Brytania Tai Woffinden Polska Jarosław Hampel Dania Niels-Kristian Iversen [21]
2014 Stany Zjednoczone Greg Hancock Polska Krzysztof Kasprzak Dania Nicki Pedersen [22]
2015 Wielka Brytania Tai Woffinden Stany Zjednoczone Greg Hancock Dania Nicki Pedersen [23]
2016 Stany Zjednoczone Greg Hancock Wielka Brytania Tai Woffinden Polska Bartosz Zmarzlik [24]
2017 Australia Jason Doyle Polska Patryk Dudek Wielka Brytania Tai Woffinden [25]
2018 Wielka Brytania Tai Woffinden Polska Bartosz Zmarzlik Szwecja Fredrik Lindgren [26]
2019 Polska Bartosz Zmarzlik Dania Leon Madsen Rosja Emil Sajfutdinow [27]
2020 Polska Bartosz Zmarzlik Wielka Brytania Tai Woffinden Szwecja Fredrik Lindgren [28]
2021 Rosja Artiom Łaguta[c] Polska Bartosz Zmarzlik Rosja Emil Sajfutdinow[c] [29]
2022 Polska Bartosz Zmarzlik Dania Leon Madsen Polska Maciej Janowski [30]
2023 Polska Bartosz Zmarzlik Szwecja Fredrik Lindgren Słowacja Martin Vaculík [31]
2024

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Według zawodników[edytuj | edytuj kod]

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową. Dodatkowo przy uczestnikach cyklu Grand Prix w sezonie 2024 postawiono gwiazdkę (*).

Lp. Zawodnik Państwo Lata[d] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Rickardsson, TonyTony Rickardsson  Szwecja 1995–2005 5 2 2 9
2. Hancock, GregGreg Hancock  Stany Zjednoczone 1996–2016 4 2 3 9
3. Zmarzlik, BartoszBartosz Zmarzlik *  Polska 2016–2023 4 2 1 7
4. Crump, JasonJason Crump  Australia 2001–2010 3 5 2 10
5. Woffinden, TaiTai Woffinden *  Wielka Brytania 2013–2020 3 2 1 6
6. Pedersen, NickiNicki Pedersen  Dania 2003–2015 3 1 3 7
7. Gollob, TomaszTomasz Gollob  Polska 1997–2010 1 2 4 7
8. Hamill, BillyBilly Hamill  Stany Zjednoczone 1996–2000 1 2 – 3
9. Nielsen, HansHans Nielsen  Dania 1995–1999 1 1 1 3
10. Loram, MarkMark Loram  Wielka Brytania 2000 1 – – 1
Holder, ChrisChris Holder  Australia 2012 1 – – 1
Doyle, JasonJason Doyle *  Australia 2017 1 – – 1
Łaguta, ArtiomArtiom Łaguta  Rosja[c] 2021 1 – – 1
14. Hampel, JarosławJarosław Hampel  Polska 2010–2013 – 2 1 3
15. Madsen, LeonLeon Madsen *  Dania 2019–2022 – 2 – 2
16. Lindgren, FredrikFredrik Lindgren *  Szwecja 2018–2023 – 1 2 3
17. Adams, LeighLeigh Adams  Australia 2005–2007 – 1 1 2
18. Nilsen, JimmyJimmy Nilsen  Szwecja 1998 – 1 – 1
Jonsson, AndreasAndreas Jonsson  Szwecja 2011 – 1 – 1
Kasprzak, KrzysztofKrzysztof Kasprzak  Polska 2014 – 1 – 1
Dudek, PatrykPatryk Dudek  Polska 2017 – 1 – 1
22. Sajfutdinow, EmilEmil Sajfutdinow  Rosja[c] 2009–2021 – – 3 3
23. Ermolenko, SamSam Ermolenko  Stany Zjednoczone 1995 – – 1 1
Sullivan, RyanRyan Sullivan  Australia 2002 – – 1 1
Iversen, Niels-KristianNiels-Kristian Iversen  Dania 2013 – – 1 1
Janowski, MaciejMaciej Janowski  Polska 2022 – – 1 1
Vaculík, MartinMartin Vaculík *  Słowacja 2023 – – 1 1

Według państw[edytuj | edytuj kod]

Lp. Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Polska 5 8 7 20
2.  Australia 5 6 4 15
3.  Szwecja 5 5 4 14
4.  Stany Zjednoczone 5 4 4 13
5.  Dania 4 4 5 13
6.  Wielka Brytania 4 2 1 7
7.  Rosja[c] 1 – 3 4
8.  Słowacja – – 1 1

Turnieje[edytuj | edytuj kod]

Turnieje Grand Prix na żużlu organizowane są głównie w Europie, w państwach, gdzie sport żużlowy jest popularny. Dotychczas rozegrano 7 turniejów poza Europą – 4 w Australii i 3 w Nowej Zelandii.

Pogrubioną czcionką – zostały zaznaczone turnieje, które odbędą się w 2024 roku.

