Krzysztof Czabański

Krzysztof Czabański

Data i miejsce urodzenia	4 października 1948 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	prezes Polskiej Agencji Prasowej (1992), prezes Polskiej Agencji Informacyjnej (1999–2000), prezes zarządu Polskiego Radia (2006–2009), poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019), wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego (2015–2016), przewodniczący Rady Mediów Narodowych (od 2016)
Partia	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (1967–1980)
Odznaczenia

Krzysztof Czabański (ur. 4 października 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i polityk. W 1992 prezes Polskiej Agencji Prasowej, w latach 1999–2000 prezes Polskiej Agencji Informacyjnej, w latach 2006–2009 prezes zarządu Polskiego Radia, poseł na Sejm VIII kadencji, w latach 2015–2016 sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, od 2016 przewodniczący Rady Mediów Narodowych.

Życiorys

Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1971 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 1967–1981 pracował jako reporter w czasopismach RSW Prasa-Książka-Ruch: „Sztandarze Młodych”, „Zarzewiu”, „Dookoła świata”, „Literaturze” i „Kulturze”. Był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1967–1980 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1981 był redaktorem „Tygodnika Solidarność”, a po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w prasie podziemnej: „Tygodniku Wojennym”, „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych”, „Vacacie”.

Od jesieni 1989 był kolejno zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność”, redaktorem naczelnym „Expressu Wieczornego”, prezesem PAP (w 1992) i ponownie redaktorem naczelnym „EW” (do 1995). W latach 1998–2001 był przewodniczącym Komisji Likwidacyjnej RSW Prasa-Książka-Ruch i równolegle w latach 1999–2000 prezesem PAI.

W 1993 wraz z Jarosławem Kaczyńskim i Sławomirem Siwkiem został oskarżony o działanie na szkodę wspólnie zakładanej Fundacji Prasowej „Solidarność” poprzez domniemane nielegalne finansowanie z jej źródeł Porozumienia Centrum. Pierwszy proces zakończył się wyrokiem uniewinniającym, po skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania w 2000 postępowanie zostało prawomocnie umorzone.

Publikował artykuły, komentarze i felietony w „Tygodniku Solidarność”, „Życiu Warszawy”, „Życiu”, „Gazecie Wyborczej”, „Wprost” i „Rzeczpospolitej”. W latach 1990–1996 uczestniczył w licznych programach publicystycznych w TVP i Polskim Radiu. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1971–1990. Członkostwo w SDP ponownie uzyskał w 2010.

30 czerwca 2006 został wybrany na prezesa zarządu Polskiego Radia. Przeprowadził wówczas zwolnienia grupowe, w wyniku których zwolniono m.in. wieloletnich pracowników radia. Decyzje te niektórzy komentatorzy oceniali jako motywowane politycznie. Sam Krzysztof Czabański uzasadniał je koniecznością restrukturyzacji zatrudnienia. 10 stycznia 2009 został odwołany z zajmowanego w PR stanowiska. Od października 2007 do lipca 2009 zasiadał w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej, a od 2007 do 2008 w radzie nadzorczej Polkomtela. Powrócił następnie do działalności publicystycznej m.in. w ramach współpracy z „Rzeczpospolitą”, „Uważam Rze”, „Niedzielą” i „W Sieci”.

W 2011 bez powodzenia kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Sejmu w okręgu bielskim. W 2015 wystartował ponownie na posła jako lider listy wyborczej PiS w okręgu toruńskim. Został wybrany do Sejmu VIII kadencji liczbą 16 546 głosów. Następnie w grudniu tego samego roku powołano go na sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz pełnomocnika rządu ds. przygotowania reformy publicznej radiofonii i telewizji.

W lipcu 2016 został wybrany z rekomendacji PiS przez Sejm w skład Rady Mediów Narodowych, w związku w czym przestał pełnić funkcję w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W sierpniu 2016 powołany na przewodniczącego RMN. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji. W lipcu 2022 został ponownie powołany przez Sejm do Rady Mediów Narodowych, a w sierpniu 2022 kolejny raz został wybrany jej przewodniczącym.

W 2008 wyróżniony Nagrodą im. św. Grzegorza I Wielkiego, przyznawaną przez miesięcznik „Niezależna Gazeta Polska”. Został powołany w skład kapituły Nagrody im. Jacka Maziarskiego.

Publikacje

Jest autorem książek reporterskich i publicystycznych takich jak:

• O tym, co pod ziemią, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1980,
• Poker, Iskry, Warszawa 1980,
• Rodziny specjalnej troski, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1981,
• ABC, Wydawnictwo Przedświt, Warszawa 1985,
• Bydgoszcz – marzec 1981. Dokumenty, komentarze, relacje, Wydawnictwo Most (drugi obieg), Warszawa 1987,
• Ruska baba, Akces, Warszawa 2005,
• Pierwsze podejście, Akces, Warszawa 2005.

Odznaczenia

• 2016 – Krzyż Wolności i Solidarności
• 2016 – Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”
• 2023 – Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości
• 2023 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Bibliografia

• Krzysztof Czabański w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2011-09-05].