Karabinek MPi AK-74N
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
VEB Fahrzeug und Waffenfabrik „Ernst Thälmann”, Suhl |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,45 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
łukowy, 30 nabojów |
| Wymiary | |
| Długość |
940 mm (MPi AK-74N) |
| Długość lufy |
415 mm (MPi AK-74N i MPi AKS-74N) |
| Masa | |
| broni |
3,45 kg (MPi AK-74N, bez amunicji) |
MPi AK-74N – produkowana w Niemieckiej Republice Demokratycznej wersja licencyjna karabinka AK-74.
W 1958 w NRD rozpoczęto produkcję licencyjną karabinka AK. Producentem karabinków oznaczonych jako MPi-K zostały zakłady VEB Fahrzeug und Waffenfabrik „Ernst Thälmann”. Już w 1961 MPi-K został zastąpiony na liniach produkcyjnych przez licencyjną wersję karabinka AKM oznaczoną jako MPi-KM. W 1972 rozpoczęto produkcję zmodernizowanej wersji MPi-KM 72, ale pod koniec lat 70. XX wieku stało się jasne, że istnieje potrzeba zastąpienia MPi-KM nową konstrukcją.
W 1981 NRD zakupił licencję na produkcję radzieckiego AK-74. Po otrzymaniu dokumentacji zdecydowano się na wprowadzenie w tej broni kilku zmian i w rezultacie powstał karabinek wprowadzony do uzbrojenia jako MPi AK-74N. Zmiany wprowadzone w stosunku do AK-74 miały głównie umożliwić wykorzystanie oprzyrządowania stosowanego do produkcji MPi-KM. MPi AK-74N został wyposażony w kolbę i łoże wykonane z szaroniebieskiego (rzadziej ciemnobrązowego) tworzywa sztucznego. Kolba miała charakterystyczną, kropkowaną fakturę. Wersja z kolbą składaną oznaczona jako MPi AKS-74N otrzymała prętową kolbę składaną na bok komory zamkowej. Opracowano także karabinek MPi AK-74NK różniący się od MPi AKS-74N zastosowaniem krótszej lufy.
Karabinki MPi AK-74N były dostarczane wschodnioniemieckiej armii i policji od 1982. Ich produkcję wstrzymano w 1990, po zjednoczeniu Niemiec.
Opis[edytuj | edytuj kod]
MPi AK-74N jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót (2 rygle). Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z suwadłem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Skrzydełko bezpiecznika/przełącznika rodzaju ognia po prawej stronie komory zamkowej w pozycji zabezpieczonej zasłania wycięcie, w którym porusza się rękojeść przeładowania. Magazynki 30 nabojowe, wymienne z AK-74. Kolba stała (MPi AK-74N) lub składana (MPi AKS-74N i MPi AKS-74NK). Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywkowego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Walter, Ryszard Woźniak (Tł.), Przemysław Kupidura (Tł): Broń systemu Kałasznikowa. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2002. ISBN 83-11-09395-4.