Lp. Grand Prix 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
1. Polski [e] [e] [e] [e] [e] [e] [f] [f] [f] [f] [f] [g] [h] [i] [f] [i]
2. Austrii
3. Niemiec [j] [g] [h]
4. Szwecji [g] [h]
5. Danii [g] [h]
6. Wielkiej Brytanii [g] [h]
7. Włoch [h]
8. Czech [g] [h]
9. Europy
10. Norwegii
11. Słowenii
12. Skandynawii [g]
13. Australii [k] [l]
14. Łotwy
15. Finał [j]
16. Nordyckie
17. Chorwacji
18. Nowej Zelandii
19. Finlandii
20. Sztokholmu
21. Togliatti [h]
– Rosji [g] [h]
– MFR [m]
– Oceanii [n]
Lp. Grand Prix 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Miejsca rozgrywania[edytuj | edytuj kod]

Pogrubioną czcionką – zostały zaznaczone miejscowości, w których odbędą się zawody w 2024 roku.

Lp. Miejscowość 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
1. Polska Wrocław [g] [h]
2. Austria Wiener Neustadt
3. Niemcy Abensberg
4. Szwecja Linköping
5. Dania Vojens [g] [h]
6. Wielka Brytania Londyn
7. Włochy Lonigo
8. Niemcy Pocking
9. Czechy Praga [g] [h]
10. Niemcy Landshut
11. Wielka Brytania Bradford
12. Wielka Brytania Brandon (Coventry)
13. Polska Bydgoszcz [j]
14. Niemcy Berlin
15. Wielka Brytania Cardiff [g] [h]
16. Szwecja Sztokholm [o]
17. Norwegia Hamar
18. Słowenia Krško
19. Szwecja Göteborg
20. Polska Chorzów
21. Australia Sydney
22. Szwecja Avesta [o]
23. Dania Kopenhaga
24. Szwecja Eskilstuna
25. Szwecja Målilla [g] [h]
26. Łotwa Dyneburg [p]
27. Niemcy Gelsenkirchen [j]
28. Polska Leszno
29. Włochy Terenzano [h]
30. Polska Toruń [g] [h]
31. Chorwacja Donji Kraljevec (Goričan)
32. Polska Gorzów Wielkopolski [g]
33. Nowa Zelandia Auckland
34. Szwecja Solna (Sztokholm)
35. Finlandia Tampere
36. Polska Warszawa [g] [h]
37. Dania Horsens
38. Australia Melbourne [k]
39. Niemcy Teterow [g] [h]
40. Szwecja Hallstavik [g]
41. Polska Lublin [h]
42. Rosja Togliatti [g] [h] [m]
43. Łotwa Ryga [p]
Lp. Miejscowość 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W latach 1936–1938 o końcowej klasyfikacji indywidualnych mistrzostw świata decydowała łączna liczba punktów zgromadzona w eliminacjach i turnieju finałowym.
  2. ↑ W roku 1987 rozegrano finał dwudniowy, a punkty zawodników sumowano.
  3. ↑ a b c d e W związku z decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego, wykluczającą Rosję z imprez sportowych o randze mistrzostw świata w latach 2021–2022, zawodnicy rosyjscy startowali jako reprezentanci Rosyjskiej Federacji Motocyklowej (MFR).
  4. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale indywidualnych mistrzostw świata.
  5. ↑ a b c d e f Dwa turnieje.
  6. ↑ a b c d e f Trzy turnieje.
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s W 2020 roku pierwotnie zaplanowane było 10 rund: GP Polski w Warszawie, GP Niemiec w Teterow, GP Czech w Pradze, GP Wielkiej Brytanii w Cardiff, GP Szwecji w Hallstavik, GP Polski we Wrocławiu, GP Skandynawii w Målilli, GP Rosji w Togliatti, GP Danii w Vojens oraz GP Polski w Toruniu, jednak z powodu pandemii COVID-19 niektóre rundy były przekładane na późniejsze terminy, odwoływane lub przenoszone na kolejny sezon. Finalnie odbyło się 8 rund: dwa GP Polski we Wrocławiu, dwa GP Polski w Gorzowie Wielkopolskim (nowa lokalizacja), dwa GP Czech w Pradze oraz dwa GP Polski w Toruniu.
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t W 2021 roku pierwotnie zaplanowane było 11 rund: GP Włoch w Terenzano (lokalizacja podana w późniejszym terminie), GP Polski w Warszawie, GP Niemiec w Teterow, GP Czech w Pradze, runda GP bez podanej ostatecznie lokalizacji, GP Wielkiej Brytanii w Cardiff, GP Polski we Wrocławiu, GP Szwecji w Målilli, GP Rosji w Togliatti, GP Danii w Vojens oraz GP Polski w Toruniu, jednak z powodu pandemii COVID-19 niektóre rundy były przekładane na późniejsze terminy lub odwoływane. W międzyczasie potwierdzono jednak dodatkowe rundy, w tym GP Polski w Lublinie (nowa lokalizacja). Finalnie odbyło się 11 rund: dwa GP Czech w Pradze, dwa GP Polski we Wrocławiu, dwa GP Polski w Lublinie, GP Szwecji w Målilli, GP Togliatti (pierwotnie jako GP Rosji w Togliatti), GP Danii w Vojens oraz dwa GP Polski w Toruniu.
  9. ↑ a b Cztery turnieje.
  10. ↑ a b c d W 2008 roku, w związku z odwołaniem GP Niemiec w Gelsenkirchen, rozegrano w Polsce GP Finał w Bydgoszczy (był to drugi turniej w tej lokalizacji).
  11. ↑ a b W 2018 roku GP Australii w Melbourne finalnie nie odbyło się.
  12. ↑ W 2019 roku GP Australii (bez podanej ostatecznie lokalizacji) finalnie nie odbyło się.
  13. ↑ a b W 2022 roku GP MFR w Togliatti odwołano z powodu inwazji Rosji na Ukrainę.
  14. ↑ W 2022 roku GP Oceanii w Australii (bez podanej ostatecznie dokładnej lokalizacji) finalnie nie odbyło się.
