Jacek Piechota

Jacek Piechota

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1959 Szczecin
Minister gospodarki
Okres	od 19 października 2001 do 7 stycznia 2003
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Janusz Steinhoff
Następca	Jerzy Hausner
Minister gospodarki i pracy
Okres	od 31 marca 2005 do 31 października 2005
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Jerzy Hausner
Następca	Piotr Woźniak
Odznaczenia

Jacek Jan Piechota (ur. 28 kwietnia 1959 w Szczecinie) – polski polityk, poseł na Sejm PRL i RP w latach 1985–2007 (IX i X oraz I, II, III, IV i V kadencji), minister gospodarki w rządzie Leszka Millera (od 19 października 2001 do 7 stycznia 2003), minister gospodarki i pracy w rządzie Marka Belki (od 31 marca 2005 do 31 października 2005). Prezes Polsko-Ukraińskiej Izby Gospodarczej.

Życiorys

Był harcerzem, komendantem Nadodrzańskiego Hufca ZHP i I sekretarzem POP PZPR przy Komendzie Chorągwi ZHP. W wieku 19 lat wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i pozostawał jej członkiem do 1990.

Ukończył studia magisterskie na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Szczecińskiej. Podczas studiów był członkiem Prezydium Rady Uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W latach 1984–1985 pracował jako nauczyciel chemii w VI Liceum Ogólnokształcącym w Szczecinie. Zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Szczecina.

Sprawował mandat posła na Sejm od 1985 do 2007 (IX i X kadencji Sejmu PRL jako poseł PZPR oraz I, II, III i IV i V kadencji Sejmu RP jako poseł SLD z okręgu szczecińskiego). Działał w Stowarzyszeniu Ordynacka. Figurował na liście Macierewicza z 1992 jako TW "Robert", zarejestrowany 3 maja 1984 SB Szczecin. Jacek Piechota złożył oświadczenie lustracyjne, w którym zaprzeczył współpracy z organami bezpieczeństwa PRL. Oświadczenie nie było kwestionowane przez organy lustracyjne.

Od 19 października 2001 do 7 stycznia 2003 pełnił urząd ministra gospodarki w rządzie Leszka Millera. Zajmował stanowisko wiceministra gospodarki i pracy w rządzie Marka Belki, a po dymisji Jerzego Hausnera 31 marca 2005 zajął jego miejsce, zostając ministrem gospodarki i pracy.

Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W 2006 jako kandydat z poparciem komitetu wyborczego Lewicy i Demokratów w wyborach samorządowych ubiegał się o urząd prezydenta Szczecina. W I turze zajął 2. miejsce (27,91% poparcia i 38 059 głosów), w II turze przegrał z popieranym przez Platformę Obywatelską Piotrem Krzystkiem, zdobywając 35,17% poparcia (40 394 głosy).

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję, po czym zrezygnował z działalności politycznej. Zajął się pracą w sektorze prywatnym. Objął funkcję prezesa Polsko-Ukraińskiej Izby Gospodarczej. Jest również inicjatorem i współzałożycielem Stowarzyszenia Baltic Business Forum, które organizuje co roku od 2009 w Świnoujściu i po stronie niemieckiej w Heringsdorfie konferencję gospodarczą dla biznesu i instytucji państwowych z krajów basenu Morza Bałtyckiego i Europy Wschodniej. Został wiceprezesem tej organizacji. W 2011 startował w wyborach do Senatu w okręgu nr 98, gdzie zajął 2. miejsce, uzyskując 44 957 głosów (24,4%). W 2015 powołany na wiceprezesa Związku Polskich Parlamentarzystów.

Odznaczony estońskim Orderem Białej Gwiazdy I klasy (2002) i maltańskim Xirka Ġieħ ir-Repubblika.

Bibliografia

• Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 16 września 2011].zły zapis daty dostępu