Jolanta Fraszyńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jolanta Fraszyńska
Ilustracja
Jolanta Fraszyńska (2014)
Imię i nazwisko Jolanta Danuta Fraszyńska
Data i miejsce urodzenia 14 grudnia 1968
Mysłowice
Zawód aktorka
Współmałżonek

Robert Gonera (rozwód)
Grzegorz Kuczeriszka (rozwód)

Lata aktywności od 1986
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jolanta Danuta Fraszyńska (ur. 14 grudnia 1968 w Mysłowicach) – polska aktorka filmowa i teatralna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędziła w Mysłowicach wraz z matką Krystyną, ojczymem i przyrodnią, starszą siostrą Katarzyną[1]. Biologicznego ojca poznała, kiedy była nastolatką[1]. Od szóstego roku życia występowała w zespole wokalno-tanecznym w domu kultury WSS „Społem”, a gdy była nastolatką, działała w oazie, śpiewała w chórze kościelnym i była harcerką[2].

Po zdaniu matury w Studium Wychowania Przedszkolnego podjęła studia we wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie[3]. W 1991 wystąpiła na IX Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi[4] ze swoim spektaklem dyplomowym Nasze miasto, w którym zagrała główną rolę – Emilkę[5]. Po ukończeniu studiów dołączyła do zespołu Teatru Polskim we Wrocławiu, grając gościnnie w spektaklu Dzieci Arbatu[4], a także zadebiutowała jako aktorka filmowa rolą Ani w In flagranti Wojciecha Biedronia. W 1992 zagrała Ottlę w spektaklu Pułapka Tadeusza Różewicza w reż. Jerzego Jarockiego[4], a w 1993 wystąpiła jako Bianka w filmie Magdaleny Łazarkiewicz Białe małżeństwo oraz jako młoda prostytutka i narkomanka Jola w Porze na czarownice Piotra Łazarkiewicza[6].

W 1998 odeszła z Teatru Polskiego i przeniosła się do Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie wystąpiła m.in. w Powrocie Odysa i Wymazywaniu, reżyserowanych przez Krystiana Lupę[4], ponadto zagrała m.in. lesbijkę Jerri w Niezidentyfikowanych szczątkach ludzkich i prawdziwej naturze miłości Brada Frasera w reż. Grzegorza Jarzyny[7] i Guildensterna w Hamlecie Williama Shakespeare’a w reż. Krzysztofa Warlikowskiego[6]. W swojej karierze zagrała w sumie w ponad 40 inscenizacjach teatralnych, 25 realizacjach Teatru Telewizji i pięciu spektaklach Teatru Polskiego Radia.

Szeroką rozpoznawalność zyskała w 1999 dzięki roli Aldony Lipskiej w komedii Juliusza Machulskiego Kiler-ów 2-óch oraz hakerki „Ćmy” w trzeciej serii Ekstradycji, a także Moniki Zybert w serialu TVP2 Na dobre i na złe, w którym grała przez kolejne 10 lat[8]. W maju 1999 jej roznegliżowane zdjęcia opublikowane zostały na łamach miesięcznika „Playboy Polska”.

Kreacja matki w Sto minut wakacji (1998) Andrzeja Maleszki przyniosła jej nagrodę za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino! w Poznaniu (2000), a główna rola w Ławeczce (2004) Macieja Żaka, tragikomicznej opowieści o poszukiwaniu prawdziwej miłości, zainspirowana głośną sztuką Aleksandra Gelmana, została wyróżniona nagrodą publiczności na Lecie Filmowym w Kazimierzu Dolnym (2004). Jedną z najważniejszych ról wykreowała w filmie Skazany na bluesa (2005), w którym wcieliła się w „Golę”, żonę Ryszarda Riedla.

W 2005 ukazał się tomik „Bajki gwiazd”, w którym znalazł się tekst autorstwa m.in. Fraszyńskiej[9]. Latem 2008 TVP1 wyemitowała premierowo serial Hotel pod żyrafą i nosorożcem, w którym zagrała jedną z pierwszoplanowych ról. Jesienią tego samego roku brała udział w czwartej edycji programu Jak oni śpiewają, po trzech odcinkach zrezygnowała z dalszego udziału z powodów zdrowotnych. W latach 2010–2011 grała wiodącą rolę w serialu TVP2 Licencja na wychowanie. W 2011 zasiadała w jury 13. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. Od 2018 gra główną bohaterkę serialu TVP1 Leśniczówka.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie rozwiedziona. Przez cztery lata była żoną aktora Roberta Gonery, z którym ma córkę Nastazję (ur. 1990)[5]. Jej drugim mężem był operator Grzegorz Kuczeriszka, z którym ma córkę Anielę (ur. 2004) i z którym rozwiodła się wiosną 2010. Następnie związała się z Tomaszem Zielińskim[10].

Chorowała na depresję i cierpiała na zaburzenia lękowe. Przez dwa lata była ambasadorką Ogólnopolskiej Kampanii Społecznej Forum przeciw depresji[11].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Aktorka[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Wybrane role teatralne[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

  • 1992: Obcy bliscy według Gundmundura Steinssona – Marta
  • 1992: Roberto Zucco – Dziewczynka
  • 1993: Gyubal Wahazar – Świntusia Macabrescu
  • 1999: Dybuk – Gitel
  • 2006: Umarli ze Spoon River – Dora Williams

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 336–339.
  2. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 340–341.
  3. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 343.
  4. ↑ a b c d Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 346–347.
  5. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 344–345.
  6. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 352–353.
  7. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 349.
  8. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 355.
  9. ↑ Gwiazda: Jolanta Fraszyńska. [dostęp 2010-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-29)].
  10. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 358.
  11. ↑ Przerwałam sztafetę nieszczęść, „Gala”, 36/2009.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jolanta_Fraszyńska&oldid=64400544”