  15. ↑ a b W 2003 roku GP Szwecji awaryjnie przeniesiono ze Sztokholmu do Avesty.
  16. ↑ a b W 2014 roku GP Łotwy, w związku z odwołaniem zawodów w Rydze, rozegrano w Dyneburgu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Grand Prix Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu. speedwayhg.pl. [dostęp 2021-09-15].
  2. ↑ Łukasz Kuczera: Żużel. Rewolucja w Speedway Grand Prix. Zmiany zostały przegłosowane. sportowefakty.pl, 2019-11-02. [dostęp 2021-09-15].
  3. ↑ 1995. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  4. ↑ 1996. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  5. ↑ 1997. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  6. ↑ 1998. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  7. ↑ 1999. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  8. ↑ 2000. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  9. ↑ 2001. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  10. ↑ 2002. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  11. ↑ 2003. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  12. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2004. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  13. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2005. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  14. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2006. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  15. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2007. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  16. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2008. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  17. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2009. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  18. ↑ KLASYFIKACJA GRAND PRIX 2010. espeedway.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  19. ↑ Klasyfikacja SGP/IMŚ. sportowefakty.pl. [dostęp 2011-10-10]. (pol.).
  20. ↑ 2012 FIM SPEEDWAY WORLD CHAMPIONSHIP STANDINGS. speedwaygp.com. [dostęp 2012-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-03)]. (ang.).
  21. ↑ Tai Woffinden mistrzem świata, Adrian Miedziński najlepszy na Motoarenie!. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-10-05]. (pol.).
  22. ↑ Krzysztof Kasprzak najlepszy w Grand Prix Polski! Jarosław Hampel na podium!. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-10-12]. (pol.).
  23. ↑ Peter Kildemand walczył do końca. Zobacz klasyfikację końcową cyklu GP. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2015-10-24]. (pol.).
  24. ↑ Wielki sukces Zmarzlika, dramat Janowskiego. Zobacz klasyfikację generalną cyklu. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2016-10-22]. (pol.).
  25. ↑ Wielki sezon Jasona Doyle’a. Zobacz klasyfikację końcową cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2017-10-28]. (pol.).
  26. ↑ Tai Woffinden po raz trzeci! Zobacz klasyfikację końcową cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2018-10-06]. (pol.).
  27. ↑ Żużel. Bartosz Zmarzlik mistrzem świata! Klasyfikacja końcowa cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2019-10-06]. (pol.).
  28. ↑ Żużel. Zmarzlik mistrzem, Janowski tuż za podium! Klasyfikacja końcowa cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  29. ↑ Laguta crowned SGP 2021 World Champion. speedwaygp.com. [dostęp 2021-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-02)]. (ang.).
  30. ↑ Overall classification. fim-moto.com. [dostęp 2022-10-03]. (ang.).
  31. ↑ Żużel. Kolejne złoto Zmarzlika i pierwszy medal Vaculika! Klasyfikacja końcowa cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2023-11-16]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Żużlowcy Grand Prix 2023
Stali uczestnicy
Zawodnicy rezerwowi
Lista eliminacji Grand Prix na żużlu
Grand Prix w sezonie 2023
Organizowane w przeszłości
Odwołane

Indywidualne mistrzostwa świata na żużlu – edycje i zwycięzcy
Międzynarodowe wyścigi torowe w rankingach FIM oraz FIM Europe, FIM North America i FIM Oceania
Żużel
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa Europy
Mistrzostwa Oceanii
Turnieje FIM
Turnieje FIME
Turnieje FIMNA
Miniżużel
Mistrzostwa świata
Turnieje FIM
Turnieje FIME
Turnieje FIMNA
Ice speedway
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa Europy
Long track
Mistrzostwa świata
Turnieje FIM
Grass track
Mistrzostwa Europy
Turnieje FIM
Turnieje FIME
Sidecar speedway
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa Europy
Mistrzostwa Oceanii
Flat track
Mistrzostwa świata

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_na_żużlu&oldid=71870754”